Άχμαντ Μ.Ελντίν – أحمد بن محيي الدين
الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد
Θάβουμε τους νεκρούς μας στις κηδείες αλλά δυστυχώς δεν παίρνουμε τα απαραίτητα μαθήματα και νουθεσίες από αυτήν την πρακτική. Όπως είπε στην εξαιρετική του συμβουλή ο Ιμάμης Ιμπραχίμ Ιμπν Άνταμ «Θάβετε τους νεκρούς σας αλλά δεν παίρνετε μαθήματα από αυτούς» δηλαδή ξεχνάτε ότι μια ημέρα θα βρεθείτε και εσείς στις θέσεις τους, δεν προετοιμάζεστε κατάλληλα και είστε απρόσεκτοι.
كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ۗ وَإِنَّمَا تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۖ فَمَن زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَأُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ ۗ وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ
«Κάθε ψυχή θα δοκιμάσει το θάνατο, και μόνο κατά τη μέρα της Κρίσης θα εξοφληθεί ο μισθός σας (η ανταμοιβή). Κι όποιον τότε απομακρύνουν απο τη φωτιά (Κόλαση) και γίνει δεκτός στον Παράδεισο, θα έχει πετύχει το σκοπό της ζωής. Γιατί η ζωή σ’αυτό τον κόσμο δεν είναι παρά απατηλή απόλαυση» {Κοράνι 3:185}
Ο θάνατος είναι ο καταστροφέας των επίγειων απολαύσεων. Έτσι τον ονόμασε ο Προφήτης Μουχάμαντ صلى الله عليه وسلم και μας συμβούλεψε να τον θυμόμαστε συχνά
أَكْثِرُوا ذِكْرَ هَاذِمِ اللَّذَّاتِ
«Αυξήστε την ενθύμηση για τον καταστροφέα των απολαύσεων (θάνατος)» {Τιρμιδί 2307, Σαχίχ}
Ο άνθρωπος, ξεχνά πολύ εύκολα ότι μια μέρα θα εγκαταλείψει αυτόν τον σύντομο κόσμο. Κατά συνέπεια ξεχνά και την μεταθανάτια ζωή. Αυτό, δίχως αμφιβολία, είναι μια αρρώστια και η καλύτερη γιατρειά της είναι η ενθύμηση του θανάτου που κρατά ζωντανό το στοιχείο της θεοφοβίας και την ενασχόληση με ωφέλιμα πράγματα που θα βοηθήσουν τον άνθρωπο την Ημέρα της Κρίσης.
Ο πιστός δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα του να επικαλείται και να επιθυμεί τον θάνατο. Ο Προφήτης Μουχάμαντ صلى الله عليه وسلم συμβούλεψε:
لاَ يَتَمَنَّى أَحَدُكُمُ الْمَوْتَ إِمَّا مُحْسِنًا فَلَعَلَّهُ يَزْدَادُ، وَإِمَّا مُسِيئًا فَلَعَلَّهُ يَسْتَعْتِبُ
«Κανείς από εσάς να μην επιθυμεί τον θάνατο διότι σε περίπτωση που είναι ενάρετος μπορεί να αυξήσει το καλό που παράγει και στην περίπτωση που είναι κακοποιός τότε να σταματήσει και να μετανοήσει» {Μπουχάρι 5671, Μούσλιμ 6480}
Είναι απαραίτητο να σκεπτόμαστε συνεχώς την επίγεια μας κατάσταση και το τέλος μας από αυτόν τον κόσμο. Πάντα να θυμόμαστε ότι αυτό το τέλος είναι προσωρινό και όχι αιώνιο. Πίσω από αυτό βρίσκεται ένας μεγάλος προορισμός που είναι η μεταθανάτια ζωή, η πραγματική ζωή.
Θυμάσαι τον θάνατο δεν σημαίνει ότι πέφτεις σε κατάθλιψη επειδή θα αποχωριστείς από τους αγαπημένους σου και απο την θέση σου, αλλά ότι θα αποχωριστείς την δυνατότητα του να παράγεις καλό. Με αυτόν τον συλλογισμό ο θάνατος γίνεται κίνητρο για να παράγεις περισσότερο καλό για χάρη του Υψίστου έτσι ώστε να προετοιμαστείς για την Ημέρα της Κρίσης. Εάν όμως σκέπτεσαι ότι θα χάσεις τα επίγεια τότε το μόνο που θα λάβεις είναι μιζέρια και στεναχώρια. {Ίμπν Ουθαημήν, Σάρχ αλ Μουμτι, τόμος 5, σελ. 231}
والحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وآله وصحبه
Categories: Μουσουλμάνοι