Ο άνθρωπος ελπίζει και ονειρεύεται. Ταυτόχρονα όμως, δεν προετοιμάζεται για το γεγονός που δεν επιδέχεται καμία αμφισβήτηση. Τον θάνατο

Ο Αμπντάλλα Ίμπν Μασ’ούντ αφηγείται:

قَالَ خَطَّ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم خَطًّا مُرَبَّعًا، وَخَطَّ خَطًّا فِي الْوَسَطِ خَارِجًا مِنْهُ، وَخَطَّ خُطُطًا صِغَارًا إِلَى هَذَا الَّذِي فِي الْوَسَطِ، مِنْ جَانِبِهِ الَّذِي فِي الْوَسَطِ وَقَالَ ‏ “‏ هَذَا الإِنْسَانُ، وَهَذَا أَجَلُهُ مُحِيطٌ بِهِ ـ أَوْ قَدْ أَحَاطَ بِهِ ـ وَهَذَا الَّذِي هُوَ خَارِجٌ أَمَلُهُ، وَهَذِهِ الْخُطُطُ الصِّغَارُ الأَعْرَاضُ، فَإِنْ أَخْطَأَهُ هَذَا نَهَشَهُ هَذَا، وَإِنْ أَخْطَأَهُ هَذَا نَهَشَهُ هَذَا

«Ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم σχημάτισε ένα τετράγωνο. Έπειτα σχημάτισε μια γραμμή στη μέση του τετραγώνου, να προεκτείνεται έξω από το σχήμα (τετράγωνο). Έπειτα σχημάτισε μικρές γραμμές δίπλα στην κεντρική (αρχική) γραμμή, και είπε:

Αυτός είναι ο άνθρωπος και αυτό (το τετράγωνο) είναι η ζωή του οριοθετημένη που τον περικυκλώνει από όλες τις πλευρές. Και αυτή η γραμμή, που είναι έξω (από το τετράγωνο, είναι η ελπίδα του. Και αυτές οι μικρές γραμμές είναι οι συμφορές και τα προβλήματα (που πρόκειται να τον συναντήσουν στη ζωή του). Σε περίπτωση που μια συμφορά δεν τον συναντήσει, τότε η επόμενη θα τον αρπάξει, και αν δεν τον συναντήσει η επόμενη (συμφορά), τότε η τρίτη θα τον αρπάξει» {Μπουχάρι, νο.6417}

 Ο Άνας ίμπν Μάλικ αφηγείται:

قَالَ خَطَّ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم خُطُوطًا فَقَالَ ‏ “‏ هَذَا الأَمَلُ وَهَذَا أَجَلُهُ، فَبَيْنَمَا هُوَ كَذَلِكَ إِذْ جَاءَهُ الْخَطُّ الأَقْرَبُ

«Ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم σχημάτισε μερικές γραμμές και είπε: Αυτή είναι η ελπίδα του ανθρώπου, και αυτό είναι ο θάνατος του. Και καθώς βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση (ελπίδας), η πιο κοντινή γραμμή (του θανάτου) τον πλησιάζει» {Μπουχάρι, νο.6418}

Ο Αλλάμα Ίμπν Ουθαημήν σχολιάζει τις ρήσεις λέγοντας ότι: ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم έδωσε ένα εξαιρετικό παράδειγμα. Σχημάτισε ένα τετράγωνο έπειτα μια γραμμή στη μέση με προέκταση έξω από το τετράγωνο. Δηλαδή αυτό σημαίνει ότι η ελπίδα του ανθρώπου κάποιες φορές είναι υπερβολική και μη ρεαλιστική. Μια ελπίδα που βγαίνει εκτός της οριοθέτησης της ζωής του. Οι τέσσερις γραμμές του τετραγώνου τον περιορίζουν και δεν το καταλαβαίνει, παρολαυτα η ελπίδα του είναι (άδικα) μεγαλύτερη. Θα δεις ένα άτομο να ελπίζει σε μια ζωή 25 χρόνων, ενώ στην πραγματικότητα του έχει γραφτεί ότι θα πεθάνει σε ένα μήνα.

Όσον αφορά τις συμφορές, τότε αυτές είναι συνεχόμενες και διαδοχικές. Αν μια αστοχήσει να πέσει πάνω του, ακολουθεί η δεύτερη και η τρίτη με σειρά.

Γιαυτο λοιπόν πρέπει να είμαστε προσγειωμένοι. Να αφοσιωθούμε στην ουσία της επίγειας ζωής μας προτού μας έλθει ξαφνικά ο θάνατος. Να αυξάνουμε τις ενάρετες πράξεις. Η υπερβολική ελπίδα είναι ανούσια και κάποιες φορές προκαλεί ζημιά. Πόσοι είχαν την ελπίδα να γυρίσουν στις οικογένειες τους για το μεσημεριανό φαγητό, αλλά ο θάνατος τους πρόλαβε; Και αναζητάμε την βοήθεια και την προστασία του Αλλάχ {από την επεξήγηση του Αλλάμα για το Σαχίχ αλ Μπουχάρι}

Ο Αλλάμα Σέηχ Σάλιχ αλ Φαουζάν συμβούλεψε τα εξής:

“Στις τελευταίες ημέρες, και δώστε προσοχή σε αυτό, προς το τέλος των ημερών, οι ξαφνικοί θάνατοι θα γίνουν συχνοί. Είσαι υγιής, δυνατός, νέος, έπειτα πεθαίνεις ξαφνικά. Τροχαίο, καρδιακή προσβολή, είτε για οποιοδήποτε απροσδόκητη αιτία.  

Και πράγματι, πόσα τέτοια συμβάντα υπάρχουν, και όλοι εσάς τα έχετε δει και τα έχετε ακούσει. Γιαυτο λοιπόν οφείλουμε να αυξήσουμε την μετάνοια μας και να αναζητάμε συγχώρεση (από τον Αλλάχ) και να μην ξεχνάμε την μετά θάνατο ζωή, τον θάνατο και την ημέρα του λογαριασμού (ημέρα της κρίσης).

Την Ημέρα της Κρίσης θα υπάρχουν ζυγαριές. Ζυγαριές που θα ζυγιστούν οι πράξεις μας.

فَمَن ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ

«Κι όποιου η ζυγαριά θα είναι βαριά (καλές πράξεις), τότε αυτοί θα είναι οι επιτυχημένοι» {Κοράνι 23:102}

وَمَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ فَأُولَٰئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ فِي جَهَنَّمَ خَالِدُونَ

Κι όποιου η ζυγαριά είναι ελαφριά (από καλές πράξεις), αυτοί είναι εκείνοι που έχασαν τον εαυτό τους και θα κατοικήσουν για πάντα στην Κόλαση.

Έχασαν τον εαυτό τους, όχι τον πλούτο τους. Η ανταμοιβή τους θα είναι η κόλαση. Κόλαση όχι για μια η δυο ήμερες, αλλά αιώνια. Και δεν υπάρχει δύναμη και εξουσία εκτός από αυτή του Αλλάχ”

Ο Σέηχ ουλ Ισλάμ, Μουχάμαντ ΝάσιρΕλντίν αλ Αλμπάνι συμβούλεψε τα εξής:

«Η κατάσταση διαφέρει από άτομο σε άτομο. Ένας ξαφνικός θάνατος σχετικά με ένα άτομο το οποίο ήταν έτοιμο να συναντήσει τον Αλλάχ τον Ύψιστο, και είχε εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που είχε, όπως την υποχρέωση προς τον Αλλάχ (παράδειγμα) της προσευχής, της νηστείας, η την υποχρέωση των δούλων του Αλλάχ ως προς την Ζακά (υποχρεωτική ετήσια ελεημοσύνη), την σάντακα (εθελοντική χρηματική συνεισφορά) και άλλα παρόμοια. Εάν είχε εκπληρώσει όλες τις υποχρεώσεις και δεν είχε κάποιο χρέος, και έπειτα πέθανε ξαφνικά, τότε δεν υπάρχει κάτι για το οποίο να μετανιώσει (να του προκαλέσει θλίψη).

Εάν όμως ήταν ένας δημόσιος αμαρτωλός (διέπραττε αμαρτία δημόσια, δίχως να ντρέπεται) η ένας εγκληματίας, η κάποιος που αμελούσε (τις υποχρεώσεις) και έπειτα πέθανε από θάνατο ξαφνικό, τότε αυτός ο θάνατος είναι θάνατος θλίψης, και αυτό γιατί δεν ετοιμάστηκε για έναν τέτοιου είδους θάνατο.

Γιαυτο το λόγο, ο Μουσουλμάνος είναι υποχρεωμένος πάντα να είναι προετοιμασμένος γιαυτην την ώρα (του θανάτου) που θα τον ξαφνιάσει. Και γιαυτο είπε ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم:

مَنْ أَحَبَّ لِقَاءَ اللَّهِ أَحَبَّ اللَّهُ لِقَاءَهُ وَمَنْ كَرِهَ لِقَاءَ اللَّهِ كَرِهَ اللَّهُ لِقَاءَهُ 

«Όποιος αγαπά να συναντήσει τον Αλλάχ, ο Αλλάχ αγαπά να τον συναντήσει και όποιος απεχθάνεται να συναντήσει τον Αλλάχ, τότε και ο Αλλάχ απεχθάνεται να τον συναντήσει» {Ίμπν Μάτζα, νο.4405}»

Άχμαντ Μ.Ελντίν

Διπλωματούχος Ισλαμικής Θεολογίας

Τζαμί «Σάλαφ ους Σάλιχ» (Αρ Ραχμάν)

IslamForGreeks.org – AhmadEldin.blog

Categories: Μουσουλμάνοι

Tags: Θάνατος, άνθρωπος, απατηλές, ελπίδες, ξαφνικός