Άχμαντ Μ.Ελντίν – أحمد بن محيي الدين
الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد
Για όλους του Χριστιανούς, ανεξαρτήτως δόγματος, το σημαντικότερο στο πιστεύω τους είναι η σταύρωση και η ανάσταση του «θεανθρώπου» Ιησού, όπως υποστηρίζουν. Χωρίς σταύρωση και ανάσταση δεν υπάρχει Χριστιανισμός, είναι μάταιος και όσοι πιστεύουν η πιστή τους είναι μάταιη χωρίς καμία ουσία. Ο Παύλος παρουσιάζεται να λέει στην χριστιανική Βίβλο:
«Και αν δεν υπάρχει ανάσταση νεκρών, ούτε και ο Χριστός αναστήθηκε· και αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, τότε είναι μάταιο το κήρυγμά μας, αλλά και η πίστη σας είναι μάταιη·» {Α Κορινθίους 15:14}
Σύμφωνα με το χριστιανικό ιερατείο, ο Ιησούς κατέβηκε σαν «θεός» στην γη να σταυρωθεί για χάρη μας και με αυτόν τρόπο να εξαλείψει όλες τις αμαρτίες μας. Αυτή η θυσία ήταν ο σκοπός του, πάντα με τα διδάγματα τις εκκλησίας και του χριστιανικού κλήρου. Και εδώ ακριβώς έχουμε τα προβληματικά χωρία θεολογικού περιεχομένου.
Σε αυτήν την σύντομη έκθεση θα παραθέσουμε ορισμένες βιβλικές μαρτυρίες που η εκκλησία σπανίως κάνει αναφορά.
Η απροθυμία του Ιησού
Εφόσον ο Ιησούς ήρθε πρόθυμα να σταυρωθεί, να περάσει τα ανάλογα βάσανα γιατί παρουσιάζει απροθυμία και φόβο;
«Και αφού προχώρησε λίγο, έπεσε με το πρόσωπό του στη γη, προσευχόμενος και λέγοντας: Πατέρα μου, αν είναι δυνατόν, ας παρέλθει από μένα αυτό το ποτήρι· όμως, όχι όπως εγώ θέλω, αλλ’ όπως εσύ. Και έρχεται προς τους μαθητές, και τους βρίσκει να κοιμούνται, και λέει προς τον Πέτρο: Έτσι δεν μπορέσατε να αγρυπνήσετε μία ώρα μαζί μου; Αγρυπνείτε και προσεύχεστε, για να μη μπείτε σε πειρασμό· το μεν πνεύμα είναι πρόθυμο, η σάρκα όμως είναι αδύναμη. Ξανά, για δεύτερη φορά πήγε και προσευχήθηκε, λέγοντας: Πατέρα μου, αν δεν είναι δυνατόν να παρέλθει από μένα τούτο το ποτήρι, χωρίς να το πιω, ας γίνει το θέλημά σου. Και όταν ήρθε τούς βρίσκει πάλι να κοιμούνται· επειδή, τα μάτια τους ήσαν βαριά. Και αφού τους άφησε, πήγε ξανά και προσευχήθηκε για τρίτη φορά, λέγοντας τον ίδιο λόγο» {Ματθαίος 26:39-44}
Είναι ολοφάνερη η αγωνία και ο φόβος που είχε ο Ιησούς και πόσο απρόθυμος έδειχνε να περάσει από τον σταυρό και τα βασανιστήρια. Αλλά αφού αυτή υποτίθεται ήταν η αποστολή του, γιατί δίσταζε (σύμφωνα πάντα με τις βιβλικές μαρτυρίες);
«Και καθώς ήρθε σε αγωνία, προσευχόταν πιο θερμά. Έγινε, μάλιστα, ο ιδρώτας του σαν θρόμβοι αίματος που κατέβαιναν στη γη.» {Λουκάς 22:44}
Ο Ιησούς ζητούσε από τον Θεό να τον απαλλάξει από το φορτίο του σταυρού και του θανάτου με επίμονη και ελπίδα. Είναι λοιπόν δυνατόν ο Ιησούς να ζητά κάτι από τον Θεό (πατέρα του υποτίθεται σύμφωνα με τους Χριστιανούς) και να μην του το παραχωρεί; Σε τελική ανάλυση μιλάμε για έναν αθώο, έντιμο και ενάρετο άνθρωπο.
Η «επιστολή του Ιακώβου» μας πληροφορεί ότι η προσευχή του ενάρετου θα εισακουστεί, και ο Θεός θα την κάνει αποδεκτή:
«Εξομολογείστε ο ένας στον άλλον τα πταίσματά σας, και προσεύχεστε ο ένας για τον άλλον για να γιατρευτείτε. Πολύ ισχύει η δέηση του δικαίου που γίνεται ένθερμα.» {Ιακώβου 5:16}
Και δεν μιλάμε για τον οποιοδήποτε δίκαιο. Μιλάμε για τον απόλυτο δίκαιο και ενάρετο άνθρωπο, τον Μεσσία. Φανταζόμαστε λοιπόν πως ο Θεός αποδέχτηκε την προσευχή του Ιησού και του παραχώρησε αυτό που ζήτησε, προστασία από τους Εβραίους, τον θάνατο και τα βάσανα. «Πατέρα μου, αν είναι δυνατόν, ας παρέλθει από μένα αυτό το ποτήρι» επαναλάμβανε συνεχόμενα. Λογικό το σκεπτικό αυτό, θα πει κάποιος, όμως υποστηρίζεται με ξεκάθαρο εδάφιο από την χριστιανική βίβλο; Ναι.
Ο Θεός πραγματοποιεί την ευχή του Ιησού
Και βεβαίως, σύμφωνα πάντα με τις χριστιανικές μαρτυρίες, η επιβεβαίωση από τον Θεό έρχεται για τον Ιησού, στέλνοντας έναν άγγελο οπού τον δυναμώνει και τον παρηγορεί.
«Και φάνηκε σ’ αυτόν ένας άγγελος από τον ουρανό ενισχύοντάς τον» {Λουκάς 22:43}
Επίσης, η επιστολή προς εβραίους (παρόλο που αντιφάσκει σε άλλα χωρία) ξεκαθαρίζει ότι ο Θεός έσωσε τον Ιησού, αφού η προσευχή του εισακούστηκε χάρη της ευλάβειας του.
«Ο οποίος κατά τις ημέρες τής σάρκας του, αφού με δυνατή κραυγή και δάκρυα πρόσφερε δεήσεις και ικεσίες προς εκείνον που μπορεί να τον σώζει από τον θάνατο, και εισακούστηκε εξαιτίας τής ευλάβειάς του» {Προς Εβραίους 5:7}
Η Προφητεία στους ψαλμούς:
«Τώρα γνώρισα ότι ο Κύριος έσωσε τον χρισμένο του· θα τον ακούσει από τον ουρανό τής αγιότητάς του· η σωτηρία τής δεξιάς του γίνεται με δύναμη» {Ψαλμοί 20:6}
Είναι ξεκάθαρο ότι ο Ιησούς παρουσιάζεται σωμένος σύμφωνα με τα κείμενα. Επίσης, αναιρούν την άποψη ότι έχουμε έναν πρόθυμο και αποφασισμένο «θεάνθρωπο» να πάει στη σφαγή. Μπορώ να σταματήσω εδώ να γράφω και να μην επεκταθώ σε κάποιο άλλο επιχείρημα, μιας και τα κείμενα όπως βλέπουμε είναι ξεκάθαρα. Θέλω όμως να συμπληρώσω δυο εξίσου σημαντικές αναφορές που δυναμώνουν περισσότερο την Κορανική εκδοχή του Ιησού, οπού τον θέλει προστατευμένο και σωμένο από τον σταυρό και τα βασανιστήρια των έχθρων του:
Η στάση του Πιλάτου
Το πρόσωπο του Πιλάτου αποτελεί κλειδί στην επιβεβαίωση ότι ο Ιησούς δεν σκοτώθηκε. Τα ευαγγέλια κάνουν αναφορά στην γυναίκα του, που με την σειρά της τον παρακάλεσε να μην πειράξει τον Ιησού γιατί είναι ένας δίκαιος και ενάρετος άνθρωπος (έτσι είχε πληροφορηθεί η ιδία από όνειρο που είδε). Είναι σημαντικό επίσης να πούμε ότι ο ίδιος ο Πιλάτος βρήκε τον Ιησού αθώο από τις κατηγορίες που απελπισμένα οι εχθροί του προσπαθούσαν να του προσάψουν.
«Και ενώ καθόταν επάνω στο βήμα, η γυναίκα του έστειλε κάποιον προς αυτόν, λέγοντας: Άπεχε από εκείνον τον δίκαιο· επειδή, πολλά έπαθα γι’ αυτόν σήμερα σε όνειρο.» {Ματθαίος 27 :19}
Ο Πιλάτος λέει σ’ αυτόν: «Τι είναι αλήθεια; Και μόλις το είπε αυτό, βγήκε πάλι έξω προς τους Ιουδαίους, και τους λέει: Εγώ δεν βρίσκω σ’ αυτόν κανένα έγκλημα. {Ιωάννης 18:38}
Όταν λοιπόν η εξουσία τον βρίσκει (και τον θέλει) αθώο, πως είναι δυνατόν να σταυρώνετε σαν ένας κοινός εγκληματίας; Σίγουρα και αναμφισβήτητα υπάρχουν πολλά σκοτεινά σημεία στα ευαγγέλια που αν παρατηρηθούν και εξεταστούν, τότε το θέμα γίνετε όλο και πιο πολύπλοκο, δύσκολο και αντιφατικό αν δεχτούμε ότι ο Ιησούς σκοτώθηκε στο σταυρό.
Όμως, για μια στιγμή ας υποθέσουμε ότι ο Ιησούς πήγε στο σταυρό. Είναι πράγματι αξιοπερίεργη η συμπεριφορά του Πιλάτου όταν μαθαίνει ότι ο Ιησούς πέθανε. Δεν το πίστευε και ξαφνιάστηκε λέγοντας «είστε σίγουροι;»
«Ο δε Πιλάτος θαύμασε αν είχε ήδη πεθάνει· και αφού προσκάλεσε τον εκατόνταρχο, τον ρώτησε, αν είχε πεθάνει προ πολλού» {Μάρκος 15:44}
Πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος σαν τον Πιλάτο, που είναι έμπειρος να στέλνει ανθρώπους σε θάνατο δια σταυρού, να μην είναι σίγουρος και να απορεί αν πράγματι πέθανε ο Ιησούς η όχι; Εντυπωσιάστηκε και απόρησε γιατί γνωρίζει εκ πείρας ότι ένας άνθρωπος δεν πεθαίνει τόσο γρήγορα (όπως μας περιγράφει η γραφή που έκατσε λίγο χρονικό διάστημα) επάνω στο σταυρό, θέλει περισσότερη ώρα για να θανατωθεί (ειδικά με τον απλοϊκό τρόπο που δήθεν σταυρώθηκε ο Ιησούς).
Το σημάδι – θαύμα του Προφήτη Ιωνά
Όλοι γνωρίζουμε την ιστορία του Προφήτη Ιωνά (ειρήνη σε αυτόν) και της φάλαινας, και αν δεν την γνωρίζετε ανατρέξτε στην Παλαιά Διαθήκη στο βιβλίο «Ιωνάς», είναι το πολύ μια σελίδα ιστορία. Σε αυτό το κομμάτι να θυμηθούμε λίγο την ιστορία σύντομα για να καταλάβουμε και τα χωρία που ακολουθούν.
Στην ιστορία του Ιωνά ο Θεός αποφάσισε να στείλει σε έναν λαό ένα προφήτη να τους προειδοποιήσει και να τους μιλήσει για τον Θεό, τον Ιωνά. Ο Προφήτης Ιωνάς όμως προτίμησε να μην πάει στον συγκεκριμένο λαό που του υπέδειξε ο Θεός, αλλά να πάει κάπου αλλού. Ανεβαίνοντας λοιπόν στο καράβι ο Ιωνάς για να σαλπάρει και στα μέσα της διαδρομής, ξαφνικά ξέσπασε καταιγίδα. Όλοι που επέβαιναν στο καράβι τρομοκρατήθηκαν και θεώρησαν, σύμφωνα με τα έθιμα τους, ότι πρέπει κάποιος να πεταχτεί στη θάλασσα, γιατί κάποιος προκαλεί την οργή του Θεού. Αφού λοιπόν ο Ιωνάς κατάλαβε ότι αυτός έφταιγε γιατί αυτός ήταν η αιτία να οργιστεί ο Θεός, μιας και δεν τον υπάκουσε να πάει εκεί που έπρεπε, προθυμοποιείτε να πεταχτεί αυτός στη θάλασσα. Όλοι στο καράβι αρνήθηκαν να πετάξουν τον Ιωνά μιας και ήταν ένας πολύ ενάρετος άνθρωπος. Στο καράβι αποφασίστηκε ότι θα ρίξουν κλήρο για να γίνει η διαδικασία δίκαια και να αποφασιστεί ποιος θα πρέπει να πεταχτεί στη θάλασσα. Ο κλήρος έπεσε στον Ιωνά και έτσι έπρεπε να πέσει στη θάλασσα. Αφού τον ρίχνουν στην θάλασσα, ένα μεγάλο θαλάσσιο κήτος (φάλαινα) τον καταπίνει. Τρεις μέρες και τρεις νύχτες τον πηγαίνει από εδώ και από εκεί, ενώ ήταν ζωντανός στη κοιλιά της φάλαινας. Αφού ζητά συχώρεση από τον Θεό, επειδή παράκουσε την εντολή, την τρίτη μέρα η φάλαινα κάνει εμετό και τον βγάζει κοντά σε ρηχά νερά ολοζώντανο και σώο.
Γνωρίζοντας τώρα την ιστορία, πάμε να δούμε γιατί ο Ιησούς (πάντα σύμφωνα με τις χριστιανικές αναφορές) όταν του ζητήθηκε να κάνει θαύμα και να δώσει ένα σημάδι ότι λέει την αλήθεια στο λαό του Ισραήλ, απάντησε:
«Και εκείνος, απαντώντας, τους είπε: Πονηρή και μοιχαλίδα γενεά ζητάει σημείο· αλλά, σημείο δεν θα της δοθεί, παρά μονάχα το σημείο τού προφήτη Ιωνά. Επειδή, όπως ο Ιωνάς ήταν στην κοιλιά τού κήτους τρεις ημέρες και τρεις νύχτες, έτσι θα είναι και ο Υιός τού ανθρώπου στην καρδιά τής γης τρεις ημέρες και τρεις νύχτες» {Ματθαίος 12:39-40}
Παραβλέπουμε την μαρτυρία ότι ο Ιησούς, σε αυτό το χωρίο, λέει ότι κανένα σημείο δεν θα δοθεί, όταν γνωρίζουμε από άλλες βιβλικές αναφορές τα αμέτρητα σημάδια του, δηλαδή θαύματα του, όπου προκαλεί άλλο ένα θεολογικό πρόβλημα στον Χριστιανισμό. Ο Χριστός λέει ότι το σημείο και το θαύμα του θα είναι το θαύμα του Ιωνά. Λέει ότι όπως ήταν ο Ιωνάς στη κοιλία του ψαριού έτσι θα είναι και ο ίδιος στον τάφο!
Μια ερώτηση για να καταλάβουμε καλύτερα: πως ήταν ο Ιωνάς; Νεκρός η ζωντανός στη κοιλία του ψαριού; Ζωντανός. Άρα, λογικά, πως πρέπει να είναι και ο Ιησούς σύμφωνα με τα λόγια του; Πολύ σωστά, ΖΩΝΤΑΝΟΣ και ΟΧΙ ΝΕΚΡΟΣ !
Και όμως, η εκκλησία και χιλιάδες άλλοι έχουν κάνει αρκετούς να πιστεύουν ότι πρέπει να ήταν νεκρός. Έτσι όμως, χωρίς να το καταλαβαίνουν, κατηγορούν τον Ιησού ότι προφήτευσε λάθος.
Ο Χριστός τονίζει (σύμφωνα με την χριστιανική βίβλο πάντα) :
«όπως ο Ιωνάς ήταν στην κοιλιά τού κήτους τρεις ημέρες και τρεις νύχτες, έτσι θα είναι και ο Υιός τού ανθρώπου στην καρδιά τής γης τρεις ημέρες και τρεις νύχτες»
δηλαδή ολοζώντανος σύμφωνα με το σημάδι του Ιωνά γιατί ο Ιωνάς ήταν ζωντανός στη κοιλία του ψαριού. Αυτό είναι και το θαύμα του Προφήτη Ιωνά.
Δεν είναι περίεργο πως η εκκλησία, ποτέ δεν μας μίλησε για αυτά τα χωρία;
Η θεολογία της σωτηρίας
Από θεολογικής άποψης, και ίσως αυτό είναι και το σημαντικότερο που πρέπει να κρατηθεί ως ωφέλεια από το παρόν άρθρο, η σωτηρία της ψυχής στα συμφραζόμενα των διδασκαλιών των Προφητών, από τον Νώε, Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ, Ιωσήφ, Μωυσή, Ιησού, μέχρι και τον Προφήτη Μουχάμαντ (ειρήνη και ευλογία να συνοδεύει όλους τους Προφήτες και Αποστόλους του Υψίστου), ουδέποτε κερδίζεται μέσω αίματος αθώου ανθρώπου (η θεανθρώπου όπως το τοποθετεί παγανιστικά η εκκλησία). Και αυτό διότι οι Προφήτες και οι Απόστολοι του Υψίστου δίδαξαν ότι η σωτηρία κερδίζεται αποκλειστικά μέσω του Μονοθεϊσμού (Λα Ιλαχα Ίλα Αλλάχ, Ο Αλλάχ είναι ο Μόνος άξιος λατρείας, Ένας είναι ο Θεός, Ένας και Μοναδικός). Αυτή είναι η πρώτη εντολή στις αποκαλύψεις του Αβραάμ, του Μωυσή, του Ιησού και του Μουχάμαντ (ειρήνη και ευλογία σε όλους τους Προφήτες/Αποστόλους). Πουθενά δεν διαβάζουμε, πουθενά δεν λαμβάνουμε ως πληροφορία, από κανένα αποκεκαλυμμένο κείμενο, ότι για να σωθείς οφείλεις να πιστέψεις ότι κάποιος σφάχτηκε (άδικα μάλιστα) για λογαριασμό σου. Τι είδους σχιζοφρένεια είναι αυτή, η οποία μάλιστα ούτε καν υπονοείται στις διδασκαλίες των Προφητών; Όλοι τους δίδαξαν το εξής απλό μήνυμα: Λατρεία προς τον Έναν και Μοναδικό Δημιουργό, τον Μόνο άξιο λατρείας, απομάκρυνση από κάθε μορφή πολυθεΐας, ειδωλολατρίας και παγανισμού, τήρηση των εντολών Του και απομάκρυνση από τις απαγορεύσεις Του. Και σε περίπτωση που αμαρτάνεις, τότε ζητάς συγχώρεση και έλεος. Έτσι λαμβάνεις σωτηρία ψυχής. Αυτό είναι το μήνυμα και η διδασκαλία όλων των Προφητών.
Διαβάζουμε σε αυθεντικό χαντίθ τον Προφήτη Μουχάμαντ صلى الله عليه و سلم να λέει:
مَنْ شَهِدَ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ، وَأَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، وَأَنَّ عِيسَى عَبْدُ اللَّهِ وَرَسُولُهُ وَكَلِمَتُهُ، أَلْقَاهَا إِلَى مَرْيَمَ، وَرُوحٌ مِنْهُ، وَالْجَنَّةُ حَقٌّ وَالنَّارُ حَقٌّ، أَدْخَلَهُ اللَّهُ الْجَنَّةَ عَلَى مَا كَانَ مِنَ الْعَمَلِ
«Όποιος μαρτυρά/δηλώνει/ομολόγει, ότι Λά ιλαχα Ιλα Αλλαχ (δεν υπάρχει άλλος θεός άξιος λατρείας, παρά μονάχα ο Αλλάχ), ο οποίος δεν έχει συνεταίρους, και ότι ο Μουχάμαντ είναι ο δούλος και ο Απόστολος του, και ότι ο Ιησούς είναι ο δούλος του Αλλάχ και ο Απόστολος του, και ο λόγος του Αλλάχ που δόθηκε στην Μαρία, και ένα Πνεύμα Από αυτόν, και ότι ο Παράδεισος είναι αληθινός, και ότι η Κόλαση είναι αληθινή, ο Αλλάχ θα τον δεχτεί στον Παράδεισο του, όποιες και αν είναι οι πράξεις του» {Μπουχάρι, 3435 και Μούσλιμ 28).
Επεξήγηση:
Το Λα Ιλαχα Ιλα Αλλάχ σημαίνει ότι κανείς δεν είναι άξιος λατρείας εκτός από τον Αλλάχ, και Μουχάμαντ Ρασούλ Αλλάχ σημαίνει ότι ο Μουχάμαντ صلى الله عليه و سلم είναι Προφήτης και Απόστολος του Αλλάχ, δηλαδή τον μιμούμαστε σε θέματα πίστεως και λατρευτικών πράξεων. Πράττουμε με βάση τις διδασκαλίες του.
Και τι στέκεται ως εμπόδιο σε αυτήν την ομολογία, η τι είναι αυτό που την κάνει προβληματική;
- Οι αμαρτίες. Το να διαπράττεις αμαρτία χαλάει την προσπάθεια σου όταν προσπαθείς να μιμηθείς τον Προφήτη.
- Με το να εισάγεις θεολογικές/δογματικές καινοτομίες (δηλ αίρεση). Αίρεση η καινοτομία είναι όταν πράττεις κάτι νομίζοντας ότι θα έρθεις πιο κοντά στον Αλλάχ, αλλά την ίδια ώρα αγνοείς ότι ο Αλλάχ δεν το διέταξε ούτε ο Προφήτης το δίδαξε.
Ο Ιησούς είναι ο δούλος του Αλλάχ και ο Απόστολος του:
Η ομολογία αυτή είναι όμοια με την ομολογία μας για τον Μουχάμαντ صلى الله عليه و سلم. Η μόνη διαφορά είναι ότι ακολουθούμε πλέον την Σαρία του Μουχάμαντ صلى الله عليه و سلم και όχι του Ίσα (Ιησού), διότι ο Μουχάμαντ صلى الله عليه و سلم είναι ο τελευταίος Προφήτης, η σφραγίδα των Προφητών. Η διαφορά τους είναι μόνο σε θέματα που σχετίζονται με τον Νόμο και σε ελάχιστα πράγματα για τα οποία αποκάλυψε ο Αλλάχ. Η Άκιντα τους, η δογματική μεταξύ τους και μεταξύ όλων των Προφητών είναι ίδια. Και πως είναι δυνατόν να μην είναι ίδια όταν όλοι τους στάλθηκαν με το μήνυμα του Ταουχίντ (Λα Ιλάχα ίλα Αλλάχ) στους λαούς τους λέγοντας τους «Να λατρεύετε τον Αλλάχ και μην συνεταιρίζεται (σίρκ) μαζί Του άλλους θεούς (ψεύτικους)».
Και όταν δεχόμαστε τον Ισα (Ιησού) ως δούλο και Απόστολο του Αλλάχ, όπως δεχόμαστε τον Προφήτη μας και όλους τους Προφήτες του Αλλάχ, τότε αυτό αναιρεί (ταυτόχρονα) δυο ομάδες. Τους Εβραίους και τους Χριστιανούς. Οι Χριστιανοί αναιρούνται διότι ο Ίσα είναι ο δούλος του Αλλάχ, και όχι θεός όπως λένε. Και οι Εβραίοι αναιρούνται διότι ο Ίσα είναι ο Απόστολος του Αλλάχ και όχι ψευδοπροφήτης όπως υποστηρίζουν.
Και ο λόγος του Αλλάχ που δόθηκε στην Μαρία, και ένα Πνεύμα Από αυτόν:
Αυτό σημαίνει ότι ο Ιησούς είναι δημιούργημα, όπως διαβάζουμε στο Κοράνι: «Η κατάσταση του Ιησού μπροστά στον Αλλάχ είναι όμοια μ’ εκείνη του Αδάμ, που τον έπλασε από χώμα και έπειτα του είπε: «Γενηθήτω» κι έγινε» {Κοράνι 3:59}. Και είναι λόγος του Αλλάχ, δηλαδή ο λόγος που ειπώθηκε στην Μαρία για την δημιουργία του και όχι ο λόγος του Αλλάχ ως χαρακτηριστικό η ιδιότητα της ουσίας Του. Και το γεγονός ότι είναι από τον Αλλάχ ο Ιησούς δεν σημαίνει ότι είναι κομμάτι του Αλλάχ, αλλά δημιούργημα Του, έτσι όπως διαβάζουμε, για παράδειγμα, στο εδάφιο: «Κι έχει (επίσης) υποτάξει σ’ εσάς -όλα όσα βρίσκονται στους ουρανούς και όσα στη γη, όλα μαζί – από Αυτόν -(τακτοποιημένα)» {Κοράνι 45:13} . Εδώ, η πρόταση «Από Αυτόν» δεν σημαίνει ότι ο ουρανός η γη είναι κομμάτι Του (της ουσίας Του) αλλά δημιουργήματα Του έτσι όπως ο Ιησούς και όλοι οι Προφήτες.
Και ότι είναι ένα Πνεύμα από αυτόν, σημαίνει ότι ο Ισα δημιουργήθηκε από τον Αλλάχ. Ο Γαβριήλ επισκέφτηκε την Μαρία και της φύσηξε πνεύμα σύμφωνα με την εντολή του Υψίστου για να δημιουργηθεί ο Ισα. Έτσι λοιπόν, έχουμε τον λόγο του Αλλάχ, που είναι η εντολή να γεννηθεί και το πνεύμα από αυτόν που είναι το φύσημα του Γαβριήλ στην Μαρία για την δημιουργία του. Και η τοποθέτηση αυτή είναι μια σύντομη αναίρεση προς τους Χριστιανούς που υποστηρίζουν την θεότητα του Ιησού. Δεν υπάρχει καμία θεολογική και ιστορική αμφιβολία ότι ο Ισα είναι άνθρωπος, τιμημένος με τον τρόπο που πλάστηκε, αλλά άνθρωπος, δούλος του Αλλάχ και Απόστολος του.
Ο Παράδεισος είναι αλήθεια, η Κόλαση είναι αλήθεια, και ο Αλλάχ θα τον δεχτεί (τον πιστό μονοθεϊστή) στον Παράδεισο του.
Το να εισέλθει κάποιος στον Παράδεισο χωρίζεται δυο κατηγορίες:
- Η ολοκληρωτική είσοδος. Που σημαίνει ότι κάποιος μπαίνει χωρίς να τιμωρηθεί με τον έναν η τον άλλο τρόπο λόγω των τελειοποιημένων πράξεων που κατέχει.
- Η ελαττωματική είσοδος. Που σημαίνει ότι το άτομο ναι μεν μπήκε στο Παράδεισο αλλά προηγουμένως τιμωρήθηκε λόγω των πράξεων του. Όταν οι καλές πράξεις ξεπεράσουν τις κακές, τότε με την άδεια του Αλλάχ και εφόσον το επιθυμεί, θα συγχωρεθεί και εάν επιθυμεί ο Αλλάχ θα τιμωρηθεί. Ο Ύψιστος λέει: «Ο Αλλάχ δεν συγχωρεί εκείνον που συνεταιριζει άλλους θεούς (πολυθεϊσμός – ειδωλολατρία) κάνοντας συνεταίρους μ’ Αυτόν. Συγχωρεί όμως για όποιον θέλει άλλες αμαρτίες εκτός απ’ αυτό» {Κοράνι 4:116}
Όποιες και αν είναι οι πράξεις του
Που σημαίνει, ότι ακόμα και αν είχε λίγες ενάρετες πράξεις και περισσότερες κακές (αμαρτίες), θα μπει στον Παράδεισο. Αυτό όμως με την προϋπόθεση ότι δεν πέθανε έχοντας πολυθεϊστικά – ειδωλολατρικά κατάλοιπα (Σίρκ) τα οποία ακυρώνουν η διαστρεβλώνουν το Ταούχιντ (Μονοθεϊσμό). Διότι εάν έγινε κάτι τέτοιο, τότε η διαμονή στην φωτιά είναι παντοτινή. Και αντιλαμβάνεστε σε αυτό το σημείο την σημαντικότητα της γνώσης του Ταουχίντ (Μονοθεϊσμού). Ο Αλλάμα Ίμπν Ουθαημήν τονίζει επίσης ότι από το «όποιες και αν είναι οι πράξεις του» εξαιρείτε και η προσευχή, όπως το Ταουχίντ. Δηλαδή αυτός που θα πεθάνει δίχως να έχει τηρήσει την προσευχή, θα έχει την ίδια αντιμετώπιση με αυτόν που διέπραξε πολυθεΐα και ειδωλολατρία. Να τονιστεί επίσης κάτι ακόμα: ότι με το «όποιες και αν είναι οι πράξεις του» δεν δίνεται σε κανέναν το δικαίωμα να πράξει αμαρτίες. Τέτοιο σκεπτικό είναι σαν να προσπαθεί κάποιος να ξεγελάσει τον Αλλάχ και ο Αλλάχ γνωρίζει τις καρδιές καλύτερα από τους ανθρώπους. Προσοχή μεγάλη στην παγίδα του σατανά που προσπαθεί να κάνει τον άνθρωπο να υποτιμήσει την αμαρτία. (δες άρθρο «η υποτίμηση της αμαρτίας»). Οι πράξεις στο Ισλάμ δεν διαχωρίζονται από την πίστη, που σημαίνει ότι αν δεν πράξεις την ομολογία του Λα Ιλα Ιλα Αλλαχ και αν δεν πράξεις την ομολογία του Μουχαμαντ Ρασουλ Αλλάχ, αν δεν πράξεις με την πίστη ότι υπάρχει παράδεισος και ότι υπάρχει κόλαση τότε κινδυνεύεις. Πίστη σε αυτά σημαίνει ότι τα εξωτερικεύω με πράξεις και απομακρύνομαι από αυτά που στέκονται ως εμπόδιο στην πίστη αυτή.
Συνοψίζοντας
Είδαμε και αναλύσαμε προσεκτικά 4 λόγους που δείχνουν τον Ιησού να προστατεύεται από τον Θεό. Εν συντομία είναι οι εξής:
1) Ο Θεός τον προστάτευσε και άκουσε τις δεήσεις του Ιησού για σωτηρία από τον θάνατο και τα βάσανα.
2) Η απρόθυμη συμπεριφορά του Ιησού προς τον μαρτυρικό θάνατο.
3) Η στάση του Πιλάτου, που γνώριζε ότι ο Ιησούς ήταν αθώος καθώς και η καθοριστική παρέμβαση που δέχτηκε από την γυναίκα του να μην του κάνει κακό, έπαιξε σοβαρό ρόλο στο να μην καταδικάσει τον Ιησού.
4) Ίσως ο σημαντικότερος λόγος είναι αυτός που αποκαλεί ο Ιησούς ως σημάδι του Ιωνά. Προέρχεται από τα λεγόμενα του ίδιου του Ιησού σαν προφητεία στο πως θα είναι στο «τάφο» του, ζωντανός σαν τον Ιωνά.
5) Η σωτηρία κερδίζεται με Ταουχίντ (Μονοθεϊσμό) και όχι πιστεύοντας σε δολοφονίες αθώων ενάρετων. Κανένας αποκεκαλυμμένος λόγος δεν προσεγγίζει καταυτόν τον τρόπο την σωτηρία της ψυχής.
Το Κοράνι μας υπενθυμίζει:
وَقَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسِيحَ عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ رَسُولَ اللَّهِ وَمَا قَتَلُوهُ وَمَا صَلَبُوهُ وَلَٰكِن شُبِّهَ لَهُمْ ۚ وَإِنَّ الَّذِينَ اخْتَلَفُوا فِيهِ لَفِي شَكٍّ مِّنْهُ ۚ مَا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلَّا اتِّبَاعَ الظَّنِّ ۚ وَمَا قَتَلُوهُ يَقِينًا
Και είπαν οι Εβραίοι «Φονεύσαμε τον Μεσσία Ιησού, το παιδί της Μαριάμ, τον Απόστολο του Αλλάχ». Κι όμως, δεν τον σκότωσαν, κι ούτε τον σταύρωσαν, αλλά έτσι φάνηκε σε αυτούς. Και πράγματι, εκείνοι που διαφώνησαν σε αυτό το θέμα έχουν αμφιβολίες. Δεν έχουν καμία γνώση και ακολουθούν μόνο εικασίες. Και σίγουρα δεν τον σκότωσαν. {Κοράνι 4:157}
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد
Categories: ΑΠΑΝΤΩΝΤΑΣ ΣΤΙΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ