الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد

Ο Αλλάμα Σέηχ Άμπντουραζζαάκ αλ Μπάντρ είπε:

«Αρμόζει στον πιστό δούλο (του Αλλάχ) να πεινάει μερικές φορές, όπως επίσης να είναι χορτάτος κάποιες άλλες. Η πείνα έχει ωφέλεια (για τον άνθρωπο).

Έχει ακόμα και ιατρικές ωφέλειες. Οι γιατροί μιλάνε για τις σπουδαίες ωφέλειες που προσφέρει η πείνα στην υγεία και στο σώμα.

Δεν αρμόζει για τον άνθρωπο να μην βιώνει ποτέ του πείνα, καταλήγοντας να τρώει σε συχνή βάση και να μην νιώθει πεινασμένος. Το να αισθάνεσαι πείνα κατά την διάρκεια της ημέρας και της νύχτας έχει εξαιρετικές ωφέλειες στην υγεία (πνευματικά και σωματικά). 

Εξαιτίας αυτού, οι Σαχάμπα (οπαδοί – μαθητές του Προφήτη) ανέφεραν:«Είμαστε άνθρωποι που δεν τρώμε, παρά μόνο όταν νιώσουμε πείνα. Και όταν τρώμε, δεν συνεχίζουμε τρώγοντας μέχρι να γεμίσουμε», και άλλες παρόμοιες αναφορές.

Ο Ιμάμης Ίμπν ουλ Κάγιεμ λέει: «Και αφήνει το φαγητό του (ο πιστός) ενώ το επιθυμεί»

Ίσως μπορώ να συμπληρώσω την πρόταση λέγοντας: «Άσε το φαγητό ενώ το επιθυμείς και μην το αφήνεις ενώ κάνεις παράπονα γιαυτό.»

Πολλοί άνθρωποι όταν σηκώνονται μετά το φαγητό, βάζουν τα χέρια στο στομάχι τους έχοντας πόνο, λέγοντας: «έφαγα πολύ», «αισθάνομαι άρρωστος», «το στομάχι μου είναι έτσι και έτσι,» κτλ. Πολλοί τρώνε σε σημείο που παραπονιούνται για την υπερβολική ποσότητα που έφαγαν

Γιαυτο είναι καλύτερα να αφήσει το φαγητό ενώ το επιθυμεί. Και να μην αφήνει το φαγητό ενώ παραπονιέται (μετά) καταλήγοντας να μην είναι ευχαριστημένος. 

Αυτή η νοοτροπία υποβαθμίζει και την εκτίμηση που πρέπει να έχουμε γιαυτήν την ευλογία του Αλλάχ (τροφή). Τρώει σε σημείο που είναι γεμάτος και είναι δυσαρεστημένος, ενώ αυτός το προκάλεσε στον εαυτό του.

Ο Ίμπν ουλ Κάγιεμ λέει: «αφήνει το φαγητό ενώ το επιθυμεί». Και η μεζούρα για να το ορίσουμε αυτό είναι το χαντίθ του Προφήτη صلى الله عليه و سلم που λέει: «ένα τρίτο για το φαγητό του, ένα τρίτο για το ποτό του και ένα τρίτο για την ανάσα του»

Το χαντίθ (ολόκληρο) λέει:

مَا مَلأَ آدَمِيٌّ وِعَاءً شَرًّا مِنْ بَطْنٍ بِحَسْبِ ابْنِ آدَمَ أُكُلاَتٌ يُقِمْنَ صُلْبَهُ فَإِنْ كَانَ لاَ مَحَالَةَ فَثُلُثٌ لِطَعَامِهِ وَثُلُثٌ لِشَرَابِهِ وَثُلُثٌ لِنَفَسِهِ

«Το χειρότερο δοχείο που μπορεί να γεμίσει ο άνθρωπος είναι το στομάχι του. Είναι αρκετό για τον υιό του Αδάμ (άνθρωπος) να τρέφεται όσο έχει ανάγκη (μόνο) για να στηρίζεται όρθιος (επιβιώνει). Και αν αυτό δεν γίνεται, τότε να αφιερώσει (στο στομάχι του) ένα τρίτο για το φαγητό του, ένα τρίτο για το ποτό του και ένα τρίτο για την ανάσα του. {Τιρμιδί, νο.2380, αυθεντικό}

Ο Ιμπν ουλ Κάγιεμ λέει: Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί (το άτομο) να αφιερώνει όλα τα κομμάτια μόνο για το φαγητό.

Στην πραγματικότητα, πολλοί έχουν αυτήν την (άστοχη) θεωρία, το να χρησιμοποιούν δηλαδή όλα τα μέρη του στομαχιού τους για το φαγητό, και όσο για το νερό και την ανάσα, λένε, θα βρούνε το δρόμο τους. Το ποτό λένε ότι θα εισχωρήσει σταδιακά και σίγουρα θα βρεθεί και χώρος για την ανάσα. Και σίγουρα, λένε, όλα τα μέρη του στομαχιού είναι για το φαγητό.

Αυτό προκαλεί ζημία στο άτομο. Και δεν μπορεί να ωφεληθεί όπως πρέπει από την τροφή του.

Σχετικά με το χαντίθ, ο Ιμπν Ράτζαμπ, αναφέρει στο έργο «Τζάμι αλ Ουλούμ ουάλ Χικαμ» και γνωρίζεται ότι αυτό το χαντίθ ο Ιμπν Ράτζαμπ το πρόσθεσε στο «Αλ Αρμπαήν»  στο «Τζαουάμι αλ Καλάμ». Πράγματι αυτό το χαντίθ είναι από τις ρήσεις τις περιεκτικές και υπάρχει σπουδαία ωφέλεια για τους ανθρώπους.

Ο Ιμπν Ράτζαμπ αφηγείται από έναν μη Μουσουλμάνο γιατρό ο οποίος διάβασε αυτό το χαντίθ και είπε: «Εάν οι άνθρωποι έκαναν πράξη αυτό το χαντίθ, τα νοσοκομεία θα έκλειναν». Οι άνθρωποι δεν θα είχαν ανάγκη τα νοσοκομεία. Και αυτό διότι οι περισσότερες ασθένειες προέρχονται από το στομάχι και είναι αποτέλεσμα από την υπερβολική τροφή που γεμίζει το στομάχι.»

Άχμαντ Μ.Ελντίν

Διπλωματούχος Ισλαμικής Θεολογίας

Ιμάμης στο Τζαμί «Σάλαφ ους Σάλιχ» (Αρ Ραχμάν)

IslamForGreeks.org – AhmadEldin.blog

Categories: Μουσουλμάνοι

Tags: πείνα, πνευματική, χαντίθ, ωφέλεια, Σέηχ Αμπντουραζζάκ