Άχμαντ Μ.Ελντίν – أحمد بن محيي الدين

 الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد

Ο εορτασμός των γενεθλίων του Προφήτη (صلى الله عليه وسلم) γιορτάζεται από την ημέρα οπου ο Απόστολος πέθανε (δηλ την 12^η νύχτα του μήνα Ραμπί αλ Άουαλ). Η γέννηση του Προφήτη σύμφωνα με υπολογισμούς είναι η 9^η του Ραμπί αλ Άουαλ. Η ειρωνεία είναι ότι πριν μόνο από μερικά χρόνια ο αιρετικός αυτός εορτασμός λεγόταν Μπαρά Ουαφάτ (δηλ η 12^η ημέρα θανάτου) και πρόσφατα μετονομάστηκε σε Ίντ Μιλάντ η Μαουλίντ αν Νάμπαουι.

Ο πιστός Μουσουλμάνος δεν γιορτάζει κάτι το οποίο δεν έχει λεχθεί και επιβεβαιωθεί από τα λόγια και τις πράξεις του Προφήτη μας Μουχάμαντ (صلى الله عليه وسلم) καθώς επίσης δεν αποτελεί πρακτική ούτε των Σαχάμπα και των μαθητών τους. Ο εορτασμός αυτός επινοήθηκε από τους Φατιμίδες Σιίτες. Ο πρώτος που ενθάρρυνε αυτήν την αίρεση ήταν ο Βασιλιάς Μουζάφφαρ Άμπου Σαίντ Καουκαμπούρι, όπως μας πληροφορεί ο Ιμάμης Ίμπν Καθίρ και ο Ίμπν Χαλκάν καθώς και άλλοι. Ο Ίμπν Καθίρ, ο μεγάλος αυτός σχολιαστής του Κορανίου και ιστορικός, αναφέρει στο Αλ Μπιντάγια:

«Αυτός (Άμπου Σαίντ Καουκαμπούρι) συνήθιζε να γιορτάζει το Μαουλίντ στο μήνα Ραμπί αλ Άουαλ με έναν τρόπο άθλιο κάνοντας μεγάλη γιορτή. Ορισμένοι που ήταν μάρτυρες των γιορτών του Μαουλίντ ανέφεραν ότι συνήθιζε να προσφέρει 1000 ψητά κεφάλια αρνιού, 10.000 κοτόπουλα, 1000 μπολ κρέμας και 30.000 πιάτα με γλυκά σε κάθε γιορτή»

 Επίσης, διαβάζουμε από το Αλ Μπιντάγια:

 «Άφηνε τους Σούφι να τραγουδούν από την Δούχρ μέχρι και την Φάτζρ και χόρευε μαζί τους»

 Ο Ίμπν Χαλκάν ανέφερε στο Ουαφίγιαάτ αλ Αιάν (τόμος 3, σελ. 274)

«Κάθε μήνα του Σαφαρ οι τρούλοι στολιζόντουσαν με διάφορα στολίσματα. Σε κάθε τρούλο καθόντουσαν γκρουπ απο τραγουδιστές, μουσικοί, και κουκλοπαίκτες. Ο κόσμος συνήθιζε να έχει αργία από την εργασία του και διασκέδαζε. Δυο ήμερες πριν θα μαζευόντουσαν σε πλατείες με μουσικά όργανα και θα τραγουδούσαν. Την νύχτα του Μαουλίντ, μετά την Μάγριμπ, τραγουδούσαν ανασίντ»

Τέσσερις απλοί λόγοι για τους οποίους ο Μουσουλμάνος δεν γιορτάζει τα γενέθλια του Προφήτη صلى الله عليه وسلم

 Λόγος νούμερο 1: Ο εορτασμός αυτός δεν καταγράφεται στην Σούννα (προφητική παράδοση) ούτε προέρχεται από τις πρακτικές των Σαχάμπα και οτιδήποτε δεν προέρχεται από αυτούς τότε είναι επινόηση και καινοτομία σε θεολογικά/δογματικά θέματα:

Ο Προφήτης (صلى الله عليه وسلم) είπε:

«Να είστε προσκολλημένοι στην Σούννα μου και την Σούννα των Ορθοδόξων Χαλίφηδων. Προσκολληθείτε γερά. Φυλαχτείτε από τα καινούρια και τις επινοήσεις (σε θεολογικά-δογματικά θέματα) διότι κάθε επινόηση οδηγεί στην πλάνη.» {Ατ Τιρμιδί νο. 2676}

 Αυτός που πραγματοποιεί μια πράξη (λατρείας) με την πρόθεση να έρθει κοντά στον Αλλάχ τον Ύψιστο, και συγκεκριμένα όταν αυτή η πράξη δεν διατάχτηκε από τον Αλλάχ η τον Απόστολο Του και τους μαθητές του, τότε κάνοντας αυτήν την πράξη έμμεσα οι αιρετικοί κατηγορούν τον Προφήτη ότι δεν επεξήγησε ορθά το Ισλάμ στους ανθρώπους. Κάνοντας μια τέτοιου είδους πράξη/δήλωση εναντιώνεται στην ξεκάθαρη δήλωση του Ύψιστου που λέει:

«Σήμερα τελειοποίησα για σας τη Θρησκεία σας, συμπλήρωσα και διάλεξα για Θρησκεία σας το Ισλάμ» (Κοράνι 5:3)

Αυτή είναι η κατάσταση του αιρετικού όταν επινοεί σε θεολογικά-δογματικά θέματα. Συμπληρώνει κάτι υποστηρίζοντας ότι είναι από την παράδοση του Ισλάμ όταν ο Απόστολος (صلى الله عليه وسلم) δεν έδωσε καμία εντολή και διδασκαλία.

Λόγος νούμερο 2:  Το άτομο που γιορτάζει τα γενέθλια του Προφήτη μιμείται τους μη Μουσουλμάνους, σε θέματα πίστεως, όταν γιορτάζουν τα γενέθλια των Προφητών τους και των κληρικών. Αυτό απαγορεύεται και ο Προφήτης διέταξε να διαφέρουμε από τους μη Μουσουλμάνους:

«όποιος μιμείται έναν λαό, τότε είναι σαν αυτούς» {Άμπου Νταούντ, νο. 4031}

Επίσης:

«Να είστε διαφορετικοί από τους Μουσρικήν (ειδωλολάτρες, πολυθεϊστές)» {Σαχίχ Μούσλιμ}

Λόγος νούμερο 3: Πέρα που είναι επινόηση και μίμηση αυτή η πρακτική (εορτασμός γενεθλίων του Προφήτη), ο εορτασμός αυτός είναι επίσης μια μορφή υπερβολής προς το πρόσωπο του Προφήτη μας (صلى الله عليه وسلم). Αυτοί που συμμετέχουν καταλήγουν να κάνουν πράξεις κούφρ (απιστίας) με το να τον επικαλούνται η να επικαλούνται την βοήθεια του, διαβάζοντας πολυθεϊστικά ποιήματα δοξάζοντας τον (παράδειγμα το Κασίντα αλ Μπούρντα) και άλλα παρόμοια: ο Απόστολος (صلى الله عليه وسلم) είπε:

«Μην υπερβάλλεται για εμένα, έτσι όπως οι Χριστιανοί υπερβάλουν για τον γιο της Μαρίας (τον Ιησού). Είμαι μόνο δούλος (του Αλλάχ). Γιαυτο να λέτε ότι είμαι ο δούλος και ο Απόστολος του Αλλάχ» {Μπουχάρι, νο. 3445}

Το χαντίθ αναφέρεται στην υπερβολή όταν δοξάζεται κάποιος δίνοντας το παράδειγμα των Χριστιανών που με την υπερβολική τους δοξασία και εξύμνηση κατέληξαν να θεοποιήσουν τον Ιησού όταν στην πραγματικότητα ήταν ο Απόστολος του Αλλάχ:

«Ω! Οπαδοί της Βίβλου (του βιβλίου)! Μη υπερβάλλετε στη  θρησκεία σας, και μη λέτε για τον Αλλάχ τίποτε άλλο, παρά μόνο την αλήθεια. Ο Χριστός Ιησούς, ο γιος της Μαριάμ, δεν είναι περισσότερο από Απόστολος του Αλλάχ, κι ο Λόγος Του προς τη Μαριάμ (γενηθήτω), κι ένα Πνεύμα απ’ Αυτόν (δημιούργημα από τον Αλλάχ)» {Κοράνι 4:171}

Ο Απόστολος απαγόρεψε την υπερβολή διότι γνώριζε ότι εξαιτίας αυτής της υπερβολής τα προηγούμενα έθνη κατέληξαν να λατρεύουν τον Ιησού αντί τον Αλλάχ τον Ύψιστο. Δεν ήθελε να καταλήξει η Ούμμα (το σύνολο των Μουσουλμάνων) σε αυτήν την ειδωλολατρία και τον πολυθεϊσμό. Είπε:

«Προσέξτε την υπερβολή διότι οι προηγούμενοι από εσάς καταστράφηκαν από αυτήν» {Σαχίχ Σούναν αν Νασάι νούμερο 2863}

Λόγος νούμερο 4: Γιορτάζοντας τα γενέθλια του Προφήτη ανοίγονται πόρτες σε άλλες αιρέσεις και πλάνες. Η αίρεση φέρνει αίρεση και μπορεί να καταλήξει σε μια ειδωλολατρική πρακτική η νοοτροπία. Ένα κοινό χαρακτηριστικό που μοιράζονται οι αιρετικοί μεταξύ τους είναι ότι δεν παραμένουν σε μια αίρεση αλλά συνεχίζουν την άγνοια τους με το να γιορτάζουν τα γενέθλια του «διδασκάλου» τους, τα γενέθλια τους και ούτω κάθε εξής. Ανοίγουν την πόρτα με αυτόν τον τρόπο στην υπερβολή για τον κάθε ένα με αποτέλεσμα, τις περισσότερες φορές, να τον λατρέψουν, να τον προσκυνήσουν, να φτιάξουν ειδωλολατρικά μνημεία στους τάφους τους, ακυρώνοντας κατά αυτόν το μονοθεϊστικό στοιχείο.

«Και λατρεύουν, αντί τον Αλλάχ, πράγματα (είδωλα) που ούτε τους βλάφτουν, ούτε και τους ωφελούν, και λένε: “Αυτοί είναι οι μεσολαβητές μας με τον Αλλάχ”. Πες (τους): “Μήπως (πράγματι) έχετε πληροφορήσει τον Αλλάχ ότι δεν γνωρίζει για κάτι που βρίσκεται στους ουρανούς ή στη γη. Δόξα (πρέπει) σ’ Αυτόν! Και πολύ ψηλά είναι απ’ τους συνεταίρους που Του αποδίδουν”.» {Κοράνι 10:18}

Επίσης:

«εκείνοι που πήραν άλλους προστάτες αντί τον Αλλάχ  λένε: “Δεν τους λατρεύουμε παρά μόνο για να μας φέρουν κοντά στον Αλλάχ”» {Κοράνι: 39:3}

Συμπέρασμα:

Ο εορτασμός του Μαουλίντ, σε οποιαδήποτε μορφή του, είναι μια πρακτική που απορρίπτεται από την συναίνεση των λογίων του Ισλάμ. Μια συναίνεση που περιγράφεται αναλυτικά σε σπουδαία έργα λογίων όπως το αλ Ί’τισάμ του Ιμάμη Σάτιμπι και του Ίμπν Ταημία στο Ίκτιντα Σιράτ αλ Μουστακίμ.

Οι αντιδράσεις των αιρετικών στην απαγόρευση του εορτασμού αυτής της αίρεσης ποικίλουν. Σχεδόν όλες περιστρέφονται στο «επιχείρημα» ότι αγαπούν τον Προφήτη (صلى الله عليه وسلم), θέλουν να τον θυμηθούν, και επιθυμούν να τον ακολουθήσουν. Όμως η αγάπη, η ενθύμηση και η επιθυμία να ακολουθήσεις τον Απόστολο δεν είναι σύμφωνα με τις επιθυμίες μας αλλά σύμφωνα με τις διδασκαλίες του. Αρκεί η δεύτερη πρόταση της Σαχάντα (ομολογίας πίστεως) για να αγαπήσουμε και να ακολουθήσουμε τον Προφήτη μας έτσι όπως πρέπει, τηρώντας την παράδοση του (Σούννα), όχι εισάγοντας διδασκαλίες και πρακτικές που ποτέ δεν δίδαξε. 

Ο Μουχάμαντ صلى الله عليه وسلم είναι ο Προφήτης και ο Απόστολος του Αλλάχ και αυτό σημαίνει ότι:

1) Οφείλουμε να πιστεύουμε σε οτιδήποτε ο Προφήτης μας ενημέρωσε και μας εξήγησε. Αυτό περιλαμβάνει πληροφορίες για γεγονότα που έγιναν στο παρελθόν η πρόκειται να γίνουν στο μέλλον. Μερικά παραδείγματα είναι οι ιστορίες των προφητών, τα σημάδια της ημέρας-κρίσης, παράδεισος, κόλαση κτλ.

2) Οφείλουμε να τον υπακούμε σε αυτά που μας έχει προστάξει. Το να ακολουθούμε τον Προφήτη Μουχάμαντ (صلى الله عليه وسلم) αποτελεί δέσμευση για εμάς τους Μουσουλμάνους. Τον ακολουθούμε σε όλα αυτά που μας έχει προστάξει και τα τηρούμε με απόλυτη υπακοή. Είμαστε ευχαριστημένοι και ικανοποιημένοι και τα πράττουμε με προθυμία.

3) Οφείλουμε να αποφεύγουμε και να απομακρυνόμαστε απο ότι μας έχει απαγορέψει με απόλυτη υπακοή. Είμαστε ευχαριστημένοι και ικανοποιημένοι και δεν ερχόμαστε κοντά στο απαγορευμένο.

4) Οφείλουμε να λατρεύουμε τον Δημιουργό μας, τον Αλλάχ, έτσι όπως μας δίδαξε ο Απόστολος του (صلى الله عليه وسلم) και μόνο, χωρίς προσθαφαιρέσεις και δικές μας επινοήσεις. Το να λατρεύουμε τον Αλλάχ σύμφωνα με την καθοδήγηση του Προφήτη αποτελεί δέσμευση για έναν Μουσουλμάνο. Για παράδειγμα, πλενόμαστε για προσευχή όπως έκανε ο ίδιος και μας δίδαξε, κάνουμε Χάτζ όπως έκανε ο ίδιος και μας δίδαξε, προσευχόμαστε όπως προσευχόταν. Το ίδιο ισχύει για όλα τα θεολογικά και νομολογικά θέματα.

Ο Αλλάχ ο Ύψιστος λέει:

«Γι’ αυτό πάρετε ό,τι σας δώσει ο Απόστολος (ότι σας διατάζει) και αποφεύγετε ότι σας απαγορεύει.» Κοράνι 59:7

Έτσι αγαπούμε, ακολουθούμε, και θυμόμαστε τον Προφήτη (صلى الله عليه وسلم). Και όπως αναφέρει ο Ιμάμης Ίμπν Κάγιεμ στο βιβλίο του Ρισάλατ ουτ Ταμπουκία στο 3^ο κεφ. με τίτλο «μεταναστεύοντας στον Προφήτη»:

«Ο Μουσουλμάνος οφείλει να τον αγαπήσει και να τον βάλει στην πρώτη θέση στην καρδιά του με σύγκριση την υπόλοιπη δημιουργία/κτίση. Τίποτα και κανένας δεν πρέπει να πάρει την θέση του Προφήτη μας στις καρδιές μας, ούτε η γυναίκα μας, τα παιδιά μας, τα αδέλφια μας, κανένας. Πρώτα είναι ο Αλλάχ ο Ύψιστος, και μετά ο Απόστολος του»

Ο Αλλάχ ο Ύψιστος συνδέει την υποταγή σε Αυτόν (στον Αλλάχ) με το να ακολουθήσουμε τον Απόστολο του:

«Πες: “Αν εσείς αγαπάτε τον Αλλάχ, τότε ακολουθείστε με, για να σας αγαπήσει ο Αλλάχ..» (Κοράνι 3:31)

Ο Προφήτης (صلى الله عليه وسلم) είπε: «Κάνεις από εσάς δεν είναι αληθινά πιστός έως ότου του γίνω πιο αγαπητός σε αυτόν από το παιδί του, τον πατέρα του και γενικά από όλη την ανθρωπότητα»

Η αγάπη που πρέπει να έχουμε για τον Προφήτη δεν βασίζεται στον ανθρώπινο παράγοντα αλλά στο θεϊκό μήνυμα που μετέφερε. Έτσι λοιπόν όπως η αγάπη προς τον Αλλάχ εκφράζεται με ολοκληρωτική υπακοή στις διαταγές Του, με αυτόν τον τρόπο αγαπάμε και τον Προφήτη υπακούοντας τις διαταγές του. Ο Αλλάχ ο Ύψιστος λέει:

«Όποιος υπακούει τον Απόστολο, υπακούει τον Αλλάχ» (Κοράνι 4:80)

Επίσης:

«Πες: “Υπακούετε στον Αλλάχ και στον Απόστολο”» (Κοράνι 3:32)

Επίσης:

«Ο Προφήτης είναι αξιοτιμώτερος για τους πιστούς, περισσότερο, απ’ το ίδιο τον εαυτό τους» (Κοράνι 33:6)

Αυτή είναι η νόμιμη διαδικασία να αγαπήσουμε τον Απόστολο (صلى الله عليه وسلم). Όχι τραγουδώντας, τρώγοντας και χορεύοντας.

Άχμαντ Μ.Ελντίν

Διπλωματούχος Ισλαμικής Θεολογίας

Τζαμί «Σάλαφ ους Σάλιχ» (Αρ Ραχμάν)

IslamForGreeks.org – AhmadEldin.blog

والحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وآله وصحبه

Categories: Μουσουλμάνοι

Tags: Μωάμεθ, Μαουλίντ, Μουχάμαντ, αίρεση, γενέθλια, επινόηση, εορτασμός, καινοτομία, Mawlid an-Nabawi