Άχμαντ Μ.Ελντίν
بـسـم الله والحـمـد لله والـصلاة والـسـلام عــلى رسـول الله، وبـعـد
Το «μην με κρίνεις», στην ουσία, είναι μια δικαιολογία για να διαπραχθεί το παράνομο και το λάθος. Στο Ισλάμ δεν υπάρχει το «μην με κρίνεις». Κρίνουμε μόνο με βάση αυτά που βλέπουμε (τις πράξεις).
Λέει ο Ύψιστος στο Κοράνι:
وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ ۚ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَيُطِيعُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ
«Οι πιστοί, άνδρες και γυναίκες υποστηρίζονται μεταξύ τους, επιτάσσουν ό,τι είναι δίκαιο, κι απαγορεύουν ό,τι είναι κακό, τηρούν τακτική προσευχή εφαρμόζουν τακτική ελεημοσύνη, κι υπακούουν στον Αλλάχ και τον Απόστολο Του» [Κοράνι 9:71]
Επίσης:
وَلْتَكُن مِّنكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ ۚ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ
«Κι ας ξεπηδήσει από σας ένας λαός που αναγγέλλει ποιο είναι το καλό, και να κελεύει ποιο είναι το σωστό, και να απαγορεύει το κακό. Αυτοί είναι εκείνοι που θα πετύχουν την ευτυχία» {Κοράνι 3:104}
Ο Προφήτης μας είπε:
مَنْ رَأَى مِنْكُمْ مُنْكَرًا فَلْيُغَيِّرْهُ بِيَدِهِ فَإِنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَبِلِسَانِهِ فَإِنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَبِقَلْبِهِ وَذَلِكَ أَضْعَفُ الإِيمَانِ
«Όποιος δει ένα κακό/λάθος οφείλει να το αλλάξει με τα χέρια του, εάν δεν μπορεί τότε με την γλώσσα του, εάν δεν μπορεί τότε με την καρδιά του και αυτό είναι αδύναμη πίστη» {Μούσλιμ νο. 49}
Οι ενάρετοι προκάτοχοι μας έλεγαν, όπως ο μεγάλος λόγιος Σουφηάν αθ-Θαουρή:
«Συναντήσαμε ανθρώπους που αγαπούσαν όταν κάποιος τους έλεγε , -Φοβηθείτε τον Αλλάχ τον Ύψιστο -. Σήμερα βρίσκουμε ανθρώπους που ενοχλούνται με αυτό.» Εννοώντας ότι είναι μεγάλη αμαρτία κάποιος όταν διορθώνεται, και είναι αλήθεια, να ενοχλείται και να το αποστρέφεται αλαζονικά.
Ο Σαχάμπι, ο Αμπντάλλα Ιμπν Μασ’ούντ είπε στη γνωστή του ρήση «ένα από τα χειρότερα αμαρτήματα είναι όταν κάποιος λέει στον αδελφό του «φοβήσου τον Αλλάχ» και ο αδελφός του απαντάει «να ανησυχείς για τον εαυτό σου»
Ο λόγιος, Σέηχ Ίμπν Ταημίηα είπε:
«Όταν μερικοί είπαν στον Ιμάμη Άχμαντ Ιμπν Χάνμπαλ ότι νιώθουν άβολα όταν ασκούσε κριτική, απάντησε: «Εάν παραμείνετε σιωπηλοί εσείς και εγώ, τότε πως ο αδαής θα μάθει και θα ξεχωρίσει την αλήθεια από την πλάνη;» {Αλ Φατάουα, τόμος 28 σελ.231}
Πολλά ακόμη υπάρχουν σαν τοποθετήσεις που φανερώνουν την αστοχία όλων αυτών που λένε «κοίτα την δουλειά σου και τον εαυτό σου», «μην με κρίνεις» κτλ. Εάν ο κάθε ένας κοίταγε τον εαυτό του και την «δουλειά του» χωρίς να ανησυχεί για χάρη του Αλλάχ, για τον συνάνθρωπο του, τότε η κοινωνία θα είχε καταστραφεί (όπως γίνεται εξαιτίας του ατομικισμού). Ο Μουσουλμάνος δεν είναι ατομικιστής, ενδιαφέρεται για τον εαυτό του πρώτα και ταυτόχρονα για το κοινωνικό σύνολο. Όπως λέει και ο Ύψιστος, οφείλουμε να είμαστε ένας λαός που αναγγέλλει ποιο είναι το καλό, και να κελεύει ποιο είναι το σωστό, και να απαγορεύει το κακό, αυτοί είναι επιτυχημένοι (Κοράνι 3:104)
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد
Categories: Μουσουλμάνοι