الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد

Το να εύχεται η να συμμετέχει ένας Μουσουλμάνος για τις μη Μουσουλμανικές γιορτές είναι ενάντια στις αρχές του Ισλάμ. Τα χριστούγεννα, η πρωτοχρονιά και κυρίως το πάσχα είναι γιορτές που δηλώνουν την δογματική και την θεολογική θέση των Χριστιανών (ο Ιησούς είναι Θεός, υιός Θεού, ανάσταση κτλ.)

Συνεπώς δεν επιτρέπεται η ευχή για καλές γιορτές διότι είναι σαν να συμμετέχεις σε αυτήν την άστοχη θεολογία (κατά τους Μουσουλμάνους) η οποία εναντιώνεται στον Μονοθεϊσμό (Ταουχίντ) οπου με την σειρά του είναι το Α και Ω της Ισλαμικής Θεολογίας και κάθε προσβολή προς το Ταουχίντ το άτομο κινδυνεύει να μείνει εκτός Ισλαμικής πιστής.

Ο Ύψιστος ξεκαθαρίζει λέγοντας:

وَٱلَّذِينَ لاَ يَشْهَدُونَ الزُّورَ وَإِذَا مَرُّواْ بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِراماً 

«Και είναι εκείνοι που δεν γίνονται μάρτυρες στο ψέμα και αν ακόμα περάσουν από παρανομίες (κακό λόγο η κακή πράξη), τότε προσπερνούν με αξιοπρέπεια χωρίς συμμετοχή» {Κοράνι 25:72}

Πως επεξηγείται «το χωρίς συμμετοχή» από τις Ισλαμικές Ορθόδοξες πηγές; Διαβάζουμε από το Ταφσίρ του Ιμάμη Ιμπν Καθίρ, που παραθέτει τις θέσεις των ταμπίην (των μαθητών των Σαχάμπα, οπου οι Σαχάμπα ήταν μαθητές του ίδιου του Προφήτη), δηλαδή ορθόδοξη επεξηγηματική προσέγγιση, όχι επεξήγηση σύμφωνα με το τι λέει η νομίζει ο καθένας, ότι συμμετοχή σε παρανομίες, σημαίνει μεταξύ άλλων,

وهذه أيضاً من صفات عباد الرحمن أنهم لا يشهدون الزور، قيل هو الشرك وعبادة الأصنام، وقيل الكذب والفسق والكفر واللغو والباطل، وقال محمد بن الحنفية هو اللغو والغناء. وقال أبو العالية وطاوس وابن سيرين والضحاك والربيع بن أنس وغيرهم هي أعياد المشركين

…το ψέμα, το σιρκ, η πλάνη, και η συμμετοχή στις γιορτές των μη Μουσουλμάνων.

Ο Άνας Ίμπν Μάλικ, αφηγείται, ότι όταν ο Απόστολος του Αλλάχ صلى الله عليه و سلم πήγε στην Μεδίνα, και βρήκε τους ανθρώπους να έχουν δυο ξεχωριστές ημέρες, συγκεκριμένες που έπαιζαν παιχνίδια, ρώτησε: «Τι είναι αυτές οι ημέρες; Απάντησαν: «Συνηθίζαμε να ασχολούμαστε με αυτές κατά την διάρκεια της τζαχιλία, (προ Ισλαμικής εποχής της άγνοιας). Ο Προφήτης του Αλλάχ απάντησε:

إِنَّ اللَّهَ قَدْ أَبْدَلَكُمْ بِهِمَا خَيْرًا مِنْهُمَا يَوْمَ الأَضْحَى وَيَوْمَ الْفِطْرِ

«Ο Αλλάχ έχει αντικαταστήσει αυτές τις ημέρες με κάτι καλύτερο, με την ημέρα της θυσίας (ίντ αλ Άντχα) και την ημέρα της ολοκλήρωσης της νηστείας (Ίντ αλ Φίτρ)» {Άμπου Νταούντ, 1134}

Εάν ο Προφήτης απαγόρεψε τις γιορτινές ημέρες που ξεχώρισαν οι πολυθεϊστές για τα παιχνίδια τους, τότε τι ισχύει για τις θρησκευτικές τους γιορτές που περιέχουν ειδωλολατρία και παγανισμό;

Ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم είπε: 

مَنْ تَشَبَّهَ بِقَوْمٍ فَهُوَ مِنْهُمْ

«όποιος μιμείται έναν λαό, τότε είναι σαν αυτούς» (Άμπου Νταούντ, 4031)

Η συναίνεση των λογίων αναφέρει ότι απαγορεύεται να εύχεται και να συμμετέχει ένας Μουσουλμάνος στα χριστούγεννα η το πάσχα (και γενικότερα στις αλλόθρησκες γιορτές). Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό είναι ένα είδος μίμησης και πρέπει να αποφεύγεται ακόμα και αν είναι μαζί με συγγενείς/γονείς. {Ματζμού’α αλ Φαταάουα ουα ρασάηλ , Σέηχ Ίμπν Ουθαημήν, τόμος 3 σελ. 369} 

Στην προσπάθεια να γίνουν ορισμένοι αρεστοί διαστρεβλώνουν το Ισλάμ. Νομίζουν ότι κατ αυτόν τον τρόπο δεν θα τους κακοχαρακτηρίσουν οι μη Μουσουλμάνοι. Και αυτό είναι το πρόβλημα, δυστυχώς, αρκετών Μουσουλμάνων.

Το να μην γιορτάζω τα χριστούγεννα και το πάσχα, δεν σημαίνει ότι είμαι εξτρεμιστής,  φανατικός η υπερβολικός. Σημαίνει ότι σέβομαι πρώτα απ’ολα την πίστη μου σαν Μουσουλμάνος. Έτσι όπως ένας Χριστιανός δεν μπορεί να γιορτάζει το Ιντ αλ Φιτρ και το Ιντ αλ Αντχα. Πάρα πολύ φυσιολογικό και ειλικρινέστατο. Δεν είμαι μετριοπαθής όταν προσπαθώ να τσουβαλιάσω όλα τα θρησκεύματα, λέγοντας ότι είμαι με όλους και με όλα. Υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές, η διαφορετικότητα, και αυτό ακριβώς προσπαθούν να σβήσουν ορισμένοι, τους διαχωρισμούς, έτσι ώστε να είμαστε όλοι ένας οικουμενιστικός αχταρμάς.

Το να γιορτάζουμε τις αλλόθρησκες γιορτές είναι ένα παράδειγμα, από τα πολλά, συμβιβασμού που κάνει ένας Μουσουλμάνος που τον παρασύρει το ρεύμα της αφομοίωσης, που υποφέρει από κομπλεξισμούς, στην προσπάθεια του να φανεί μοντέρνος και αρεστός στους γύρω του.

Το να εύχεσαι για τις αλλόθρησκες γιορτές είναι χαράμ (αμαρτία) και αποτελεί συναίνεση των λογίων του Ισλάμ όπως καταγράφει και ο μεγάλος Ιμάμης και λόγιος Ίμπν Ουλ Κάγιεμ στο Αχκάμ αχλ Δίμμα. Λέει συγκεκριμένα:

وأما التهنئة بشعائر الكفر المختصة به فحرام بالاتفاق ، مثل أن يهنئهم بأعيادهم وصومهم ، فيقول: عيد مبارك عليك ، أو تهْنأ بهذا العيد ونحوه ، فهذا إن سلم قائله من الكفر فهو من المحرمات وهو بمنزلة أن يهنئه بسجوده للصليب بل ذلك أعظم إثماً عند الله ، وأشد مقتاً من التهنئة بشرب الخمر وقتل النفس ، وارتكاب الفرج الحرام ونحوه ، وكثير ممن لا قدر للدين عنده يقع في ذلك ، ولا يدري قبح ما فعل ، فمن هنّأ عبداً بمعصية أو بدعة ، أو كفر فقد تعرض لمقت الله وسخطه

«Συγχαίροντας και δίνοντας ευχές στους κουφάρ για τις γιορτινές τελετές που ανήκουν σε αυτούς είναι χαράμ με συναίνεση, όπως οι ευχές για τις γιορτές και τις νηστείες τους λέγοντας τους: «Να έχετε μια χαρούμενη γιορτή» ή «να απολαύσετε τη γιορτή σας» και ούτω καθεξής. Ακόμα και αν αυτός που το λέει έχει σωθεί από το κούφρ, τότε εξακολουθεί να απαγορεύεται. Είναι σαν να δίνονται ευχές και συγχαρητήρια σε κάποιον που προσκύνησε το σταυρό, ή ακόμα για κάτι χειρότερο από αυτό. Είναι τόσο μεγάλη αμαρτία σαν να συγχαίρεις κάποιον που πίνει κρασί,  δολοφονεί κάποιον, ή έχει παράνομες σεξουαλικές σχέσεις και ούτω καθεξής. Πολλοί από αυτούς που δεν σέβονται τη θρησκεία τους διαπράττουν αυτό το λάθος. Δεν συνειδητοποιούν την αστοχία των πράξεών τους. Όποιος συγχαίρει ένα άτομο για την ανυπακοή του, για την μπίνταα (νεωτερισμό – αίρεση) η για το κούφρ (απιστία), τότε εκθέτει τον εαυτό του στην οργή του Αλλάχ»

Και ενώ μπορεί κάποιος να μην συμμετέχει στις γιορτές τους, το να εύχεται δηλώνει αποδοχή των γιορτών αυτών με τον έναν τρόπο η τον άλλον. Δεν είναι δικαιολογία η αρμονική και ειρήνη συνύπαρξη με τους Χριστιανούς, διότι ο Αλλάχ ναι μεν μας καλεί στην αρμονική και ειρηνική συνύπαρξη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αποδεχόμαστε τις θρησκευτικές τους πρακτικές, εκφράζοντας λεκτική αποδοχή. Τουναντίον, απαγορεύεται αυστηρά από το Κοράνι και την Σούννα, όπως καταγράψαμε. Όπως και οι ίδιοι οι Χριστιανοί (και γενικότερα οι αλλόθρησκοι) δεν αποδέχονται τις θρησκευτικές πρακτικές μας. Και σε περίπτωση που ορισμένοι Χριστιανοί κληρικοί εκφράζουν ευχές για τις γιορτές μας (Ιντ ουλ Φίτρ και Ίντ ουλ Άντχα), τότε τους λέμε ότι δεν σέβονται την θρησκεία τους και οικουμενίζουν και αυτοί.

Καλοσύνη και ευγένεια προς τον Χριστιανό συμπολίτη μου δεν σημαίνει ότι του λέω «χρόνια πολλά», η «καλές γιορτές», διότι έτσι παραβιάζω τα δικά μου πιστεύω και δεν τα σέβομαι. Καλοσύνη και ευγένεια προς τον Χριστιανό συμπολίτη μου σημαίνει να τον βοηθάω αν έχει ανάγκη, να τον στηρίξω οικονομικά αν με χρειάζεται, να τον προστατεύω από το κακό και την ζημιά που μπορεί να τον απειλεί, να στέκομαι δίπλα του στα προβλήματα του, και αυτό για χάρη του Αλλάχ, μιας και ο Αλλάχ μας καλεί στην καλοσύνη και την ευγένεια προς τους μη Μουσουλμάνους που ζουν ειρηνικά μαζί μας. Όχι να συμμετέχω στα θρησκευτικά τους, ούτε να εύχομαι γιαυτά και ούτε να εκφράζω λεκτική ικανοποίηση και αποδοχή.  

Άχμαντ Μ.Ελντίν

Διπλωματούχος Ισλαμικής Θεολογίας

Τζαμί «Σάλαφ ους Σάλιχ» (Αρ Ραχμάν)

IslamForGreeks.org – AhmadEldin.blog

Categories: ΙΣΛΑΜ, Μουσουλμάνοι, ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ

Tags: συμμετοχή, Γιορτές, Κοράνι, Μουσουλμάνοι, Πάσχα, Σούννα, Χριστούγεννα, ευχές