Άχμαντ Ελντίν
بـسـم الله والحـمـد لله والـصلاة والـسـلام عــلى رسـول الله، وبـعـد
Ο Ύψιστος λέει:
«Κι ακόμη υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν άλλους μαζί με τον Αλλάχ, σαν όμοιους μ’ Αυτόν, και τους αγαπούν όπως θα έπρεπε ν’ αγαπιέται μόνο ο Αλλάχ. Η αγάπη όμως στον ΑΛΛΑΧ εκείνων που πιστεύουν είναι δυνατότερη. Κι αν όσοι ασεβούν μπορούν να μάθουν αλίμονο! θα βλέπουν τα βασανιστήρια (που τους περιμένουν!) και ότι κάθε εξουσία ανήκει στον Αλλάχ κι είναι αυστηρός στην τιμωρία» {Κοράνι 2:165}
Η αγάπη, στην ύψιστη της μορφή, ανήκει στον Δημιουργό μας και σε κανέναν άλλον. Η αγάπη προς τον Ύψιστο είναι από τα θεμέλια για να υπάρξει το Ισλάμ σε έναν πιστό. Αυτός που αποδίδει αγάπη προς τον Ύψιστο, με ορθό τρόπο έτσι όπως του αρμόζει, τότε άμεσα επηρεάζει θετικά την πίστη του και την κτίζει με γέρα θεμέλια κάνοντας την αψεγάδιαστη. Ωστόσο, όταν αυτή η αγάπη είναι ελαττωματική και προβληματική, δεν έχει αντίκτυπο μόνο στην πίστη μας αλλά και στον Μονοθεϊσμό μας (ταουχίντ).
Στο Κορανικό εδάφιο που παραθέσαμε παραπάνω (2:165) ο Ύψιστος πληροφορεί και προειδοποιεί τον άνθρωπο για την κατάσταση των πολυθεϊστών. Στήνουν συνεταίρους μαζί με τον Δημιουργό και τους αποδίδουν αγάπη και ενδιαφέρον έτσι όπως αξίζει μόνο στον Ύψιστο να δοθεί. Τονίζεται ότι πιστός είναι αυτός που πάνω απ’όλα βάζει τον Αλλάχ και τον αγαπά με δυνατή αγάπη που δεν συγκρίνεται σε ποιότητα.
Ο Ύψιστος λέει:
«Πες: “Αν ήταν – οι πατέρες σας, τα παιδιά σας, τ’ αδέλφια σας, οι σύζυγοι σας, οι συγγενείς σας, κι οι περιουσίες που αποκτήσατε, και το εμπόριο – που φοβάστε την παρακμή του- και τα σπίτια που σας αρέσουν, – πιο αγαπητά σε σας απ’ τον Αλλάχ, τον Απόστολο Του, και τον αγώνα υπέρ του Αλλάχ (τότε) περιμένετε μέχρις ότου ο Αλλάχ φέρει την Απόφαση Του (σχετικά με την τιμωρία σας) (γιατί) ο Αλλάχ δεν καθοδηγεί τον παράνομο λαό». {Κοράνι 9:24}
Εδώ ο Ύψιστος διατάζει τον Απόστολο Του να προειδοποιήσει αυτούς που αγαπούν άτομα, καταστάσεις και αντικείμενα περισσότερο από τον Αλλάχ και τον Απόστολο Του, και πράξεις λατρείας. Ο Αλλάχ αναφέρει αυτά που συνήθως είναι αγαπητά σε έναν άνθρωπο και προειδοποιεί να μην εισχωρήσουν στην καρδιά ενός ανθρώπου με αποτέλεσμα να τα βάλει σε προτεραιότητα. Αυτός που λέει ότι αγαπά τον Αλλάχ ενώ στην πραγματικότητα άλλα άτομα και καταστάσεις καταλαμβάνουν την κάρδια του (τα αγαπά πιο πολύ από τον Αλλάχ) τότε ψεύδεται και είναι πολυθεϊστής.
Το να αγαπάς κάποιον – κάποια η κάτι, και να το βάζεις σε προτεραιότητα στην καρδιά σου και αυτό με την σειρά του να εξωτερικεύεται στην συμπεριφορά σου και στις πράξεις σου είναι λατρεία. Συνεπώς καταλαβαίνουμε ότι η αγάπη σχετίζεται άμεσα με τον Μονοθεϊσμό. Εάν αποδίδεται στον Αλλάχ στον Ύψιστο ολοκληρωτικά, με πράξεις και ανάλογες συμπεριφορές, τότε αυτό αποτελεί γερό θεμέλιο. Εάν όχι, τότε είτε διαπράττουμε πολυθεϊσμό είτε έχουμε μπει στο δρόμο που οδηγεί στην πολυθεΐα.
Εδώ γίνεται ξεκάθαρο αυτό που είχαμε αναφέρει και σε προηγούμενα άρθρα. Ότι ο Μονοθεϊσμός (ταουχίντ) δεν είναι μια απλή θεωρία που απλά επιβεβαιώνεις με το στόμα σου ότι ο Θεός είναι Ένας και ο Μόνος Άξιος λατρείας. Είναι το συναίσθημα αγάπης που έχεις για τον Δημιουργό, σε μεγαλύτερο και ασύγκριτο επίπεδο από την αγάπη που έχεις για την κτίση (αντικείμενα, ανθρώπους κτλ). Ένα συναίσθημα το οποίο δεν πρέπει να παγιδευτεί μόνο στην καρδιά αλλά πρέπει να εξωτερικευτεί στις πράξεις μας, στην καθημερινότητα, και στην συμπεριφορά μας.
Όταν ο άνθρωπος επιτρέψει και αφήσει την αγάπη που μπορεί να έχει για έναν συνάνθρωπο του η για ένα αντικείμενο να έρθει ανάμεσα σε αυτόν και τον Δημιουργό, τότε έχει λατρέψει το δημιούργημα αυτό. Με αυτόν τον τρόπο τα χρήματα, τα αυτοκίνητα, άτομα, και διάφορα άλλα παρόμοια μπορεί να για κάποιον να γίνουν οι «θεοί» του. Ακόμα και οι επιθυμίες μπορεί να γίνουν για κάποιον ένα είδος θεού αν δεν τις ελέγχει και δεν τις στεγάζει σωστά. Ο Ύψιστος λέει:
«Μήπως δεν είδες εκείνον, που πήρε τις επιθυμίες του (ή τις ορμές/παθη του) για θεό;» {Κοράνι 25:43}
Ο μεγάλος λόγιος, ο Ίμπν Καθίρ, αναφέρει για αυτό το εδάφιο: «Είναι αυτός που ότι θαυμάζει και το βλέπει ως καλό, συμφωνά με τις επιθυμίες του, το δέχεται ως θρησκεία του.» {Ταφσίρ Ίμπν Καθίρ, τόμος 7, σελ 176}.
Αυτό το χωρίο αναιρεί και όλους αυτούς τους ψευτο-διανοούμενους και φιλοσόφους και την προσπάθεια τους να δείξουν ότι είναι υπεράνω θρησκειών. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς να έχει μια ιδεολογία η κοσμοθεωρία που να αγαπά και να πορεύεται με βάση αυτή, όποια και αν είναι αυτή. Δεν νοείται άνθρωπος χωρίς αυτό το θεμέλιο. Δεν υπάρχει άνθρωπος να μην αγαπά κάτι και να μην το έχει βάλει σε προτεραιότητα ως αξία στη ζωή του, άσχετα εάν αυτό που πιστεύει και δέχεται είναι σωστό η λάθος. Ειδάλλως, δεν θα ήταν άνθρωπος αλλά ζώο.
Αυτό όμως που πρέπει να προσέχουμε εμείς, που δεχόμαστε το Ισλάμ ως τρόπο ζωής μας, είναι την αγάπη μας, που στην ύψιστη μορφή της, οφείλουμε την δίνουμε ολοκληρωτικά στον Ύψιστο. Διότι αυτό είναι ένα από τα θεμέλια του Μονοθεϊσμού μας. Χωρίς αυτό δεν υπάρχει Μονοθεϊσμός και κατ’επέκταση δεν υπάρχει σωτηρία. Να συλλογιστούμε για λίγο την κατάσταση μας και να ρωτήσουμε με ειλικρίνεια τον εαυτό μας εάν πράγματι ο Αλλάχ είναι η προτεραιότητα μας στην αγάπη μας, η κάποιος άλλο, άλλη, άλλο στέκεται εμπόδιο και έχει καταλάβει αυτή την θέση στη καρδιά μας που ανήκει μόνο στον Δημιουργό μας. Αυτές οι ερωτήσεις είναι πολύ σημαντικές διότι λειτουργούν ως διαγνωστικά μέσα για την κατάσταση μας και για το που βρίσκεται η αγάπη μας πραγματικά.
Η ερώτηση είναι το διαγνωστικό μέσο στην πρώτη φάση. Έπειτα αυτό που βεβαιώνει την κατάσταση μας είναι οι πράξεις μας και οι συμπεριφορές μας. Έτσι λοιπόν, αφού καταλάβουμε που βρίσκεται η αγάπη μας (στην υπέρτατη μορφή της -που πραγματικά αποδίδεται), με ειλικρίνεια χωρίς εγωισμό και αλαζονεία, πρέπει να κινηθούμε ανάλογα.
Εάν η αγάπη μας πραγματικά ανήκει στον Αλλάχ και δεν βάζουμε τίποτα πάνω από Αυτόν αλλά όλα τα αλλά έρχονται κάτω από αυτόν και πιστοποιείται αυτό με λόγια, πράξεις και συμπεριφορές τότε Αλ Χάμντουλιλλαχ (η δόξα ανήκει στον Αλλάχ) συνεχίζουμε έτσι και προσπαθούμε για το καλύτερο. Εάν όμως πιάσουμε τον εαυτό μας να αγαπά κάτι, κάποιον, κάποια περισσότερο από τον Αλλάχ τότε δοξάζουμε πάλι τον Ύψιστο που μας έδωσε τον δυνατότητα να το αντιληφθούμε προτού είναι αργά και παίρνουμε την κατάλληλη θεραπεία για να το αλλάξουμε.
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد
Categories: «ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ», ΙΣΛΑΜ