الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد

Οι οπαδοί της Σούννα (Ορθόδοξοι Μουσουλμάνοι) βρίσκονται στη μέση οδό (μετριοπάθειας) έτσι όπως ορίζεται από τα κείμενα, σχετικά με αυτόν που διαπράττει μεγάλες αμαρτίες. Η αίρεση των Μούρτζια αναφέρει ότι αυτός που διαπράττει μεγάλες αμαρτίες έχει άψογη πίστη και δεν ζημιώνεται. Ενώ η αίρεση των Χαριτζητών αναφέρει ότι αυτός που διαπράττει μεγάλες αμαρτίες τίθεται εκτός θρησκείας ως άπιστος. Και οι δυο αιρέσεις είναι εξτρεμιστικές  σε αυτό το κομμάτι.

Οι ορθόδοξοι Μουσουλμάνοι περιγράφουν αυτόν που διαπράττει μεγάλες αμαρτίες ως πιστό, από την μια, αλλά με ιμάν προβληματικό (πίστη χαμηλού επιπέδου). Δεν τον αποκαλούν πιστό με άψογη πίστη όπως οι Μούρτζια, ούτε τον θέτουν εκτός πίστης όπως οι Χαριτζήτες. Τον λένε πιστό μιας και υπάρχει πίστη (έστω προβληματική) και ταυτόχρονα τον λένε φάσικ (ανυπάκουο αμαρτωλό) εξαιτίας των αμαρτιών που διαπράττει. Δεν του καταλογίζουν απεριόριστη πίστη, ούτε τον θέτουν εκτός πίστης ολοκληρωτικά.

Η αίρεση των Μούρτζια επικεντρώθηκε στην ανταμοιβή του Αλλάχ για τους πιστούς, αλλά ξέχασε να επικεντρωθεί και στην τιμωρία του Αλλάχ για τους αμαρτωλούς. Και οι Χαριτζήτες επικεντρώθηκαν στην τιμωρία της κόλασης, ενώ αγνόησαν τα κείμενα που αναφέρουν την ανταμοιβή του παραδείσου και της συγχώρεσης.

Η Ισλαμική ορθοδοξία έδωσε βάση και στις δυο πλευρές, στην ανταμοιβή και στην τιμωρία και βρίσκονται, με μετριοπάθεια, ανάμεσα σε αυτά τα δυο. Επίσης, ο αμαρτωλός που καταπιάνεται με τις μεγάλες αμαρτίες, βρίσκεται υπό την βούληση του Αλλάχ μετά θάνατον. Αν θέλει ο Αλλάχ θα τον συγχωρέσει και αν θέλει θα τον τιμωρήσει. Όμως ακόμα και στην περίπτωση που θα τον τιμωρήσει (μιλάμε πάντα για την περίπτωση του πιστού Μουσουλμάνου), τότε στο τέλος θα βγει από την Κόλαση μιας και ήταν πιστός (έστω και σε χαμηλό επίπεδο λόγω αμαρτιών).

Και η πίστη μπορεί να συγκατοικήσει με την ανυπακοή, έτσι όπως τα συναισθήματα της αγάπης και του μίσους υπάρχουν στην καρδιά του ανθρώπου. Έτσι λοιπόν αγαπάμε το άτομο σύμφωνα με το επίπεδου του Ιμάν (πίστης) που έχει και απεχθανόμαστε το άτομο σύμφωνα με το επίπεδο της ανυπακοής που έχει.

Και το Ιχσάν (τελειότητα στην λατρεία), Ιμάν (πίστη) και Ισλάμ (υποταγή στον Αλλάχ), είναι επίπεδα στην θρησκεία. Το μεγαλύτερο επίπεδο είναι το Ιχσάν (τελειότητα της λατρείας), έπειτα ακολουθεί το Ιμάν (η πίστη), έπειτα το Ισλάμ (υποταγή). Γιαυτο και ο κάθε Μούχσιν (αυτός που έχει τελειότητα στην λατρεία του) είναι Μού’μιν (πιστός) και Μούσλιμ (υποταγμένος ως Μουσουλμάνος στον Αλλάχ). Και ο κάθε Μού’μιν είναι Μούσλιμ. Όμως ο κάθε Μού’μιν δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι Μούχσιν, ούτε ο κάθε Μούσλιμ είναι απαραίτητα Μού’μιν και Μούχσιν.

Έτσι όπως προκύπτει από την σούρα αλ Χουτζουράτ:

قَالَتِ الْأَعْرَابُ آمَنَّا ۖ قُل لَّمْ تُؤْمِنُوا وَلَٰكِن قُولُوا أَسْلَمْنَا وَلَمَّا يَدْخُلِ الْإِيمَانُ فِي قُلُوبِكُمْ

«Οι Άραβες (της ερήμου), λένε: “Πιστεύσαμε”. Να τους πεις: “Δεν πιστεύετε, αλλά (μόνο) λέτε: – Έχουμε (εξωτερικά) υποταχθεί στη θέληση του Αλλάχ – ενώ ακόμα η Πίστη δεν μπήκε στις καρδιές σας» {Κοράνι 49.14}

Σύμφωνα με τους Ορθόδοξους Μουσουλμάνους, εάν κάποιος σε ρωτήσει «είσαι πιστός» τότε πρέπει να απαντήσεις λέγοντας «με την άδεια του Αλλάχ». Διότι το να ισχυριστεί κάποιος για τον εαυτό του ότι είναι πιστός θεωρείται, κατά κάποιον τρόπο, ως εξύμνηση του εαυτού του, εάν όμως το αναφέρει με την έννοια του Ισλάμ (γενικά ως σύνολο της θρησκείας – ότι είναι Μουσουλμάνος) τότε αυτό επιτρέπεται και δεν είναι εξύμνηση προς το πρόσωπο του, παρά μόνο αναγνώριση.

Και όσον αφορά το Ιχσάν ο Προφήτης το εξήγησε λέγοντας ότι είναι η λατρεία προς τον Αλλάχ, σε ένα τέτοιο επίπεδο που είναι σαν να τον βλέπεις. Λατρεύεις τον Αλλάχ σαν να τον βλέπεις, όμως από την στιγμή που δεν μπορείς να τον δεις, μάθε ότι Αυτός σε βλέπει. Αυτό σημαίνει ότι η λατρεία πρέπει να αποδίδεται με τέτοιον τρόπο σαν να βλέπουμε τον Αλλάχ, σαν να είναι μπροστά μας. Και όποιος το κάνει αυτό τότε αγγίζει τα όρια της τελειότητας στην λατρεία του. Και αν δεν μπορεί να το κάνει, τότε πρέπει να καταλάβει ότι ο Αλλάχ τον βλέπει, και κανένα μυστικό δεν μπορεί να κρυφτεί από τον Αλλάχ. Πρέπει λοιπόν να είναι προσεκτικός γιατί ο Κύριος του τον βλέπει, είτε όταν καλείται να μείνει μακριά από την αμαρτία, είτε όταν καλείται να εκτελέσει την εντολή και την υπακοή γενικότερα. Και όπως αναφέρει ο Ίμπν Ράτζαμπ για την περιγραφή του Ιχσάν, είναι αυτό που προκαλεί στον πιστό θεοσέβεια, ειλικρίνεια και ταπεινότητα προς στον Αλλάχ κατά την διάρκεια της λατρευτικής πράξης. {شرح حديث جبريل في تعليم الدين ـ العلامة عبد المحسن العباد». Του Αλλάμα Άμπντουλ Μούχσιν αλ Αμπάντ}

Ο Ιμάμης Ίμπν ουλ Κάγιεμ رحمه الله είπε:

قُبُورُ فُسَّاقِ أَهْلِ السُّنَّةِ رَوْضَةٌ مِنْ رِيَاضِ الْجَنَّةِ، وَقُبُورُ عُبَّادِ أَهْلِ الْبِدَعِ حُفْرَةٌ مِنْ حُفَرِ النَّارِ، وَالتَّمَسُّكُ بِالسُّنَّةِ يُكَفِّرُ الْكَبَائِرَ، كَمَا أَنَّ مُخَالَفَةَ السُّنَّةِ تُحْبِطُ الْحَسَنَاتِ، وَأَهْلُ السُّنَّةِ إنْ قَعَدَتْ بِهِمْ أَعْمَالُهُمْ قَامَتْ بِهِمْ عَقَائِدُهُمْ، وَأَهْلُ الْبِدَعِ إذَا قَامَتْ بِهِمْ أَعْمَالُهُمْ قَعَدَتْ بِهِمْ عَقَائِدُهُمْ

«Οι τάφοι των κακοποιών (αμαρτωλών) από τους οπαδούς της Σούννα είναι κήποι από τους κήπους του Παραδείσου. Οι τάφοι των αιρετικών είναι χαντάκια από τα χαντάκια της Κόλασης. Η τήρηση της Σούννα εξιλεώνει για τις μεγάλες αμαρτίες έτσι όπως η εναντίωση στη Σούννα ακυρώνει τις καλές πράξεις. Και σε περίπτωση που οι οπαδοί της Σούννα ολιγωρούν στις ενάρετες πράξεις τότε ενισχύονται στο κομμάτι της πίστης (Ακίντα – δόγμα). Και σε περίπτωση που οι αιρετικοί ενισχύονται με ενάρετες πράξεις, τότε ολιγωρούν στο κομμάτι της πίστης (Ακίντα – δόγμα)» {“Ι’λαάμ αλ Μουακαήν αν Ράμπιλ Α’λαμήν»}, τόμος 3, σελ.329 

Εξήγηση: 

Ο μεγάλος Ιμάμης αναφέρεται στην σπουδαιότητα της τήρησης της Σούννα. Δεν υποτιμάται ούτε υποβιβάζεται η σοβαρότητα της αμαρτίας. Παρολαυτα, ο οπαδός της Σούννα, αυτός που εφαρμόζει δηλαδή την προφητική παράδοση και μεθοδολογία, και ζητά συγχώρεση για τα αμαρτήματα του, με την άδεια του Αλλάχ θα συγχωρεθεί και θα σωθεί. Και αυτό γιατί η Σούννα λειτουργεί εξιλεωτικά για τον πιστό, ιδιαίτερα στο κομμάτι της Ορθόδοξης δογματικής που κατέχει, και αυτό λόγω της Σούννα.

Από την άλλη όμως, ο οπαδός της αίρεσης (μπίνταα – νεωτερισμών) είναι καταδικασμένος ακόμα και αν έχει πολλές ενάρετες πράξεις στο ενεργητικό του. Και αυτό γιατί η αίρεση και ο νεωτερισμός που εισάγει στην θρησκεία και την κατανόηση της του ακυρώνει τις καλές πράξεις, και τις ακυρώνει επειδή ο νεωτερισμός αλλοιώνει την θρησκεία και την αλήθεια της. Η θρησκεία του Ισλάμ είναι τελειοποιημένη και δεν χρειάζεται νέες προσθήκες, έτσι όπως δεν χρειάζεται αφαιρέσεις. Ο πιστός καλείται να τηρεί την αποκάλυψη με την κατανόηση του Αποστόλου και των μαθητών του. Και αυτό είναι υπέρ αρκετό γιαυτον.

Ακούστε επίσης: Οι αμαρτωλοί Μονοθεϊστές την Ημέρα της Κρίσης, η διαμονή στην Κόλαση και η έξοδος από αυτήν. (από το 6ο μάθημα της σειράς παραδόσεων με τίτλο:”Επιλεγμένες Προφητικές ρήσεις για τον Μονοθεϊσμό“)

Άχμαντ Μ.Ελντίν

Διπλωματούχος Ισλαμικής Θεολογίας

Τζαμί «Σάλαφ ους Σάλιχ» (Αρ Ραχμάν)

IslamForGreeks.org – AhmadEldin.blog

Categories: Μουσουλμάνοι

Tags: πίστη, Ημέρα της Κρίσης, Μουσουλμάνοι, Σωτηρία, αμαρτίες, εξιλέωση, ιμάν