Άχμαντ Μ.Ελντίν
بـسـم الله والحـمـد لله والـصلاة والـسـلام عــلى رسـول الله، وبـعـد
Οι οπαδοί των σουφικών ταγμάτων, οι Ματουρίντι (η αίρεση των Οθωμανών), καθώς και άλλες διάφορες μυστικιστικές σέκτες που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την Ισλαμική Ορθοδοξία, επεξηγούν, μεταφράζουν και ερμηνεύουν την κάλιμα της ομολογίας πίστεως, το Λά Ιλαχα Ίλα Αλλάχ, ότι σημαίνει «δεν υπάρχει θεός εκτός από Τον Θεό». Στο παρόν άρθρο θα εξετάσουμε την αξιοπιστία της συγκεκριμένης μετάφρασης για το Λά Ιλαχα Ίλα Αλλάχ, παραθέτοντας Ισλαμικές πηγές
Η πολυθεϊστική έκφραση των προ Ισλαμικών Αράβων:
Για να κατανοήσουμε την ορθή επεξήγηση του Λά Ιλαχα Ίλα Αλλάχ οφείλουμε πρώτα να δούμε την θεολογία των παγανιστών Αράβων της εποχής του Προφήτη Μουχάμαντ صلى الله عليه وسلم.
Οι παγανιστές Άραβες παραδεχόντουσαν ότι ο Αλλάχ ο Ύψιστος είναι ο μόνος Δημιουργός, ο Συντηρητής και ο Συντονιστής όλης της κτίσης. Παρολαυτα, αυτό δεν ήταν αρκετό για να τους κάνει να εισέρθουν στο Ισλάμ. Και η απόδειξη είναι τα λεγόμενα του Υψίστου που λέει:
قُلْ مَن يَرْزُقُكُم مِّنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ أَمَّن يَمْلِكُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَمَن يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَيُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ وَمَن يُدَبِّرُ الْأَمْرَ ۚ فَسَيَقُولُونَ اللَّهُ ۚ فَقُلْ أَفَلَا تَتَّقُونَ
«Πες: “Ποιος σας συντηρεί απ’ τον ουρανό και τη γη; Ή ποιος εξουσιάζει την ακοή και την όραση; Και ποιος κάνει το ζωντανό να ξεπηδά απ’ το νεκρό, και κάνει το πεθαμένο να ξεπηδά απ’ το ζωντανό; Και ποιος (κυριαρχεί) και ρυθμίζει όλες τις υποθέσεις; Θα πουν: Ο Αλλάχ. Τότε πες: «Γιατί λοιπόν δεν είστε θεοσεβείς;» {Κοράνι 10:31}
«Κι αν τους ρωτήσεις: Ποιος είναι που δημιούργησε τους ουρανούς και τη γη; θα πουν: Ό Αλλάχ”» {Κοράνι 31:25}
قُلْ مَن رَّبُّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَرَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ
سَيَقُولُونَ لِلَّهِ
«Να πεις: “Ποιος είναι ο Κύριος των επτά ουρανών και Κύριος του υπέρτατου θρόνου;» Θα πουν: O Αλλάχ.» {Κοράνι 23:86-87}
Άρα λοιπόν, αυτό που λέμε Μονοθεϊσμός, δηλαδή το Ταουχίντ, στην Ισλαμική Ορθόδοξη θεολογία, δεν σημαίνει ότι απλά ο Θεός είναι Ένας, ένας Κύριος, ένας Δημιουργός, όπως λένε διάφοροι αιρετικοί και φιλόσοφοι. Πολλοί αιρετικοί και φιλόσοφοι μένουν μόνο στο Ταουχίντ της Κυριότητας, το οποίο είναι μεν αποδεκτό αλλά δεν αρκεί για μια ολοκληρωμένη μονοθεϊστική έκφραση.
Τι είδους Μονοθεϊσμό κήρυξαν οι Προφήτες και οι Απόστολοι;
Οι Προφήτες και οι Απόστολοι δεν στάλθηκαν να κηρύξουν την Κυριότητα του Αλλάχ, μιας και ήταν δεδομένο για πολλούς πολυθεϊστικούς λαούς. Ο Ύψιστος λέει:
وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ
«Έχουμε στείλει σε κάθε έθνος έναν απόστολο, (με την διδασκαλεία στους λαούς τους): “Να λατρεύετε μόνο τον Αλλάχ και ν’ αποφεύγετε τον Ταγούτ (τους ψεύτικους θεούς είδωλα, ανθρώπους, αντικείμενα)» {Κοράνι 16:36}
Το Κορανικό χωρίο αποδομεί την αιρετική ερμηνευτική προσέγγιση «δεν υπάρχει θεός εκτός από Τον Θεό». Η διδασκαλεία των Προφητών και των Αποστολών ήταν η αποκλειστική λατρεία στον Αλλάχ και όχι η αναφορά περί μοναδικότητας στην ύπαρξη Του, η οποία ήταν δεδομένη.
Όταν κάποιος μένει μόνο στο κομμάτι της ύπαρξης του Αλλάχ η της Κυριότητας Του, τότε δεν διαφέρει από τους πολυθεϊστές της παλαιάς εποχής που οι ίδιοι οι Προφήτες καταδίκασαν και εναντιώθηκαν. Η διδασκαλία των Προφητών επικεντρωνόταν στην αποκλειστική λατρεία του Υψίστου. Εδώ ακριβώς βρίσκεται η κομβική διαφορά. Εδώ βρίσκεται ο διαχωρισμός μεταξύ πολυθεϊστή και μονοθεϊστή, στη λατρεία τους Ενός και Μοναδικού Θεού, και όχι η επιβεβαίωση της δεδομένης και γνωστής αρχής ότι ο Αλλάχ είναι ο Μόνος υπαρκτός.
Άρα λοιπόν, όταν κάποιος θα πει, έμμεσα η άμεσα, ότι πολυθεϊσμός (σίρκ) είναι να αποδίδεις και άλλον δημιουργό μαζί με τον Θεό Δημιουργό, η να λες ότι υπάρχει και άλλος Κύριος και συντηρητής πέρα από τον Θεό, τότε αυτό εξαρχής δεν το πίστευαν καν οι πολυθεϊστές οι παλαιοί. Οι πολυθεϊστές οι παλαιοί δεχόντουσαν ότι δεν υπάρχει άλλος Δημιουργός παρά μόνο ο Αλλάχ, δεν υπάρχει άλλος συντηρητής παρά μόνο ο Αλλάχ. Όμως, αυτό δεν ήταν αρκετό να τους κάνει πιστούς Μουσουλμάνους. Χρειαζόταν, κυρίως, και ο Μονοθεϊσμός στο κομμάτι της λατρευτικής έκφρασης, λατρεία αποκλειστική προς τον Αλλάχ. Ήταν πολυθεϊστές λοιπόν, διότι λάτρευαν (με τον έναν τρόπο η τον άλλον) και άλλους πέρα από τον Αλλάχ.
Κενή περιεχομένου η ερμηνευτική δήλωση του «δεν υπάρχει θεός εκτός από Τον Θεό»
Ποιο το νόημα λοιπόν και ποια η ουσία όταν λες ότι ο Θεός είναι Ένας, χωρίς να δηλώνεις και να εκφράζεις αποκλειστική λατρεία σε αυτόν; Και αυτό ακριβώς είναι το επιχείρημα του Υψίστου προς τους πολυθεϊστές (δείτε τα παραπάνω Κορανικά εδάφια) όταν ο Αλλάχ τονίζει ότι τον αναγνωρίζουν ως Κύριο. Ενώ εκφράζουν την αναγνώριση τους προς τον Έναν, λέγοντας ότι είναι ο Δημιουργός, ο Συντηρητής, ο Προμηθευτής, ο Προστάτης, την ίδια ώρα αποδίδουν λατρεία και σε άλλους (είδωλα, ανθρώπους, αντικείμενα). Και αυτό είναι προβληματικό, διότι πως μπορείς να αναγνωρίζεις την Κυριότητα του Υψίστου και ταυτόχρονα να μην στρέφεσαι αποκλειστικά σε Αυτόν ως προς το λατρευτικό κομμάτι;
Σαφώς και ο Ύψιστος είναι Ένας και Μοναδικός, χωρίς καμία αμφιβολία. Αλλά είναι και ο Μοναδικός που λατρεύουμε. Και η αποκλειστική λατρεία προς Αυτόν, απορρέει από την Κυριότητα του που είναι δεδομένη. Ο πολυθεϊστής αναγνωρίζει μια ύψιστη θεότητα, αλλά η λατρεία του δεν περιορίζεται στον Έναν και Μοναδικό Θεο. Τον λέει Μοναδικό αλλά δεν περιορίζεται σε Αυτόν όταν προσφέρει λατρευτικές πράξεις και αφοσίωση.
Συνεπώς, όταν λέμε Λά Ιλαχα Ίλα Αλλάχ, που πολλοί το μεταφράζουν ως «δεν υπάρχει άλλος θεός, παρά μόνο ο Αλλάχ», αυτή η μετάφραση είναι δογματικά/θεολογικά άστοχη. Λά ιλλάχα ιλα Αλλάχ σημαίνει «λα μα’αμπούντ μπιλ χάκ ιλλα Αλλάχ», δηλαδή δεν υπάρχει άξιος λατρείας, κανένας, παρά μόνο ο Αλλάχ.
Οι πολυθεϊστές πολέμησαν τον Προφήτη μας γιαυτην την δήλωση, για την κάλιμα, την σαχάντα, (το Λα ιλαχα ιλα αλλαχ). Κανείς από τους πολυθεϊστές δεν την δέχτηκε διότι ήξεραν ότι περιέχει λατρεία και αφοσίωση ΜΟΝΟ στον Αλλάχ. Εάν νόμιζαν ότι ήταν απλώς μια αναγνώριση του Αλλάχ ως ο Μοναδικός Κύριος, τότε δεν θα είχαν πρόβλημα να το αποδεχτούν. Το γεγονός λοιπόν ότι εναντιωθήκαν είναι άλλη μια απόδειξη ότι η πρόταση της ομολογίας πίστεως περιέχει κυρίως κάλεσμα στην λατρεία ΜΟΝΟ του Αλλάχ, με δήλωση απιστίας προς τους ψεύτικους θεούς.
Περεταίρω αποδείξεις: Η Σούρα αλ Φάτιχα
Η αλ Φάτιχα είναι το πρώτο κεφάλαιο στο Κοράνι. Είναι ένα σπουδαίο κεφάλαιο με αμέτρητες ωφέλειες όπως προκύπτει από πολλά αξιόπιστα αχαντίθ (προφητικές ρήσεις). «Φάτιχα» σημαίνει «έναρξη» η «άνοιγμα». Σύμφωνα με διάφορες προφητικές διδασκαλίες έχει και άλλες ονομασίες όπως «Ούμ αλ Κ’οράν» (η μητέρα/ουσία του Κορανίου). Επίσης, το κεφάλαιο αυτό ονομάζεται και ως «ας-σαμπ’ ουλ μαθάνι (τα 7 συχνά επαναλαμβανόμενα (εδάφια) διότι χρησιμοποιείται και επαναλαμβάνεται αρκετά στην Ισλαμική προσευχή). Αξίζει επίσης να αναφέρουμε ότι το συγκεκριμένο κεφάλαιο αποκαλείται και ως «Ρούκια» (απαγγελία θεραπείας) διότι χρησιμοποιήθηκε από τους μαθητές του Προφήτη Μουχάμαντ صلى الله عليه وسلم για να θεραπευτούν τυχόν ασθένειες και τραύματα.
Σε αυτό το κεφάλαιο, πού αποτελεί την μητέρα του Βιβλίου, ο Ύψιστος λέει:
إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ
«Εσένα (μόνο) λατρεύουμε και Εσένα (μόνο) ικετεύουμε για να μας παρέχεις τη βοήθεια Σου»
Ο Αλλάχ μας διδάσκει πώς να προσευχόμαστε σε Αυτόν, λέγοντας μας να πούμε ότι μόνο Αυτόν λατρεύουμε και μόνο από Αυτόν ζητάμε. Για άλλη μια φορά τονίζεται η σημαντικότητα της αποκλειστικής λατρείας προς τον Αλλάχ και όχι η αναφορά της ύπαρξης Του, και αυτό γιατί η ύπαρξη Του είναι δεδομένη.
Σχολιάζει ο Ιμάμης Ίμπν Ταημία:
«Η λατρεία προς τον Αλλάχ και εμπιστοσύνη (εναποθέτοντας την ελπίδα σε Αυτόν) περικλείει ολόκληρη την θρησκεία. Γιαυτο το λόγο ορισμένοι από τους Σάλαφ έλεγαν: «Ο Αλλάχ έχει συνοψίσει όλες τις αποκαλύψεις στο Κοράνι. Και η γνώση του Κορανίου έχει συνοψιστεί στα λεπτομερειακά Κορανικά κεφάλαια. Και η γνώση των λεπτομερειακών κεφαλαίων του Κορανίου έχει συνοψιστεί στη αλ Φάτιχα (το εναρκτήριο του Κορανίου). Και έχει συνοψίσει την γνώση της αλ Φάτιχα στα λεγόμενα του (στο εδάφιο) που λέει: «Εσένα (μόνο) λατρεύουμε και από Εσένα (μόνο) αναζητούμε βοήθεια» {Ατ-Τούχφα αλ Ιραακίγια, σελ.315}
Περεταίρω αποδείξεις: Ο σκοπός της ζωής είναι να λατρεύεις μόνο τον Αλλάχ
Λέει ο Ύψιστος:
وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ
«Και δεν έπλασα τα πνεύματα (τα Τζίν) και τους ανθρώπους, παρά μοναχά να Με λατρεύουν» {Κοράνι, αδ-Δααριαάτ 51:56}.
Εάν το νόημα του Λά ιλαχα Ίλα Αλλάχ είναι «δεν υπάρχει θεός εκτός από Τον Θεό», τότε ο Αλλάχ θα αποκάλυπτε ότι ο λόγος της κτίσης μας θα ήταν να αναγνωρίζουμε μόνο την Κυριότητα Του και την ύπαρξη Του. Όμως, λέει συγκεκριμένα, ότι μας δημιούργησε για να τον λατρεύουμε με αποκλειστικότητα και αυτό γιατί η λατρεία είναι το κύριο ζητούμενο. Η ύπαρξη Του και η αναγνώριση ότι είναι ο Μόνος Κύριος και Θεός είναι δεδομένη.
Περεταίρω αποδείξεις: Πως οι παγανιστές Άραβες έκαναν Σίρκ;
Να δούμε πως Ο Ύψιστος αναφέρεται στην λατρευτική συμπεριφορά των παγανιστών Αράβων με τους ψεύτικους θεούς τους:
وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَىٰ إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ فِي مَا هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ هُوَ كَاذِبٌ كَفَّارٌ
«Κι εκείνοι που πήραν άλλους προστάτες αντί τον Αλλάχ λένε: “Δεν τους λατρεύουμε παρά μόνο για να μας φέρουν κοντά στον Αλλάχ”. Ο Αλλάχ βέβαια θα δικάσει μεταξύ τους για τις διαφορές τους. Και ο Αλλάχ δεν καθοδηγεί τον ψεύτη και τον επιβεβαιωμένο (που επιμένει) άπιστο.» {Κοράνι 39:3}
وَيَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَضُرُّهُمْ وَلَا يَنفَعُهُمْ وَيَقُولُونَ هَٰؤُلَاءِ شُفَعَاؤُنَا عِندَ اللَّهِ
«Και λατρεύουν, αντί του Αλλάχ, αυτά που ούτε τους προκαλούν ζημιά, ούτε και τους ωφελούν, και λένε: “Αυτοί είναι οι μεσολαβητές μας με τον Αλλάχ» {Κοράνι 10: 18}
Οι πολυθεϊστές Άραβες των ημερών του Προφήτη μας, διέπρατταν Σίρκ (πολυθεϊσμό) με το να λατρεύουν τις ψεύτικες θεότητες τους, και όχι να τις δέχονται απαραίτητα ως ισάξιες με τον Αλλάχ τον Ύψιστο. Για την ακρίβεια διαβάζουμε, ότι τις λάτρευαν (υποτίθεται) για να μεσολαβήσουν στον Αλλάχ ως προς την σωτηρία τους. Συνεπώς, η πρόταση του «Λά Ιλάχα Ίλα Αλλάχ» την οποία όχι μόνο απέρριψαν αλλά και πολέμησαν τον Προφήτη μας, σχετίζεται άμεσα με την αναίρεση της ψεύτικης λατρείας προς τους ψεύτικους θεούς και την επιβεβαίωση της αληθινής λατρείας στον αληθινό Μοναδικό Θεό, τον Αλλάχ.
Βλέπουμε ότι οι πολυθεϊστές Άραβες της εποχής του Προφήτη μας, δεν έκαναν Σίρκ (πολυθεΐα) στην Κυριότητα η την ύπαρξη του Υψίστου, έκαναν Σίρκ σε θέματα λατρείας (λάτρευαν και άλλους περά από τον Αλλάχ η μαζί με τον Αλλάχ). Δεν ισχυρίστηκαν ότι οι ψεύτικες θεότητες τους δημιουργούν, συντηρούν, προσέχουν, αλλά υποστήριζαν ότι μεσολαβούν (γιαυτο και τις λάτρευαν), όπως λέει και σε άλλο εδαφιο ο Ύψιστος: «Και λατρεύουν, αντί του Αλλάχ, αυτά που ούτε τους προκαλούν ζημιά, ούτε και τους ωφελούν» και είναι κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά οι πολυθεϊστές. Γνωρίζουν ότι οι ψεύτικες θεότητες τους και τα είδωλα τους, ούτε είναι σε θέση να κάνουν καλό ούτε να κάνουν ζημιά. Δεν έχουν αυτήν την ικανότητα. Και τους θεωρούν ως μεσολαβητές που θα μεσολαβήσουν στον Αλλάχ για τις ανάγκες τους. Καταλήγουν λοιπόν να κάνουν λατρευτικές προσφορές και γενικά αποδίδουν πράξεις λατρείας σε αυτούς τους ψεύτικους μεσολαβητές. Οι πολυθεϊστές δεν το έπρατταν γιατί νόμιζαν πως οι «θεότητες» είναι δημιουργοί και κύριοι της δημιουργίας, αλλά νόμιζαν ότι στέκονται ως μεσολαβητές και τους λατρεύουν γιαυτο.
Σήμερα, αν δούμε τα επιχειρήματα αυτών που λατρεύουν αγίους (οι Χριστιανοί, οι Σούφι κτλ) που τους αποδίδουν πράξεις λατρείας (επικλήσεις, αφοσίωση κτλ) στους τάφους τους, θα ακούσουμε ακριβώς τον ίδιο συλλογισμό. Σου λένε για παράδειγμα, «γνωρίζω πολύ καλά ότι ο τάδε δεν μπορεί να ωφελήσει η να ζημιώσει, ούτε πιστεύω ότι είναι δημιουργός, αλλά ήταν τόσο κάλος, τόσο ενάρετος, τόσο άγιος, που θέλω να μεσολαβήσει για εμένα στον Ύψιστο»
Είδαμε λοιπόν την θεολογία των παγανιστών Αράβων και συγκεκριμένα πως διέπρατταν Σίρκ (πολυθεϊσμό, παγανισμό). Ένα είδος Σίρκ που διαπράττουν και σήμερα οι εξτρεμιστές Σούφι, τα σουφικά τάγματα, οι Ματουρίντι (η αίρεση των Οθωμανών) και άλλες μυστικιστικές σέκτες. Είναι απαραίτητη η αποσαφήνιση της θεολογίας των πολυθεϊστών Αράβων που εναντιωθήκαν στον Προφήτη μας, διότι με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο κατανοούμε την σωστή έννοια του Λά Ιλάχα ίλα Αλλάχ, αλλά επίσης κατανοούμε την ρίζα της πολυθεϊστικής/παγανιστικής έκφρασης από την οποία πρέπει να προστατευτούμε.
Οι προβληματικές έννοιες που αποδίδουν οι αιρετικοί στο Λά Ιλάχα ίλα Αλλάχ:
Ο Αλλάμα Δρ. Σάλιχ αλ Φαουζάν, στο Ακίντα ατ Ταουχίντ καταγράφει τρεις βασικές λανθασμένες ερμηνείες για το Λά Ιλάχα ίλα Αλλάχ, και είναι οι εξής:
1) «Δεν υπάρχει άλλος υπαρκτός θεός εκτός από τον Αλλάχ» η «δεν υπάρχει θεός εκτός από Τον Θεό». Αυτή η εξήγηση είναι και η πιο αποκλίνουσα που αναιρούμε και στο παρόν άρθρο μας. Σημαίνει ότι ακόμα και ένας ψεύτικος θεός/θεότητα είναι στον Αλλάχ η τον αντιπροσωπεύει. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπάρχουν και άλλοι (ψεύτικοι) θεοί που λατρεύονται εκτός από τον αληθινό Θεό, τον Δημιουργό των πάντων. Αυτή η δήλωση καταλήγει στον πανθεϊσμό. Και εσκεμμένα καταλήγει στον πανθεϊσμό διότι οι Ματουρίντι και οι Σούφι αυτό ακριβώς επιδιώκουν.
2) Δεν υπάρχει άλλος Δημιουργός εκτός από τον Αλλάχ. Η εξήγηση αυτή περιέχει την αλήθεια αλλά είναι ελλιπής πρόταση, όπως επίσης δεν είναι το αυθεντικό νόημα του Λα Ιλάχα Ιλα Αλλάχ. Οι ειδωλολάτρες Άραβες της προ-Ισλαμικής εποχής, και όχι μόνο, πίστευαν ότι ο Αλλάχ ήταν ο μόνος Δημιουργός (είδαμε και σχετικά Κορανικά εδάφια) αλλά αυτό δεν τους εμπόδιζε να λατρεύουν και άλλους (ψεύτικους) θεούς ως μεσολαβητές.
3) Δεν υπάρχει άλλος δικαστής (Χακιμίγια) εκτός από τον Αλλάχ. Και σε αυτήν την εξήγηση μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει η αλήθεια αλλά είναι επίσης ελλιπής και δεν είναι το αυθεντικό νόημα του Λα Ιλάχα Ιλα Αλλάχ. Κάποιος μπορεί να ομολόγει ότι στον Αλλάχ μόνο ανήκει η εξουσία αλλά ταυτόχρονα να επικαλείται και άλλους θεούς η να αποδίδει πράξεις λατρείας σε κτιστά όντα, έτσι δεν μπορούμε να μιλάμε για αυθεντικό Μονοθεϊσμό. Η συγκεκριμένη έννοια προβάλλεται συνήθως από τα λεγόμενα «Ισλαμιστικά» πολιτικοποιημένα κινήματα του 20 αιώνα (αδελφοί Μουσουλμάνοι, Χιζμπ ατ Ταχρίρ κτλ), τα οποία γέννησαν και την σύγχρονη «Ισλαμιστική» τρομοκρατία. Στην ουσία προωθούσαν μια μορφή Μονοθεϊσμού με επίκεντρο την εξουσία του Αλλάχ (Σαρία – Χαλιφάτο), ως πολιτικό εργαλείο για την βίαιη επανάσταση και την ανατροπή της νόμιμων ηγετών. Δεν καλούσαν στην αυθεντική έννοια του Μονοθεϊσμού, που ήταν η προσκόλληση στην λατρεία του Υψίστου. Το κομμάτι αυτό της Χακιμίγια θα το αναλύσουμε μελλοντικά σε διαφορετικό άρθρο και στο προσωπικό μου ιστολόγιο ahmadeldin.blog.
Είναι κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο, μέσα από τις Ισλαμικές μας πηγές, ότι η έννοια του Λά Ιλάχα Ίλα Αλλάχ, καταπιάνεται με την αποκλειστική λατρεία που πρέπει να αποδώσουμε στον Αλλάχ και μονάχα σε Αυτόν. Άρα λοιπόν, όπως και οι ίδιοι οι Σάλαφ (ενάρετοι ορθόδοξοι Μουσουλμάνοι προκάτοχοι) δίδαξαν στην Ούμμα, Λά Ιλάχα Ίλα Αλλάχ σημαίνει: δεν υπάρχει άλλη θεότητα/θεός άξιος λατρείας, στην πραγματικότητα, παρα μονάχα o Αλλάχ
Πηγές: Το άρθρο συντάχτηκε με την βοήθεια του 1) «Ακίντα ατ Ταουχίντ» του Αλλάμα Δρ. Σάλιχ αλ Φαουζάν, 2) Το «Καουάιντ αλ Άρμπαα» του Σέηχ ούλ Ισλάμ Μουχάμαντ Ίμπν Άμπντουλ Ουαχαάμπ σε επεξήγηση του Σέηχ Σάλιχ αλ Φαουζάν. Συνιστάμε εξαιρετικά να μελετηθεί το συγκεκριμένο έργο για περεταίρω κατανόηση των αρχών του Σίρκ. Το συγκεκριμένο έργο είναι μεταφρασμένο (σε κείμενο και επεξήγηση) στην ελληνική γλώσσα και μπορείτε να το βρείτε εδώ
Δείτε επίσης:
Δείτε επίσης: Οι προϋποθέσεις για την εγκυρότητα του «Λά ιλαχα ίλα Αλλάχ
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد
Categories: ΑΠΑΝΤΩΝΤΑΣ ΣΤΙΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ, ΙΣΛΑΜ