Άχμαντ Μ.Ελντίν – أحمد بن محيي الدين
الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد
Ο Αλλάχ ο Ύψιστος βοηθά και στηρίζει αυτόν που βοηθά τον συνάνθρωπο του και ιδιαίτερα τον αδελφό του (στην πίστη). Έχουμε πολλές αναφορές για την σπουδαιότητα του Μουσουλμάνου να βοήθα τους γύρω του και ειδικά να στηρίζει τα αδέλφια του στο Ισλάμ.
O Ιμάμης Ίμπν ουλ Κάγιεμ ανέφερε τα εξής για τον δάσκαλο του, τον Σέηχ ουλ Ισλάμ ιμπν Ταημία:
«كان شيخ الإسلام ابن تيمية يسعى في حوائج الناس سعيا شديدا لأنه يعلم أنه كلما أعان غيره أعانه اللّٰه.»
«Ο Σέηχ ουλ Ισλάμ ιμπν Ταημία έψαχνε αρκετά για να βρει ανθρώπους έτσι ώστε να τους βοηθήσει στις ανάγκες τους. Και αυτό γιατί γνώριζε ότι κάθε φορά που βοήθαγε κάποιον (για χάρη του Αλλάχ), τότε ο Αλλάχ τον στήριζε με βοήθεια (για τα προσωπικά του θέματα)». {Ράουνταντ αλ Μουχιμπίν, τόμος 1, σελ.168}
Ο Απόστολος του Αλλάχ صلى الله عليه وسلم είπε:
مَنْ نَفَّسَ عَنْ مُؤْمِنٍ كُرْبَةً مِنْ كُرَبِ اَلدُّنْيَا, نَفَّسَ اَللَّهُ عَنْهُ كُرْبَةً مِنْ كُرَبِ يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ , وَمَنْ يَسَّرَ عَلَى مُعْسِرٍ, يَسَّرَ اَللَّهُ عَلَيْهِ فِي اَلدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ, وَمَنْ سَتَرَ مُسْلِمًا, سَتَرَهُ اَللَّهُ فِي اَلدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ, وَاَللَّهُ فِي عَوْنِ اَلْعَبْدِ مَا كَانَ اَلْعَبْدُ فِي عَوْنِ أَخِيهِ
«Όποιος ανακουφίζει τον πιστό από μια δυσκολία της επίγειας ζωής του, ο Αλλάχ θα τον ανακουφίσει από μια δυσκολία την Ημέρα της Κρίσης. Όποιος διευκολύνει αυτόν που του χρωστάει, ο Αλλάχ θα τον διευκολύνει σε αυτήν την ζωή και την επόμενη. Και όποιος καλύπτει τα λάθη του πιστού αδελφού του, ο Αλλάχ θα του καλύψει τα λάθη του σε αυτήν την ζωή και την επόμενη (μετά θάνατον). Ο Αλλάχ βοήθα τον δούλο του, όσο (ο δούλος του) βοηθά τον αδελφό του» {Μούσλιμ, νο. 2699 – 1924}
Ο Ιμπν Όμαρ ρώτησε τον Απόστολο του Αλλάχ صلى الله عليه وسلم : «Απόστολε του Αλλάχ, ποιος είναι ο πιο αγαπητός από τους ανθρώπους στον Αλλάχ και ποια πράξη είναι η πιο αγαπητή στον Αλλάχ; Ο Απόστολος του Αλλάχ صلى الله عليه وسلم απάντησε:
«Ο πιο αγαπητοί από τους ανθρώπους στον Αλλάχ, τον Ύψιστο, είναι αυτοί που ωφελούν (κάνουν καλό) περισσότερο τους ανθρώπους. Και η αγαπημένη πράξη από τις πράξεις για τον Αλλάχ, τον Ύψιστο, είναι: να προσφέρεις χαρά στον Μουσουλμάνο, να τον απαλλάσσεις από στενοχώρια, να του πληρώνεις το χρέος του, η να ικανοποιείς την πείνα του (να δίνεις τροφή σε αυτόν που δεν έχει να φάει). Και το να περπατώ μαζί με έναν αδελφό, βοηθώντας τον στις ανάγκες του είναι πιο αγαπητό σε εμένα από το να κάτσω απομονωμένος για ένα μήνα σε αυτό το Τζαμί (της Μεδίνας) για λατρεία (Ιτικαάφ). Και όποιος συγκρατεί την οργή του, ο Αλλάχ θα αποκρύψει τα λάθη του. Και όποιος κρύβει τον εκνευρισμό του (πιο σωστά όποιος συγκρατεί τα χέρια του από το να βιαιοπραγήσει) σε περιπτώσεις που υπερέχει σε δύναμη, τότε ο Αλλάχ θα γεμίσει την καρδιά του με ελπίδα (σωτηρίας) για την Ημέρα της Κρίσης. Και όποιος περπατά με τον αδελφό του για να τον βοηθήσει στις ανάγκες του, τότε ο Αλλάχ θα σταθεροποιήσει τα πόδια του την Ημέρα εκείνη (Ημέρα της Κρίσης) οπου τα πόδια θα γλιστράνε (πέφτοντας στην Κόλαση). Και (να θυμάσαι): Η άσχημη συμπεριφορά χαλάει τις ενάρετες πράξεις έτσι όπως το ξύδι χαλάει το μέλι»
Πηγή: Στο «Ασ-Σαχίχα» του Σέηχ αλ Αλμπάνι, νο. 906
Από τις πιο αγαπητούς ανθρώπους για τον Αλλάχ είναι αυτοί που βοηθούν και ωφελούν τους συνανθρώπους τους. Από τις ποιο αγαπητές πράξεις για τον Αλλάχ είναι: α) να κάνεις χαρούμενο τον αδελφό σου (Μουσουλμάνο/ανα), β) να τον απαλλάσσεις από στενοχώριες, γ) να τον βοηθάς με τα χρέη του, δ) να του δίνεις τροφή σε περίπτωση που δεν έχει. Το να βοηθάς στις ανάγκες του αδελφού σου είναι προτιμότερο από το να κάνεις ιτικαάφ (απομόνωση στο Τζαμί για λατρευτικούς λόγους). Η στήριξη στα αδέλφια μας θεωρείται λατρεία προς τον Αλλάχ, με την προϋπόθεση ότι βοηθάμε μόνο για χάρη του Αλλάχ, όχι για να κερδίσουμε επίγειο όφελος η επίγεια αναγνώριση. Η αρετή του να συγκρατείς την οργή σου όταν αδικείσαι, όπως επίσης το να συγκρατείς τα χέρια σου από το να βιαιοπραγήσεις, όταν το δίκιο είναι με το μέρος σου και έχεις δύναμη να το κάνεις. Η άσχημη συμπεριφορά μολύνει τις ενάρετες πράξεις, έτσι όπως το ξύδι μολύνει και χαλάει το μέλι.
Αφηγείται ο Άμπου Δάρ رضي الله عنه :
Ρώτησα τον Απόστολο του Αλλάχ صلى الله عليه وسلم. «Τι είναι αυτό που θα σώσει τον δούλο (του Αλλάχ) από την φωτιά;»
– Είπε: «Πίστη (Ιμάν) στον Αλλάχ»
– Είπα: «Προφήτη του Αλλάχ, με την πίστη υπάρχει πράξη;
– Είπε: «Το να δίνει κάποιος (ακόμα και αν είναι λίγο) από αυτό που του έχει δώσει ο Αλλάχ και να δίνεις (έστω και λίγο) από αυτό με το οποίο σε συντηρεί»
– Είπα: «Προφήτη του Αλλάχ, και αν κάποιος είναι φτωχός και δεν έχει να δώσει κάτι (σαν ελεημοσύνη);»
– Είπε: «Να επιτάσσει το σωστό/δίκαιο και να απαγορεύει το κακό»
– Είπα: «Αν δεν είναι σε θέση να επιτάσσει το σωστό/δίκαιο ούτε να απαγορέψει το κακό;»
– Είπε: «Τότε βοήθα αυτόν που δεν έχει την ικανότητα να κερδίσει το φαγητό του (δεν μπορεί να δουλέψει)»
– Είπα: «Απόστολε του Αλλάχ, αν ο ίδιος δεν έχει τρόπο να εργαστεί (αν ο ίδιος δεν δουλεύει)»
– Είπε: «Να βοηθήσει τότε αυτόν που αδικείται»
– Είπα: «Προφήτη του Αλλάχ, εάν είναι αδύνατος και δεν μπορεί να στηρίξει τον αδικημένο;»
– Είπε: «Αν δεν θέλεις (η δεν μπορείς) να κάνεις κάτι καλό στον αδελφό σου, τότε τουλάχιστον να αποφεύγεις να κάνεις κακό (στον ίδιο και) στον κόσμο»
– Είπα: Απόστολε του Αλλάχ, εάν το κάνει αυτό, θα μπει στον παράδεισο;
– Είπε: «Ο πιστός που προσπαθεί να υλοποιήσει αυτά τα πράγματα, τότε θα τον πάρουν από το χέρι και θα τον βάλουν στον παράδεισο»
Πηγή: Από την συλλογή του Ιμάμη ατ Ταμπαράνι, στο Μου’τζαμουλ Καμπίρ, τόμος 2, σελ.156. Καταγράφεται από τον αλ Μπάιχακι στο Σού’αμπουλ Ιμάν νο.3,204,3328. Με αυθεντικοποίηση από τον Ιμάμ αλ Αλμπάνι στο Σαχίχ ατ Ταργίμπ, χαντίθ νο.876
والحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وآله وصحبه
Categories: Μουσουλμάνοι
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.