Απαντήσεις στους Σούφι και τους Ματουρίντι σε δογματικά ζητήματα – الرَّحْمَٰنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَىٰ

الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد
Ερωτήσεις για το Ισλαμικό δόγμα και απαντήσεις στις πολεμικές των Σούφι και Ματουρίντι περί Ταουχίντ, Σίρκ, μεθοδολογικά ζητήματα περί κυβέρνησης και το παλαιστινιακό ζήτημα. 

Ερωτήσεις:
Πολλοί κατηγορούν τους Σάλαφι ότι παίρνουν εδάφια που αποκαλύφτηκαν για τους μουσρικίν και τους ψεύτικους θεούς τους και τα εφαρμόζουν στους μουσουλμάνους που επικαλούνται για ιστιγάθα τους “αγίους”. Σε εμένα προσωπικά, όταν σε συζητήσεις δείχνω σε συνομιλητές μου συγκεκριμένα εδάφια, μου λένε ότι αυτά τα εδάφια αφορούν τους μουσρικίν και όχι τους μουσουλμάνους που κάνουν ιστιγάθα. Πώς μπορούμε να απαντήσουμε σε αυτό; Δεν αναφέρομαι σε συγκεκριμένη συζήτηση/διάλογο. Είναι απλώς ένα επιχείρημα που το έχω ακούσει από τη μεριά τους’ ιδιαίτερα από Τούρκους σούφι αλλά και από Ινδούς και Πακιστανούς Μπάρελβι. Ξεχνούν βέβαια όλοι αυτοί το χαντίθ που λέει ότι η ντουά είναι η ουσία της λατρείας. Όμως όταν το αναφέρω αυτό, συνήθως μου λένε ότι άλλο η ντουά και άλλο η ιστιγάθα. Θα ήθελα διευκρίνιση επ’\ αυτού καθώς και για το παραπάνω που είπα σχετικά με τα εδάφια.
Δεύτερον, ο ΑΛΛΑΧ έχει μέρος ή όχι; Εγώ ξέρω ότι ο ΑΛΛΑΧ είναι στον Θρόνο Του μπι δάτιχι και είναι παντού μπι ίλμιχι (δηλαδή η γνώση Του περικλείει τα πάντα και όχι ότι ο Ιδιος περικλείεται από τα δημιουργήματα Του). Παλιότερα μου είχαν πει – έτσι είχα διαβάσει kai σε βιβλία των Ματουρίντι – ότι ο ΑΛΛΑΧ είναι ανεξάρτητος από ζαμάν και μακάν (χρόνο και μέρος). Αργότερα σάλαφι αδέρφια μου είχαν πει ότι αυτή ήταν θέση των Τζαχμίιγια στην πραγματικότητα και όχι της Αχλου’ς-Σούννα. Τί ισχύει εδώ; Τελικά ο Θρόνος είναι μέρος ή όχι; Σε κάποιο βίντεο ο σέιχ Αλμπάνι λέει ότι δεν αποδίδουμε μέρος στον ΑΛΑΧ και ότι είναι λάθος να Του αποδίδεται μέρος. Από την άλλη θυμάμαι ότι εσύ μου είχες πει ότι ο σέιχ Αλμπάνι και ο σέιχ Ιμπν Ουθαϊμίν είχαν πει ότι ένας θεός που δεν έχει κατεύθυνση είναι ανύπαρκτος. Τί ισχύει εδώ; Έχω ένα μικρό απόσπασμα από το “Αλ-Ουασίγια” του Άμπου Χανίφα που λέει ότι ο ΑΛΛΑΧ έκανε ιστάουα πάνω στον Θρόνο Του, χωρίς να τον έχει ανάγκη (τον Θρόνο) και χωρίς να τον αγgίζει και χωρίς να τον εκλαμβάνουμε (τον Θρόνο) ως μέρος. Νομίζω – ίσως κάνω λάθος – ότι στην ουσία ο Άμπου Χανίφα εννοούσε ότι δεν πρέπει να το εκλαμβάνουμε ως ένα μέρος όπως τα ανθρώπινα αλλά μπορεί να κάνω και λάθος στο συμπέρασμα μου αυτό. Επίσης, παλαιότερα είχα διαβάσει μια φάτουα από το Αλ-Αζχαρ (μάλλον φάτουα των Ασάιρα) ότι η ιστάουα δεν είναι ούτε τζουλούς ούτε ιστικράρ. Από την άλλη σε κάποιο έντυπο διάβασα ότι ο σέιχ Ιμπν Ουθαϊμίν είπε ότι “τί άλλο θα μπορούσε να είναι εκτός πό τζουλούς”; Θα ήθελα να το συζητήσουμε.
Πρόσφατα δε ανήρτησα ένα γνωμικό/ρήση του σέιχ Αλ-Φαουζάν για την Παλαιστίνη. Από κάτω ένας άρχισε να βρίζει. Ο σέιχ έλεγε ότι οι Παλαιστίνιοι χάνουν και μία αιτία αυτού είναι ότι προσπαθούν να βρουν τη λύση σε κοσμικες ιδεολογίες. ενώ θα έπρεπε να ξαναθυμηθούν το Ταουχίντ. Ο σχολιαστής από κάτω με αποκάλεσε “Madkhalist” επειδή εγώ του είπα ότι πρέπει να είμαστε μετριοπαθείς στις αντιδράσεις μας και να μην παρασυρόμαστε από οργανώσεις τύπου Χαμάς, Τζιχάντ κ.α. Αυτός τότε άρχισε να λέει γιατί δεν μιλάει ο σέιχ Φαουζάν και οι άλλοι ουλεμά. Προφανώς ο “φίλος” μας εννοούσε γιατί δεν καλούν τον κόσμο σε τζιχάντ, σε ιντιφάντα και ξεσηκωμούς κ.α. Φαίνεται ότι κάτι τέτοιο εννοούσε. Εγώ του είπα ότι ακόμα και κάφιρ να είναι ο κυβερνήτης, ακόμα και τότε οι προϋποθέσεις ξεσηκωμού και επανάστασης είναι πολύ αυστηρές. Του έδειξα τα σχετικά χαντίθ, τις θέσεις των ουλεμά (του ιμάμ Μπαρμπαχάρι και άλλων) και μου είπε ότι όλα αυτά αφορούν μουσουλμάνους ηγέτες και όχι τους ηγέτες τους διορισμένους από τους αποικιοκράτες ή τους άπιστους (Άσαντ π.χ.). Εγώ του απάντησα ότι δεν είναι έτσι αλλά δεν έδωσα συνέχεια γιατί δεν ήξερα πως να επιχειρηματολογήσω από κει και πέρα. Πάντως, πέρα από τη συζήτηση αυτή (έχει κανα μήνα) το έχω απορία. Θα ήθελα μια απάντηση και επ’ αυτού.
Τέταρτον, για τα ταουίδ. Εγώ δεν φοράω τέτοια πράγματα σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση, αν και έχω την Άγια Αλ-Κούρσι κρεμασμένη στον τοίχο. Αλλά την έχω απλώς σαν κάδρο, δεν περιμένω φύλαξη από το αντικείμενο αυτό. Άλλωστε και οιουλεμά έχουν πει ότι το ταουίδ δεν είναι για να το φοράμε προληπτικά σαν φυλαχτό αλλά ΜΟΝΟ μετά από κάποιο κακό αν μας έχει βρει και αυτό καλύτερα να αποφεύγεται ή να γίνεται μόνο σε μικρά παιδιά ή σε άτομα που είναι αγράμματοι, που δεν ξέρουν να διαβάζουν κ.α. Θα ήθελα τη γνώμη σου. Έχω διαβάσει ότι σύμφωνα με το Α-Μπιντάγια ουά’λ-Νιχάγια ακόμα και ο Ιμπν Ταϊμίιγια (ραχίμαχουλλάχ) την ημέρα του θανάτου του φορούσε ένα ταουίδ. Δεν ξέρω αν ισχύει. Πέρα όμως από αυτό θα ήθελα να σου δείξω 2 αχαντίθ από τη Μουουάττα του Ιμάμ Μάλικ. Βασικά τα αχαντίθ αυτά δεν μου φαίνονται για σαχίχ αλλά δεν ξέρω στα σίγουρα. Τα χαντίθ είναι αυτό και αυτό
Απαντήσεις: 
1) Η ιστιγάθα είναι ύψιστη μορφή ντουά διότι ζητάς βοήθεια και ανακούφιση από το πρόβλημα/συμφορά που έχεις. Δες το άγια από την σούρα Αλ Ανφάλ, νο.9 οπου ο Αλλάχ περιγράφει τους πιστούς να κάνουν ιστιγάθα σε Εκείνον αποκλειστικά για βοήθεια. Και προφανώς τα αγιάτ που γνωρίζεις στα οποία ο Αλλάχ ασκεί κριτική σε αυτούς που επικαλούνται για στήριξη και βοήθεια άλλους αντί του Αλλάχ. Η δικαιολογία τους όταν λένε «τα εδάφια αφορούν τους μουσρικίν και όχι τους μουσουλμάνους» είναι άκυρη διότι δεν έχει σημασία ποιος το κάνει («Μουσουλμάνος» η μη Μουσουλμάνος), αλλά σημασία έχει αυτή κάθ’αυτή πρακτική η οποία είναι μορφή Σίρκ. Γιατί; Διότι Ο Αλλάχ άσκησε κριτική στους κουφάρ επειδή έκαναν ιστιγάθα (Κοράνι 39:3 – 10:18}. Συνεπώς, δεν μπορούμε να πούμε ότι αυτή η πρακτική Σίρκ (που καταδικάζεται ως Σίρκ) δικαιολογείται για αυτούς «επειδή είναι Μουσουλμάνοι» και να απαγορεύεται για τους άλλους που είναι Μουσρικήν. Η απάντηση προς αυτούς είναι «κάνετε ότι κάνουν οι Μουσρικήν με τα είδωλα και τις ψευτο θεότητες τους». Εδώ πρέπει όμως να τονίσουμε ότι υπάρχει και η νόμιμη μορφή Ιστιγάθα (όπως έχουμε διευκρινίσει και στα μαθήματα του Κιτάμπ ατ Ταουχίντ και Καουάιντ αλ Αρμπα). Η νόμιμη μορφή Ιστιγάθα (αναζητώντας βοήθεια και στήριξη) από την κτίση είναι έγκυρη όταν αναζητάς βοήθεια από ένα πρόσωπο που μπορεί και είναι σε φυσική θέση να βοηθήσει. Για παράδειγμα ζητάς βοήθεια από έναν μηχανικό αυτοκίνητων (ζωντανό άνθρωπο) να σου επισκευάσει το αυτοκίνητο, ζητάς χρήματα για οικονομική βοήθεια από κάποιον που έχει χρήματα, κτλ. Εδώ ζητάς κάτι επιτρεπτό διότι είναι εφικτό στην ανθρώπινη φύση του άλλου. Όταν όμως ζητάς από τον νεκρό να: παρέχει βοήθεια, να βρέξει, να κάνει παιδί η γυναίκα σου, να σε ευλογήσει, να συχωρέσει τις αμαρτίες σου και άλλα παρόμοια, τότε ζητάς κάτι που είναι έξω από την ανθρώπινη ικανότητα του. Ζητάς κάτι που είναι αποκλειστικά στην δύναμη του Δημιουργού. Συνεπώς έχεις διαπράξει πολυθεϊσμό και παγανισμό όταν επικαλείσαι γιαυτα τα πράγματα τον νεκρό. Είναι εντελώς άστοχο από μεριά τους να λένε άλλο η ντουά κι άλλο η ιστιγάθα όταν επί της ουσίας η ιστιγάθα είναι επίκληση για βοήθεια και αναζήτηση στήριξης. Αυτή είναι η επίτομη της επίκλησης (ντουά). Αυτό τεκμηριώνεται ακόμα και από την σούρατ αλ φάτιχα όταν λέμε (ιγιάκανα αμπούντου ουα ιγιάκανα σταήν) «Εσένα λατρεύουμε και από εσένα ζητάμε βοήθεια». Και εδώ βλέπουμε επί της ουσίας πώς η ιμπάντα (λατρεία) συνδέεται άρρηκτα με την επίκληση της βοήθειας.

2) Ο Αλλάχ είναι πάνω από τον Θρόνο Του και ξέχωρα από την κτίση Του. Αυτή είναι η δογματική θέση των Σάλαφ. Και τα εδάφια είναι πολλά από το Κοράνι (20:5, 16:50, 67:17, κτλ) που το υποστηρίζουν. Είναι πάνω από τον Θρόνο με την Ουσία Του και παντού με την γνώση Του. Η θέση της Ματουριντίγια επί του θέματος είναι λογικοκρατική και εσφαλμένη. Δεν μένει στο κείμενο αλλά το φιλοσοφεί επεξηγώντας το με τέτοιον τρόπο που ακυρώνει το αλ Ουλού του Αλλάχ (τον Αλλάχ ως πάνω από τον θρόνο Του όπως αρμόζει στο μεγαλείο Του). Οι Σαλαφιήν ορθά αποδίδουν κατεύθυνση προς τα πάνω (πάνω από τους ουρανούς και τον θρόνο και ξέχωρα από την κτίση) Γιατί; Διότι ο Αλλάχ ο Ύψιστος έτσι περιγράφει τον Εαυτό Του στα αγιάτ του Κορανίου (μερικά από αυτά: 20:5, 16:50, 67:17) και δεν επιτρέπεται σε κάποιον να έρχεται και να τα ερμηνεύει πέρα του φανερού νοήματος. Περιγράφουμε τον Αλλάχ όπως περιγράφει τον Εαυτό Του, σύμφωνα με το μεγαλείο Του, (και μένουμε εκεί δίχως προσθαφαιρέσεις) δίχως να αποδίδουμε ανθρωπομορφισμούς και ανθρωπομορφικές παραστάσεις. Αυτό είναι το δόγμα της Ισλαμικής Ορθοδοξίας (Άχλου Σούννα, Σαλαφία)

Όσον αφορά την θέση του Ιμάμ Άμπου Χανίφα, τότε δεν υπάρχει αμφιβολία ότι επιβεβαίωσε το αλ Ουλού του Αλλάχ λέγοντας ότι είναι πάνω από τους ουρανούς και τον Θρόνο Του. Στο αλ Φικχουλ Άμπσατ αναφέρει ο Ιμάμης ότι επικαλούμαστε τον Ύψιστο όταν κοιτάμε προς το πάνω και όχι προς τα κάτω. Και στο Ασμά Ουα Σιφάτ αναφέρει ότι ο Αλλάχ είναι πάνω από τους ουρανούς και όχι στη γη. Και ρωτήθηκε για την σούρα αλ Χαντίντ (εδφ.4), που λέει ότι ο Αλλάχ είναι μαζί μας, απάντησε ότι: σημαίνει με την γνώση Του και μοιάζει (σαν κατάσταση) με αυτόν που λέει σε κάποιον «είμαι μαζί σου» ενώ ταυτόχρονα είναι μακριά και ξέχωρα από αυτόν (με την ουσία του).

Πρέπει εδώ να τονισθεί κάτι το οποίο θα σε βοηθήσει στην κατανόηση  του θέματος καλύτερα. Όπως λένε και οι Ουλεμά, η φρασεολογία/ερώτηση του τύπου «Ο Αλλάχ έχει μέρος, τοποθεσία, η όχι;». Ως προς την αρχή της είναι άκυρη, διότι αυτή η φρασεολογία παράγει φιλοσοφικό στοχασμό. Εφόσον, όπως εξηγήσαμε, το Αλ Ουλού (Ο Αλλάχ είναι Ύψιστος, πάνω από τους Ουρανούς και από τον Θρόνο Του) είναι ξεκάθαρο από το Κοράνι και από την Σούννα και από την συναίνεση των Σάλαφ, τότε δεν υπάρχει λόγος για τέτοια φιλοσοφικά ερωτήματα. Όταν κάποιος λέει «ο Αλλάχ δεν έχει μέρος» τότε τον ρωτάμε τι εννοεί και τι πρόθεση έχει με αυτά τα λόγια. Αν πρόθεση του είναι να ακυρώσει/αποδομήσει πεποιθήσεις του τύπου ότι ο Αλλάχ περικλείεται από την κτίση Του, τότε σωστά πιστεύει, μιας και ο Αλλάχ δεν περικλείεται ούτε βρίσκεται (με την Ουσία Του) στην κτίση Του. Αν όμως πρόθεση του είναι η αιρετική δήλωση, να υποστηρίξει δηλαδή ότι ο Αλλάχ είναι παντού, τότε αυτό είναι δογματικά άκυρο, διότι ο Αλλάχ δεν είναι παντού (με την ουσία Του). Είναι πάνω από τον Θρόνο Του και ξέχωρα από την κτίση Του.

Τέτοιου είδους φιλοσοφικοί στοχασμοί είτε καταλήγουν να λέμε ότι ο Αλλάχ είναι ανύπαρκτος (λογω ακύρωσης του αλ ουλού), είτε ότι δεν είναι πάνω από τον Θρόνο Του. Μένουμε λοιπόν στο κείμενο και περιγράφουμε τον Αλλάχ έτσι όπως περιγράφει τον Εαυτό Του. Αφήνουμε στην άκρη φρασεολογίες φιλοσοφίας διότι είναι ένα χάος και άκρη δεν βγάζεις. Μένουμε στον αποκεκαλυμμένο λόγο του Κορανίου και της Σούννα έτσι ώστε να μην προκαλείται σύγχυση.

3) Περί επανάστασης στον κυβερνήτη όλα αυτά τα έχουμε καλύψει αλ χάμντουλιλλά. (δες την ομιλία για τις επαναστάσεις και την στάση του ΜουσουλμάνουΌποιος λέει ότι αυτά ισχύουν για τον Μουσουλμάνο και όχι για τον άπιστο, του λέμε ότι το πρόβλημα του είναι το τακφίρ που κάνει δίχως γνώση και δίχως αποδείξεις. Μετατρέπει σε κάφιρ έναν αμαρτωλό κάτι το οποίο δεν ισχύει. Και ο Προφήτης τόνισε ότι πρέπει να υπακούσουμε τον κυβερνήτη (στο χαλάλ) ακόμα και αν είναι αμαρτωλός, άδικος η τύραννος. Και ακόμα αν ήταν κάφιρ τότε και πάλι δεν επιτρέπεται ο ξεσηκωμός και η επανάσταση του χάους. Αποτέλεσμα; Σφαγιάζονται και διαλύονται ολόκληρες χώρες. Πρόσφατο παράδειγμα η αραβική άνοιξη και η φίτνα που προκλήθηκε από τότε μέχρι και σήμερα.

Όσον αφορά την Παλαιστίνη, για το Τζιχάντ και περί Ιντιφάντα: Ο διάλογος του Σέηχ Αλ Αλμπάνι με έναν που επικαλείται την πολεμική σύγκρουση ως λύση, νομίζω ειναι ένας υπέροχος διάλογος που μαθαίνουμε πολλά για την ορθή στάση μας επί του θέματος. 

Όσον αφορά για το λεγόμενο «Μάντχαλισμ» είναι μια επινόηση που στοχοποιεί άδικα και δίχως βάση τον μεγάλο λόγιο Σέηχ Ραμπίη Ίμπν Χάαντι αλ Μάντχαλι. Ο Σέηχ ουδέποτε εισήγαγε κάποια σέκτα «μαντχαλισμού» καθώς επίσης είναι σεβαστός από όλους τους λόγιους της Ούμμα. Ο λόγος που Σέηχ Ραμπίη στοχοποιειται είναι γιατί αποδόμησε και συγκρούστηκε με όλο το σαθρό σύστημα και τις αιρέσεις των αδελφών Μουσουλμάνων και των λοιπών αιρετικών πολιτικών ομάδων. Μια παρόμοια πολεμική δέχεται και ο μεγάλος, ο σπουδαίος λόγιος και Ιμάμης Σέηχ Μουχάμαντ Ίμπν Άμπντουλ Ουαχάμπ, επινοώντας τον τίτλο «Ουαχαμπισμός»

4) Τα χαντίθ που παραθέτεις κάνουν αναφορά σε νόμιμη ρούκια με βάση το Κοράνι και την Σούννα, όχι σε φυλαχτά. Οι Ουλεμά διαφωνούν για το αν επιτρέπεται η όχι το φυλακτό το οποίο περιέχει Κοράνι και ντουά από αυθεντικά αχαντίθ. Κάποιοι το επιτρέπουν και κάποιοι το απαγορεύουν, με την σωστή θέση όμως να είναι αυτή που θέλει να μην φοράμε κανένα είδος φυλαχτού διότι υποβαθμίζει την αξία του Ταουχίντ. Οι Ουλεμά όμως συμφωνούν με συναίνεση ότι οποιοδήποτε φυλακτό ,εκτός Κορανίου και αυθεντικών ντουά, είναι Σίρκ και πρέπει οπωσδήποτε να καταστραφεί. Ενώ δεν επιτρέπεται (είναι χαράμ) να φοράμε φυλαχτά γενικά, ακόμα και αν περιέχουν Κοράνι για ασφάλεια, έτσι ώστε να μην υπονομευτεί η άξια του Μονοθεϊσμού. Δες περισσότερα εδώ 

Άχμαντ Μ.Ελντίν
Διπλωματούχος Ισλαμικής Θεολογίας
Ιμάμης στο Τζαμί «Σάλαφ ους Σάλιχ» (Αρ Ραχμάν)
IslamForGreeks.org – AhmadEldin.blog


Categories: ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ/ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Tags: , , , , , , , ,