Άχμαντ Ελντίν
بـسـم الله والحـمـد لله والـصلاة والـسـلام عــلى رسـول الله، وبـعـد
Ο Προφήτης Μουχάμαντ (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) παρομοιάζει αυτό τον κόσμο ως ένα ανάθεμα εκτός όταν υπάρχει η ενθύμηση του ΑΛΛΑΧ, αυτά που επιθυμεί για το δημιούργημα του (Ισλάμ), και η γνώση (των λογίων και των μαθητών).{Τιρμιδί 2322, Ιμπν Μάτζα 4112, επικυρωμένα στο αλ Σαχίχα 2797}
Ο Αλλάχ ο Ύψιστος συμβουλεύει τον άνθρωπο να αφοσιωθεί στην λατρεία. Με αυτόν τον τρόπο του εγγυάται την ελευθερία από κάθε υλική ανάγκη και το «ξερίζωμα» της φτώχειας. Αν όμως ο άνθρωπος αρνηθεί, τότε θα γεμίσει το στήθος του με επίγειες αναζητήσεις και η φτώχεια δεν θα εμποδιστεί. {στο Μούσναντ του Ιμάμ Άχμαντ, Τιρμιδί 2466, επικυρωμένα στο αλ Σαχίχα 1359}
Ο Άνας Ιμπν Μαάλικ ανέφερε ότι ο Προφήτης (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) τόνισε ότι εάν η πρόθεση μας στηρίζεται στην αναζήτηση της μετά θάνατον ζωής (εργαζόμαστε για τον Παράδεισο), τότε ο Αλλάχ θα βάλει στην καρδιά μας επάρκεια και ο κόσμος (επίγεια ζωή) θα έρθει σε μας σαν δούλος. Εάν όμως η πρόθεση μας είναι η αναζήτηση της επίγειας ζωής αυτού του κόσμου, ο ΑΛΛΑΧ θα βάλει φτώχεια και ακαταστασία στις καρδιές μας και στις ζωές μας. {Τιρμιδί 2473, αλ Σαχίχα 949}
Σε μια άλλη σπουδαία ρήση βλέπουμε την σύγκριση που γίνεται μεταξύ της επίγειας ζωής και της επόμενης. Ο Απόστολος του Αλλάχ (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) είπε: «Ορκίζομαι στον ΑΛΛΑΧ, αυτός ο κόσμος είναι τόσο ασήμαντος σε σύγκριση με την μεταθανάτια ζωή, όπου αν κάποιος βύθιζε το δάχτυλο του στον ωκεανό και το έβγαζε θα έβλεπε πόσο νερό θα έμενε στο δάχτυλο του (δηλαδή ασήμαντη ποσότητα)» {Από την Συλλογή του Ιμάμ Μούσλιμ}
Ο Άλι Ιμπν Αμπί Τάλιμπ (ο Αλλάχ να είναι ευχαριστημένος μαζί του) είπε:
«Αυτός ο κόσμος απομακρύνεται από εμάς και η μετά θάνατον ζωή πλησιάζει όλο και πιο κοντά σε εμάς. Καθένας τους ( επίγεια ζωή και μετά θάνατον) έχει «παιδιά». Ας είμαστε λοιπόν τα παιδιά της μετά θάνατον ζωής και όχι τα παιδιά της επίγειας ζωής. Διότι σε αυτήν την ζωή πρέπει να δουλέψουμε και δεν υπάρχει κρίση, αύριο όμως (μετά θάνατον) θα είναι η κρίση δίχως δουλειά. {από την συλλογή του Μπουχάρι}
Ο Ύψιστος λέει:
«η ζωή σ’ αυτό τον κόσμο δεν είναι παρά απατηλή απόλαυση»(Κοράνι 3:185)
Επίσης:
«Και τι είναι η ζωή σ’ αυτό τον κόσμο, παρά απατηλή απόλαυση και (πρόσκαιρη) περιουσία;» (Κοράνι 57:20)
Επίσης:
«Όποιος επιθυμεί το υπερκόσμιο θέρος (την καλλιέργεια του χωραφιού) της Μέλλουσας Ζωής, θ’ αυξήσουμε σ’ αυτό το θέρος. Κι όποιος επιθυμεί το κοσμικό θέρος (την καλλιέργεια) του επίγειου (χωραφιού), θα του δώσουμε κάτι τι απ’ αυτό, αλλά δεν θα έχει μερίδιο στη Μέλλουσα Ζωή» (Κοράνι 42:20)
Πως ένας Μουσουλμάνος αντιλαμβάνεται τον επίγειο κόσμο;
Ο Μουσουλμάνος σε καμία περίπτωση δεν αγνοεί την επίγεια ζωή και τις ευθύνες που έχει απέναντι σε αυτήν. Αυτό που οφείλει όμως, σύμφωνα με τις πηγές του Ισλάμ, είναι να της δώσει τα δικαιώματα της χωρίς υπερβολή και να είναι δίκαιος. Ένας Μουσουλμάνος πρέπει να θεωρήσει την περιουσία του, το κύρος του, τις υλιστικές δυνατότητες που διαθέτει, και άλλα παρόμοια, ως μέσα για να επιτύχει το καλό για την επόμενη ζωή.
Ένας Μουσουλμάνος δεν αποστρέφεται την ζωή, δεν την καταδικάζει, αλλά ούτε την επαινεί υπερβολικά. Ο πιστός αντιλαμβάνεται αυτόν τον κόσμο ως μια γέφυρα που οδηγεί στην επόμενη ζωή και μια πηγή εφοδιασμού για την επίτευξη του Παραδείσου. Ο κόσμος γιαυτον είναι ένα χωράφι που προσπαθεί να το καλλιεργήσει με τον καλύτερο τρόπο για να του δώσει μετέπειτα τα καλύτερα. Γιαυτο λοιπόν οι χάρες που θα λάβει ο πιστός στον Παράδεισο είναι αποτέλεσμα των όσων έκανε η «καλλιέργησε» στην επίγεια ζωή του, πάντα βεβαίως με την χάρη και την ευσπλαχνία του Δημιουργού που είναι και ο καθοριστικός παράγοντας για την επιτυχία του ανθρώπου. Ο Ύψιστος λέει:
«Μήπως δεν σκέπτονται βαθιά στον εαυτό τους, ότι έχει πλάσει ο ΑΛΛΑΧ τους ουρανούς και τη γη και όσα είναι ανάμεσα τους, μόνο με το Δίκαιο και για μια προκαθορισμένη διάρκεια; Κι όμως -πολλοί από τους ανθρώπους αρνούνται τη συνάντηση με τον Κύριο τους (κατά την Ανάσταση)!» (Κοράνι 30:8)
Επίσης:
«Που δημιούργησε το Θάνατο και τη Ζωή, για να δοκιμάσει ποιος από εσάς κάνει τις καλύτερες πράξεις. Και είναι ο Ανίκητος, ο Πολυεύσπλαχνος» (Κοράνι 67:2)
Εάν μια πρόταση μπορεί να περιγράψει το πώς ένας Μουσουλμάνος και μια Μουσουλμάνα οφείλουν να αντιλαμβάνονται την επίγεια ζωή τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτός ο κόσμος πρέπει να είναι ο «δούλος» μας και όχι ο «αφέντης» μας.
Categories: ΙΣΛΑΜ