Άχμαντ Μ.Ελντίν – أحمد بن محيي الدين

الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد

Ζούμε σε εποχές όπου η πραγματική υποστήριξη και φιλία αποτελούν ένα σπάνιο είδος, ένα είδος προς εξαφάνιση. Τα στοιχεία που κυριαρχούν είναι η κακία, η αχαριστία και η συμφεροντολογία. Και ενώ όλα αυτά μπορούν να είναι διαχειρίσιμα από ένα γερό στομάχι και μια γερή καρδιά, αυτό όμως που δεν μπορεί να ελεγχθεί, και αποτελεί πραγματικό κίνδυνο είναι η πλάνη. Διότι με αυτόν που θα καθίσεις, αυτός είναι που θα σε επηρεάσει ως προς την νέα σου πίστη. Γιαυτο πρόσεχε με ποιους κάθεσαι και με ποιους συναναστρέφεσαι.

Πρόσεχε μην θυσιάσεις άθελα σου την σταθερότητα της πίστης σου στο βωμό της φιλίας και της κοινωνικοποίησης. Πολλοί χάθηκαν και καταστράφηκαν εξαιτίας αυτής της ανταλλαγής. Αυτό που πραγματικά οφείλεις να προσέχεις είναι την θρησκεία σου και την ορθή τήρηση της. Με αυτόν τον γνώμονα να καθορίζεις τις φιλίες και τις παρέες σου. Και αν δεν βρεις συνοδοιπόρους προς αυτήν την κατεύθυνση τότε καλύτερη είναι η μοναξιά και η αποξένωση.

Ο Σαχάμπι (μαθητής/οπαδός) του Προφήτη μας, Αμπντάλλα Ίμπν Μασ’ούντ, είπε:   

«Σύντομα θα έρθει η εποχή οπου οι άνθρωποι θα αφήσουν (δεν θα πράττουν) τις υποχρεώσεις που έχουν απέναντι στον Αλλάχ, όπως την προσευχή, την νηστεία, να τηρούν το χαλαάλ (το επιτρεπτό – νόμιμο) και να αποφεύγουν το χαραάμ (απαγορευμένο – παράνομο), και θα μιλούν για τον Κύριο τους τον Ύψιστο δίχως γνώση. Γιαυτό λοιπόν, όποιος φτάσει και συναντήσει αυτήν την εποχή να τρέξει μακριά. Ειπώθηκε σε αυτόν: «Να τρέξουμε και να πάμε που;» Είπε: «Εκεί που δεν υπάρχει κανείς». Έπειτα πρόσθεσε «Να τρέξει με την καρδιά του και την θρησκεία του (να τα πάρει μαζί του και να δραπετεύσει) και να μην κάθεται με τους Άχλ αλ Μπίντ’α (αιρετικούς, κακόδοξους, πλανεμένους)» {Οσούλ αλ Ιτικαάντ Άχλ ουλ Σούννα ουάλ Τζαμαά», αρθ.196, τόμος 1, σελ 136}

Ο Σέηχ ουλ Ισλάμ, ο Ιμάμης Ίμπν ουλ Κάγιεμ σημείωσε:

«Η μεγαλύτερη ζημιά για τον πιστό είναι να απασχολεί τον εαυτό του με άτομα που δεν του προσφέρουν τίποτα εκτός από την απώλεια του χρόνου με σχέση τον Αλλάχ τον Ύψιστο. Το να χάνεις τον χρόνο σου έχει ως αποτέλεσμα να απομακρύνεσαι από τον Ύψιστο, να αποδυναμώνεται η ενέργεια σου, και να χάνεται η αποφασιστικότητα.

Εάν ποτέ δοκιμαστείς καταυτόν τον τρόπο, που σίγουρα θα περάσεις αυτήν την δοκιμασία, τότε αντιμετώπισε αυτόν που σου σπαταλάει τον χρόνο σου έτσι όπως ο Αλλάχ θα επιθυμούσε, και κάνε υπομονή όσο μπορείς. Έλα κοντά στον Αλλάχ και σε αυτό που τον Ευχαριστεί με έναν τρόπο μέσα από αυτό το άτομο. Κάνε τις συναντήσεις σας ωφέλιμες και όχι καταστροφικές (χάνοντας τον χρόνο και κάνοντας αμαρτίες).

Να είσαι μαζί του σαν ταξιδιώτης που σε σταμάτησε για να τον πάρεις μαζί σου. Σιγουρέψου ότι εσύ είσαι αυτός που οδηγεί και όχι αυτός να οδηγεί εσένα. Αν αρνηθεί, και δεν έχεις να κερδίσεις τίποτα ωφέλιμο με σχέση τον Ύψιστο, τότε μην κάνεις αυτήν την στάση για να τον πάρεις. Πες του αντίο και μην γυρίσεις πίσω να τον κοιτάξεις, και αυτό γιατί είναι ένας ληστής που βρήκες στο δρόμο σου, άσχετα με το ποιος είναι.

Γιαυτό σώσε την καρδιά σου. Να είσαι προσεκτικός και σκεπτικός για το πώς περνάς τις ήμερες και τις νύχτες σου σχετικά με τον Δημιουργό σου και μην αφήσεις τον ήλιο να δύσει πριν φτάσεις στον προορισμό σου» {στο «Αλ Ουάμπιλ αλ Σάγιμπ», σελ.45}

Και έχε στο νου σου τις επίγειες φιλίες και πως θα μετατραπούν σε έχθρες την Ημέρα της Κρίσης

الْأَخِلَّاءُ يَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِينَ

«Οι φίλοι την Ημέρα εκείνη (της Κρίσης) θα γίνουν εχθροί μεταξύ τους, εκτός από τους ενάρετους (πιστούς)» {Κοράνι 43:67}

Η φιλία αυτή που στηρίζεται πάνω στην απιστία και στην αμαρτία στην επίγεια ζωή, την Ημέρα της Κρίσης θα μετατραπεί σε έχθρα σε βαθμό οπου ο κάθε «φίλος» θα απαρνηθεί τον άλλον. Η φιλία αυτή όμως που δημιουργείται για χάρη του Αλλάχ έχοντας «τάκουα» (θεοσέβεια) θα είναι ακριβώς για χάρη της οπου ο Ύψιστος θα πει:

يَا عِبَادِ لَا خَوْفٌ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ وَلَا أَنتُمْ تَحْزَنُونَ

«Ω Δούλοι Μου! Κανένας φόβος δεν θα υπάρχει πάνω σας σ’ αυτή την Ημέρα, κι ούτε θα λυπηθείτε» {Κοράνι 43:68}

Και η καλή παρέα εξυμνείται ενώ η κακή καταδικάζεται, όπως αναφέρει και ο Απόστολος του Αλλάχ صلى الله عليه وسلم

إِنَّمَا مَثَلُ الْجَلِيسِ الصَّالِحِ وَالْجَلِيسِ السَّوْءِ كَحَامِلِ الْمِسْكِ وَنَافِخِ الْكِيرِ فَحَامِلُ الْمِسْكِ إِمَّا أَنْ يُحْذِيَكَ وَإِمَّا أَنْ تَبْتَاعَ مِنْهُ وَإِمَّا أَنْ تَجِدَ مِنْهُ رِيحًا طَيِّبَةً وَنَافِخُ الْكِيرِ إِمَّا أَنْ يُحْرِقَ ثِيَابَكَ وَإِمَّا أَنْ تَجِدَ رِيحًا خَبِيثَةً

«Η παρομοίωση της καλής παρέας με αυτή της κακής παρέας είναι σαν τον ιδιοκτήτη αρωμάτων με σύγκριση έναν που φυσάει την φωτιά (σιδεράς). Ο κάτοχος των αρωμάτων είτε θα σου προσφέρει λίγο άρωμα δωρεάν, είτε θα το αγοράσεις από αυτόν η θα μυρίσεις λίγο την ευχάριστη μυρωδιά. Ο σιδεράς όμως είτε θα κάψει τα ρούχα σου είτε θα καταλήξεις να μυρίζεις άσχημα (κάπνα/καμένο)» {Μούσλιμ, 2628}

Γιαυτο λοιπόν αυτοσκοπός δεν είναι η κοινωνικοποίηση από μόνη της, αλλά η φιλία και η κοινωνικοποίηση που βασίζεται στην υπακοή του Αλλάχ. Όταν αυτό απουσιάζει τότε η απομόνωση είναι προτιμότερη για να διαφυλαχτεί η σταθερότητα.

Ο Αλλάμα Ίμπν Μπαάζ είπε:

«Ειπώθηκε στον Προφήτη صلى الله عليه وسلم: «Απόστολε του Αλλάχ, ποιοι είναι οι γουραμπά (οι ξένοι);»

Είπε: «Αυτοί που διορθώνουν όταν οι άνθρωποι (γύρω τους) είναι διεφθαρμένοι»

Και σε άλλη διατύπωση διαβάζουμε: «Διορθώνουν και φτιάχνουν αυτό που οι άνθρωποι διέφθειραν στην Σούννα μου (δηλαδή φτιάχνουν αυτό που αλλοίωσαν οι άλλοι στην προφητική παράδοση)»

Και στο χαντίθ του Άμπου Θά’αλαμπα: «Η ανταμοιβή για έναν από αυτούς (γιαυτόν που διορθώνει και αποκαθιστά την αλήθεια) θα είναι 50». Σε αυτό το σημείο ρώτησαν: «Από εμάς 50 η από αυτούς;» Είπε: «Από εσάς»

Και ο λόγος θα είναι οι λίγοι βοηθοί, οι λίγοι υποστηρικτές και πολλά τα μονοπάτια της καταστροφής και των αμφιβολιών. Πολλά μονοπάτια της καταστροφής και πολλοί που καλούν σε αυτά τα μονοπάτια της καταστροφής. Γιαυτο το λόγο, ο υπομονετικός, προς το τέλος των ημερών, αυτός που κρατιέται με υπομονή, με γνώση και ανάλογες πράξεις, η ανταμοιβή του θα είναι όμοια με την ανταμοιβή 50 ανδρών από τους Σαχάμπα (οπαδούς/συντρόφους του Προφήτη). Και αυτό γιατί οι Σαχάμπα βρήκαν υποστήριξη κατά την διάρκεια της εμφάνισης του Ισλάμ. Το Ισλάμ και οι Μουσουλμάνοι ήταν δυνατοί. Υπήρχαν πολλοί υποστηρικτές και οι εχθροί καταστρεφόντουσαν. Προς το τέλος όμως των ημερών, τα πράγματα είναι αντίστροφα. Οι εχθροί είναι περισσότεροι όπως και οι κήρυκες της πλάνης, και οι υποστηρικτές της αλήθειας λίγοι» 

Ο Απόστολος صلى الله عليه وسلم είπε:

يَأْتِي عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ الصَّابِرُ فِيهِمْ عَلَى دِينِهِ كَالْقَابِضِ عَلَى الْجَمْرِ

«Θα έρθουν εποχές οπου αυτός που θα κάνει υπομονή (τηρώντας το Ισλάμ) στο πιστεύω του θα είναι σαν να κρατά αναμμένα κάρβουνα» {ατ-Τιρμιδί, 2260 – αυθεντικό}  

Ο Απόστολος صلى الله عليه وسلم μας πληροφορεί ότι η Ούμμα (το σύνολο των Μουσουλμάνων) θα περάσει από δοκιμασίες όσον αφορά την τήρηση της πίστης. Σε κοινωνίες που επικρατεί η αμαρτία, το πονηρό, το συμφέρον και η αδικία, το να κρατήσει κάποιος τις αρχές του Ισλάμ θα είναι εξαιρετικά δύσκολο.

Υπό τέτοιες συνθήκες, αυτός που θα κρατά και θα τηρεί την πιστή του (Ισλάμ) θα αντιμετωπίσει αρκετές δυσκολίες και εμπόδια. Θα είναι σαν να κρατά αναμμένο κάρβουνο. Όμως μια εξαιρετική ανταμοιβή τον περιμένει. Διότι οτιδήποτε περιέχει δυσκολία, προς την επίτευξη του καλού, τότε αυτόματα η ανταμοιβή μεγαλώνει. Όπως ανέφερε ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم: 

«Καμία δυστυχία/δυσκολία η αρρώστια δεν πέφτει πάνω στον Μουσουλμάνο, ανησυχία, στενοχώρια η ζημία, ακόμα και ένα τσίμπημα από αγκάθι, παρά μόνο ο Αλλάχ τον κάνει να εξιλεωθεί για κάποιες από τις αμαρτίες του. {Μπουχάρι, νούμερο 5641}

Το Ισλάμ, αυτό κάθε αυτό ως τρόπος ζωής, δεν είναι δύσκολος. Τουναντίον, ο Ύψιστος τον έχει διευκολύνει για τον άνθρωπο. ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم είπε:

إِنَّ الدِّينَ يُسْرٌ

«Ο τρόπος ζωής του Ισλάμ είναι εύκολος…» {Μπουχάρι, 39}

Ο λόγος που αντιμετωπίζουμε δυσκολίες δεν σχετίζεται με την πίστη μας και τις επιταγές της αλλά με την προσωπική μας αδυναμία (που οφείλουμε να βελτιώσουμε) και την διαφθορά της κοινωνίας μας.

Ο μεγάλος Άλιμ, ο Μουχάντιθ, ο Σέηχ ουλ Ισλάμ, Μουχάμαντ Νάσιρ-Ελντίν αλ Αλμπάνι, είπε για την αποξένωση των πιστών:

«Όταν μιλάς για το Ταουχίντ (Μονοθεϊσμό), οι οπαδοί του Σίρκ (παγανισμού) θα σε αποκηρύξουν. Όταν μιλάς για την Σούννα (προφητική παράδοση), οι οπαδοί της αίρεσης θα σε αποκηρύξουν. Όταν μιλάς με αποδείξεις και στοιχεία, οι τυφλοί οπαδοί των σχολών σκέψεων (μάδχαμπ), οι Σούφι και οι αδαείς θα σε αποκηρύξουν.

Όταν μιλάς για το Ισλάμ και το πώς συνδέεται με την καθημερινότητα μας, οι κοσμικοί και αυτοί που επιθυμούν να διαχωρίσουν την θρησκεία από τις ζωές των ανθρώπων, θα σε αποκηρύξουν

Βιώνεις μια πολύ έντονη, δυνατή αποξένωση ενάντια στους Άχλου Σούννα (οπαδοί της προφητικής παράδοσης). Μας πολεμούν με όλα τα μέσα τους, μας πολεμούν με τα ΜΜΕ, ότι ακούγεται, ότι βλέπεται και ότι γράφεται. Έφτασε σε σημείο οι οικογένειες και οι φίλοι να πολεμούν αυτόν τον ξένο (τον παράξενο) ο οποίος στέκεται σταθερά στο Βιβλίο του Αλλάχ και στη Σούννα του Προφήτη του صلى الله عليه وسلم

Ανεξάρτητα από όλα αυτά, είμαστε χαρούμενοι με αυτήν την αποξένωση. Είμαστε περήφανοι που είμαστε ξένοι, διότι ο Προφήτης του Αλλάχ صلى الله عليه وسلم εξύμνησε αυτούς τους ξένους, όταν είπε:

«Το Ισλάμ ξεκίνησε σαν κάτι ξένο και θα επιστρέψει πάλι με το να γίνει ξένο, έτσι όπως ξεκίνησε, γιαυτο τα χαρμόσυνα νέα ανήκουν στους ξένους. Ρωτήθηκε: «Ποιοι είναι αυτοί Απόστολε του Αλλάχ». Απάντησε: «Είναι αυτοί που στέκονται με ορθότητα (διορθώνουν) όταν οι άνθρωποι είναι διεφθαρμένοι» {Σιλσίλα ασ-Σαχίχα, νο.1273}

Αυτό δεν σημαίνει οτι επιλέγουμε την κρυψώνα. Τουναντίον, επιλέγουμε να μας μάθει η κοινωνία μας με σημαία την πίστη μας.

Ζητάμε από τον Αλλάχ να μας ευλογήσει με καλούς φίλους, με καλούς συνοδοιπόρους και να μας προστατέψει από τους αχάριστους, συμφεροντολόγους που ζημιώνουν την πνευματική μας υγεία και μας επηρεάζουν αρνητικά

Άχμαντ Μ.Ελντίν

Διπλωματούχος Ισλαμικής Θεολογίας

Τζαμί «Σάλαφ ους Σάλιχ» (Αρ Ραχμάν)

IslamForGreeks.org – AhmadEldin.blog

والحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وآله وصحبه

Categories: Μουσουλμάνοι

Tags: Μουσουλμάνοι, απομόνωση, αποξένωση, κοινωνία