الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد

Βρισκόμαστε σε εποχές όπου το σύστημα σε γαλουχεί, από μικρή ηλικία, από το σπίτι, από το σχολείο, από το πανεπιστήμιο, από τον ψευτο-θρησκευτικό ηγέτη, σε γαλουχεί να βρίσκεσαι σε μια διαρκή εναντίωση προς την κυβέρνηση, τον πρωθυπουργό, τον βασιλιά, τον πρόεδρο, ενάντια σε οποιονδήποτε εξουσιάζει την χώρα η έναν τόπο. Η εναντίωση και η πολεμική προς την κυβέρνηση έχει γίνει παράδοση. Θεωρείται πλέον, στις ημέρες μας, προοδευτικό στοιχείο.

Όποιος δεν ασκεί κριτική στην κυβέρνηση, θεωρείται προδότης από πολλούς, πουλημένος και βολεμένος.

Αυτή η ιδεολογία έχει ως αφετηρία τον Κομμουνισμό, τον Μαρξισμό και τον Λενινισμό. Μια ιδεολογία που έχει διαδοθεί και έχει ποτίσει το εκπαιδευτικό, το φιλοσοφικό, το πολιτικό και το θρησκευτικό σύστημα, ανεξαρτήτως αν πρόκειται για χώρα του Δυτικού κόσμου, του Μουσουλμανικού, η άλλων χωρών. Ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης, κουλτούρας και εθίμων.

Σύμφωνα λοιπόν με αυτήν την ιδεολογία και την υπάρχουσα σκέψη, η ηγεσία πρέπει να γίνεται αντικείμενο κριτικής και πολεμικής από το λαό, ο οποίος πιστεύεται ότι έχει το αλάθητο. Και σε περίπτωση που κριθεί ότι βιώνουμε ένα είδος αδικίας και τυραννίας από μεριά της κυβέρνησης, τότε οπωσδήποτε πρέπει να ενεργοποιηθεί το κάλεσμα για την εξέγερση και την επανάσταση, η το λιγότερο, κάλεσμα για πορείες και διαμαρτυρίες.

Τι λέει το Ισλάμ λοιπόν για την στάση του Μουσουλμάνου απέναντι στην ηγεσία, την τυραννία και τις αδικίες των κυβερνώντων. Και θα εξεταστεί σύμφωνα με το Κοράνι και την Σούννα, και με την κατανόηση των Σαχάμπα και των Σάλαφ, και όχι σύμφωνα με κομματικές, πολιτικές, φιλοσοφικές παρατάξεις, η ακόμα χειρότερα με συναισθηματισμούς.

Η υπακοή προς τον Μουσουλμάνο κυβερνήτη αποτελεί υποχρέωση για έναν Μουσουλμάνο. Ο Ύψιστος λέει:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنكُمْ

«Εσείς που πιστεύετε! Να είστε υπάκουει στον Αλλάχ και υπάκουει στον Απεσταλμένο και σε όσους, ανάμεσα σας, έχουν εξουσία επάνω σας…» {Κοράνι 4:59}

Ο Αλλάχ ο Ύψιστος διατάζει να υπακούμε Αυτόν, τον Απόστολο του και έπειτα αυτούς που έχουν εξουσία επάνω μας, που είναι οι κυβερνήτες και οι λόγιοι (Ουλαμά). Η υπακοή και η υποταγή απευθύνεται μόνο στον Ύψιστο και σε κανέναν άλλον. Η υπακοή στον Απόστολο του είναι στην ουσία υπακοή στον ίδιο τον Αλλάχ και η υπακοή στους κυβερνήτες είναι περιορισμένη μόνο στο Ισλαμικά επιτρεπτό – νόμιμο (χαλάλ), στις εντολές του Αλλάχ και την Σούννα του Προφήτη του. Δεν υπάρχει υπακοή σε κανένα δημιούργημα όταν υπάρχει ανυπακοή στον Δημιουργό. Συνεπώς, ουσιαστικά, η υπακοή ανήκει ολοκληρωτικά στον Ύψιστο. {Ταφσίρ Ασ-Σάαντι, τόμος 1, σελ. 379}

Και ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم είπε:

«Σας συμβουλεύω, να φοβάστε τον Αλλάχ και να υπακούετε τους αρχηγούς σας, ακόμα και αν είναι ένας Αιθίοπας σκλάβος. Διότι πράγματι, όποιος ζήσει μετά που θα φύγω θα δει πολλές διαφωνίες, διαμάχες και αντιφάσεις. Γιαυτο λοιπόν πρέπει να επιμένετε, να είστε προσκολλημένοι στην Σούννα μου και στην Σούννα των ενάρετων Χαλίφηδων, προσκολληθείτε γερά, και προσέξτε τις καινοτομίες (αιρέσεις), διότι όλα τα καινούργια (σε θέματα πίστης) είναι Μπίντα’α (δογματική αίρεση) και κάθε Μπίντα’α είναι πλάνη από τον ορθό δρόμο» {Άμπου Νταούντ, 4607 – ατ Τιρμιδί, 2676}

Τι συμβαίνει όμως όταν ο κυβερνήτης είναι άδικος, τύραννος και καταπιεστής του λαού; Ποια είναι η στάση που πρέπει να κρατήσει ο Μουσουλμάνος;

Προτού απαντήσουμε στο ερώτημα, πρέπει να δούμε και να εξετάσουμε, υπό το φως του Ισλάμ, το γιατί. Γιατί υπάρχουν άδικες κυβερνήσεις; Πως προκύπτουν; Ποιος είναι ο υπαίτιος και ο υπεύθυνος.

Ο Ύψιστος λέει:

وَكَذَٰلِكَ نُوَلِّي بَعْضَ الظَّالِمِينَ بَعْضًا بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ

«Κι έτσι κάνουμε τους άδικους (παράνομους) να αλληλογοητεύονται – αλληλοϋποστηρίζονται στην πλάνη, (αυτό) σαν αποτέλεσμα για εκείνα που είχαν κερδίσει» {Κοράνι 6:129}

Ο Αλλάμα Αμπντουραχμάν Ίμπν Νάσιρ ασ-Σάαντι σχολιάζει στο ταφσίρ του, λέγοντας, ότι ένας λόγος που υπάρχουν άδικες κυβερνήσεις είναι διότι ο λαός συμπεριφέρεται άδικα και αρνείται να αποδώσει τα δικαιώματα του Κυρίου, κάνοντας κακίες και παρανομίες. Το αποτέλεσμα είναι να τους έρχεται ένας άδικος κυβερνήτης και να τους καταδυναστεύει, με τον ίδιο τρόπο η ακόμα χειρότερα, όπως συνήθιζαν μεταξύ τους καθώς δεν έδιναν σημασία στις υποχρεώσεις τους (προς τον Κύριο τους). Και το χειρότερο, είναι η αλληλοϋποστήριξη μεταξύ τους στην πλάνη, την παρανομία, την αμαρτία και την αδικία. {Ταφσίρ ασ-Σάαντι, τόμος 1, σελ.610}

Ο Προφήτης Μουχάμαντ صلى الله عليه وسلم είπε:

وَلَمْ يَنْقُصُوا الْمِكْيَالَ وَالْمِيزَانَ إِلاَّ أُخِذُوا بِالسِّنِينَ وَشِدَّةِ الْمَؤُنَةِ وَجَوْرِ السُّلْطَانِ عَلَيْهِمْ

«…Και θα κλέβουν στο ζύγισμα και στο μέτρημα (απάτη, κλεψιά, αδικία) με αποτέλεσμα να προσβληθούν με χρόνια γεμάτα δυσκολίες, από πείνα, και την αδικία των κυβερνητών τους…» {Ίμπν Μάτζα, νο. 4019}

Ομοίως, ισχύει και το αντίθετο. Όταν οι άνθρωποι αλλάζουν προς το καλύτερο και υιοθετούν το ενάρετο (με πίστη και πράξεις) τότε θα έχουν ανάλογους κυβερνήτες και ηγέτες. 

Ας διαβάσουμε τα λόγια του σπουδαίου Ιμάμη, του Ιμάμ Ιμπν Κάγιεμ, τι είπε γιαυτο το θέμα στο «Μιφταάχ Νταάρι Σαάντα», τόμος 2, σελ. 177:

«Συλλογίσου την Σοφία του Αλλάχ, του Υψίστου, που έκανε βασιλιάδες και ηγέτες με βάση τα έργα των λαών που εξουσιάζουν (δηλαδή η συμπεριφορά των αρχηγών, βασιλιάδων, πρόεδρων κτλ είναι με βάση την συμπεριφορά και τις πράξεις των λαών τους). Τα έργα των ανθρώπων εμφανίζονται με την μορφή των ηγετών τους.

Αν οι άνθρωποι/λαός είναι έντιμοι, σωστοί, δίκαιοι τότε και οι κυβερνήτες τους θα είναι σωστοί και δίκαιοι. Όταν ο λαός θα απομακρυνθεί από την εντιμότητα, την δικαιοσύνη και το ορθό, τότε και οι ηγέτες τους θα απομακρυνθούν. Και αν ο λαός είναι άδικος τότε και οι κυβερνήτες τους θα είναι άδικοι και μάλιστα η αδικία των ηγετών θα στραφεί ενάντια στο λαό τον άδικο. Και όταν εμφανιστεί η εξαπάτηση και η προδοσία στο λαό τότε και οι κυβερνήτες τους θα εξαπατούν και θα προδίδουν.

Όταν ο λαός αρχίζει να μην τηρεί την συμφωνία που έχει με τον Αλλάχ και γίνει φιλάργυρος τότε και οι κυβερνήτες θα αρνηθούν να δώσουν τα δικαιώματα στον λαό και θα γίνουν και αυτοί φιλάργυροι. Και όταν οι άνθρωποι θα αρχίζουν να αδικούν και να στερούν τα δικαιώματα από τους συνανθρώπους τους τότε και οι κυβερνήτες τους θα τους στερήσουν τα δικαιώματα τους.

Έτσι λοιπόν, αυτοί που είναι υπεύθυνοι για τους λαούς, εμφανίζονται με βάση τις πράξεις του λαού. Και ο Ύψιστος κάνει έτσι ώστε ο άδικος, ο παράνομος και ο κακός να εξουσιάζεται από ανάλογους  χαρακτήρες και συμπεριφορές.

Και από την στιγμή που οι ενάρετοι προκάτοχοι (οι πρώτοι Μουσουλμάνοι) ήταν οι καλύτεροι από κάθε γενιά ανθρώπων τότε και οι ηγέτες τους ήταν από τους καλύτερους γιαυτους (τα πρώτα χαλιφάτα). Όταν όμως οι άνθρωποι στράφηκαν στην αδικία και την παρανομία τότε ανάλογους κυβερνήτες απόκτησαν 

Οι αρχηγοί μας και οι ηγέτες μας είναι ανάλογοι με τους χαρακτήρες μας.»

Όπως γίνεται αντιληπτό, αυτά τα λόγια και αυτές οι τοποθετήσεις, είναι σκάνδαλο για το κατεστημένο που επικρατεί. Επί της ουσίας γκρεμίζεται, σαν πύργος απο τραπουλόχαρτα, όλη αυτή η σαθρή νοοτροπία, η ιδεολογία και η σκέψη ότι ο λαός είναι το θύμα, η πρέπει να είναι το θύμα και ότι ο μόνος, ο αποκλειστικός υπεύθυνος πρέπει να είναι η κυβέρνηση. Ο λαός έχει την κυβέρνηση που του αξίζει. Είναι ο καθρέφτης του. Ο κυβερνήτης που κατηγορείς και επιτίθεσαι δημόσια, βγήκε απο τα σπλάχνα σου, απο τα σπλάχνα της κοινωνίας στην οποία ζεις, βγήκε από το σχολείο που πηγές, απο το πανεπιστήμιο, από την εκκλησία/τζαμί/συναγωγή, συμμετείχε στο ίδιο κοινωνικό σύνολο που συμμετείχες και εσύ. Δεν είναι εξωγήινος.

Τίθεται το ερώτημα: Και πως θα αλλάξουμε την αδικία και την τυραννία του κυβερνήτη: Η απάντηση είναι όταν θα αλλάξεις εσύ ατομικά και συνολικά σαν κοινωνία. Και η απόδειξη βρίσκεται στο Κοράνι που λέει ο Ύψιστος:

«Κι αυτό γιατί ο Αλλάχ ποτέ δεν πρόκειται να αλλάξει την Εύνοια Του που μ’ αυτή ευνόησε να λαό, εκτός αν αλλάξουν οι ίδιοι ότι είναι στις ψυχές τους» {Κοράνι 8:53}

Και το παράδειγμα του Αλλάχ που λέει στην αν Ναχλ:

«Κι ο Αλλάχ έδωσε ένα παράδειγμα: Ένα χωριό χαιρόταν την ασφάλεια και την ησυχία, και του δόθηκαν τα πιο άφθονα αγαθά, από κάθε τόπο και μεριά. Κι όμως έδειξε αγνωμοσύνη για τις χάρες του Αλλάχ. Γι’ αυτό κι ο Αλλάχ το έκανε να δοκιμάσει την σκληρή πείνα και το φόβο εξ αιτίας των πράξεων που έκαναν» {Κοράνι 16:112}

Το Κορανικό χωρίο αναφέρεται στην Μέκκα όταν ο λαός της αρνήθηκε το μήνυμα και τις εντολές του Ύψιστου. Αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το μάθημα που περιέχει είναι γενικό και αφορά οποιαδήποτε πόλη, χώρα, χωριό, ακόμα και μέλη μιας οικογένειας.

Η ασφάλεια και η συντήρηση ενός λαού (η τόπου) καθορίζεται από το πώς αυτός ο λαός θα συμπεριφερθεί στον Ύψιστο όσον αφορά την διαχείριση των ευλογιών. Ο πρώτος και ο χειρότερος τρόπος για να αρνηθείς τις χάρες του Ύψιστου είναι να διαπράξεις πολυθεΐα και ειδωλολατρία, με τον έναν τρόπο η τον άλλον. Άλλοι τρόποι αγνωμοσύνης και αχαριστίας στις χάρες και τις ευλογίες του Αλλάχ είναι η αμαρτία, η αίρεση, η απιστία και η ανυπακοή. Όταν λοιπόν πράττονται αυτά, η ασφάλεια και η ησυχία που μπορεί να απολαμβάνει μια κοινωνία μετατρέπονται σε φόβο και πείνα.

Ο φόβος αυτός και η πείνα επισκέπτονται την κοινωνία με πολλούς και διάφορους τρόπους. Είτε με άδικες πολιτικές, είτε με δυσβάστακτες φορολογίες, είτε με τυραννικά καθεστώτα, είτε με το άγχος και τον πανικό για το μέλλον, είτε με την άνοδο των τιμών που κάνουν απλησίαστα ορισμένα βασικά προϊόντα πρώτης ανάγκης, είτε με τον εχθρό που σου αρπάζει την περιουσία και την γη σου, και άλλα πολλά παραδείγματα που πραγματικά μόνο ο Ύψιστος γνωρίζει.

Μια κοινωνία λοιπόν για να κρατήσει η να κτίσει ασφάλεια, γαληνή και συντήρηση προς τον λαό, είναι υποχρεωμένη να επιστρέψει στις εντολές του Δημιουργού. Ξεκινώντας, κυρίως, από τις αρχές του Μονοθεϊσμού (Ταουχίντ). Οι σχεδιασμοί, τα πλάνα, η οργάνωση, η μελέτη και η πρόθεση για να λυθούν τα κοινωνικά προβλήματα, από μόνα τους, δεν φτάνουν.

Τι ισχύει για τις επαναστάσεις, τις εξεγέρσεις, τις δημόσιες πορείες και διαμαρτυρίες;

Όπως είδαμε το μέσο για μια ποιοτική αλλαγή είναι η αρχή της αλλαγής του ίδιου μας του εαυτού, αλλά τι λέει συγκεκριμένα το Ισλάμ για αυτές τις μεθόδους (επαναστάσεις, πορείες, εξεγέρσεις κτλ); Τι συμβαίνει όταν ο κυβερνήτης είναι άδικος, τύραννος και καταπιεστής του λαού; Ποια είναι η στάση που πρέπει να κρατήσει ο Μουσουλμάνος;

Πολλοί θεωρούν απαραίτητο, στην περίπτωση που ο κυβερνήτης είναι τύραννος και άδικος, να τον ανατρέψουν με επαναστάσεις και εξεγέρσεις. Όμως μια τέτοια κίνηση είναι ενάντια στις προφητικές διδασκαλίες. Ο Απόστολος μας διδάσκει την υπακοή στους κυβερνήτες (σε νόμιμα θέματα), ακόμα και εάν είναι άδικοι. Διαβάζουμε σε μια προφητική ρήση (χαντίθ): ο Χουδάηφα Ίμπν Υαμααν ρώτησε τον Απόστολο:

«Απόστολε του Αλλάχ, χωρίς καμία αμφιβολία βιώσαμε άσχημες – κακές εποχές (προ Ισλαμικές) και ο Αλλάχ μας έφερε καλές εποχές (Ισλαμική περίοδος) τις οποίες ζούμε τώρα. Θα υπάρξουν άραγε κακές στιγμές μετά από αυτήν την καλή; Ο Απόστολος απάντησε «ναι». Είπα (ο Χουδάηφα Ίμπν Υαμααν) «θα υπάρξουν έπειτα καλές μετά από τις κακές αυτές εποχές»; Απάντησε «ναι». Είπα, «θα υπάρξουν κακές πάλι έπειτα από αυτές τις καλές», είπε, «ναι». Ρώτησα, «πως θα γίνει αυτό». Είπε, «Θα υπάρξουν κυβερνήτες που δεν θα καθοδηγούν με την καθοδήγηση μου και δεν θα υιοθετούν τους τρόπους μου (Σούννα). Ανάμεσα τους θα υπάρχουν άνδρες που θα έχουν σατανικές καρδιές στα ανθρώπινα σώματα τους». Είπα, «και τι να κάνω Απόστολε του Αλλάχ αν συμβεί να ζήσω τέτοιες εποχές»; Απάντησε, «Να υπακούς τον κυβερνήτη και να τηρείς τις εντολές του, ακόμα και εάν σε μαστιγώνει και σου αρπάζει την περιουσία, να ακούς και να υπακούς» {από την συλλογή του Ιμάμ Μούσλιμ, 1847}

Ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم είπε:

«Μετά από εμένα θα δείτε κυβερνήτες που δεν θα σας δίνουν τα δικαιώματα σας, αλλά εσείς πρέπει να τους τα δίνεται (σχετικά με την υπακοή) και κάντε υπομονή μέχρι να με συναντήσετε (την Ημέρα της Κρίσης)» {Μπουχάρι, 7057}

Σε μια άλλη αυθεντική ρήση του Αποστόλου διαβάζουμε τον Προφήτη να λέει:

«Μετά από εμένα θα δείτε έντονη ρουσφετολογία (από τους κυβερνήτες σας) και εγωισμό από μεριά τους και θα δείτε πράγματα για τα οποία θα διαφωνείτε. Οι Σαχάμπα (μαθητές) ρώτησαν: «Απόστολε του Αλλάχ, τι μας διατάζεις να κάνουμε σε περίπτωση που πετύχουμε αυτές τις εποχές;» Είπε ο Προφήτης: «Να εκπληρώνεται τις υποχρεώσεις σας (αποδίδοντας τα δικαιώματα των κυβερνητών) και να ζητάτε από τον Αλλάχ την εκπλήρωση των δικαιωμάτων σας» {Μούσλιμ, νο.1843}

Ο Αλλάμα Ίμπν Ουθαημήν σχολιάζει στο Τα’αλίκ άλα Σαχίχ Μούσλιμ (σχολιασμός για τα αχαντίθ του Ιμάμ Μούσλιμ), τόμος 9, σελ.274:

«Κοιτάτε πόσο σοφή είναι αυτή η καθοδήγηση και η συμβουλή. Όταν βλέπουμε πράγματα από τους κυβερνήτες μας που πιστεύουμε ότι είναι λάθος, εκπληρώνουμε κανονικά τις υποχρεώσεις μας προς αυτούς και ζητάμε από τον Αλλάχ τα δικαιώματα μας. Δεν λέμε: «δεν θα υπακούσουμε τον κυβερνήτη επειδή δεν μας δίνει τα δικαιώματα μας». Διότι μπορεί να μας εμποδίζει από τα δικαιώματα μας και να μας αδικεί, όμως αυτή η αδικία του δεν μας επιτρέπει να μην του αποδώσουμε τα δικά του δικαιώματα, διότι πράγματι, σε αυτήν την περίπτωση θα είχαμε μεγάλες δοκιμασίες και χάος»

Ο μεγάλος Ιμάμης, ο Ιμάμ αν Νάουαουι, σχολιάζοντας αυτά τα αχαντίθ, στο Σάρχ Σαχίχ Μούσλιμ νο.1840 , λέει:

وَأَمَّا الْخُرُوجُ عَلَيْهِمْ وَقِتَالُهُمْ فَحَرَامٌ بِإِجْمَاعِ الْمُسْلِمِينَ وَإِنْ كَانُوا فَسَقَةً ظَالِمِينَ وَقَدْ تَظَاهَرَتِ الْأَحَادِيثُ بِمَعْنَى مَا ذَكَرْتُهُ وَأَجْمَعَ أَهْلُ السُّنَّةِ أَنَّهُ لَا يَنْعَزِلُ السُّلْطَانُ بِالْفِسْقِ وَأَمَّا الْوَجْهُ الْمَذْكُورُ فِي كُتُبِ الْفِقْهِ لِبَعْضِ أَصْحَابِنَا أَنَّهُ يَنْعَزِلُ وَحُكِيَ عَنِ الْمُعْتَزِلَةِ أَيْضًا فَغَلَطٌ مِنْ قَائِلِهِ مُخَالِفٌ لِلْإِجْمَاعِ قَالَ الْعُلَمَاءُ وَسَبَبُ عَدَمِ انْعِزَالِهِ وَتَحْرِيمِ الْخُرُوجِ عَلَيْهِ مَا يَتَرَتَّبُ عَلَى ذَلِكَ مِنَ الْفِتَنِ وَإِرَاقَةِ الدِّمَاءِ وَفَسَادِ ذَاتِ الْبَيْنِ فَتَكُونُ الْمَفْسَدَةُ فِي عَزْلِهِ أَكْثَرَ مِنْهَا فِي بَقَائِهِ

«Όσον αφορά την επανάσταση ενάντια στον κυβερνήτη και τον πόλεμο εναντίον του, τότε απαγορεύεται με συναίνεση των Μουσουλμάνων, ακόμα και αν είναι αμαρτωλός και άδικος (καταπιεστής). Έχω αναφέρει πολλές αφηγήσεις με αυτό το νόημα. Οι οπαδοί της Σούννα έχουν συμφωνήσει ότι ο κυβερνήτης δεν πρέπει να ανατρέπεται από την ηγεσία εξαιτίας των αμαρτιών του. Και όσον αφορά την θέση που αναφέρεται στα νομολογικά βιβλία από ορισμένους, ότι πρέπει να ανατραπεί, οπου είναι και η θέση των Μου’ατάζιλα, τότε πρόκειται για ένα σοβαρό ατόπημα (λάθος θέση) από μεριά τους και εναντιώνεται στην συναίνεση. Οι λόγιοι έχουν αναφέρει ότι ο λόγος που απαγορεύεται η ανατροπή και η επανάσταση κατά του (κυβερνήτη) έχει να κάνει με τις δοκιμασίες, τις αιματοχυσίες και τις καταστροφές που περιέχει αυτή η μέθοδος. Διότι το κακό που θα προκληθεί, κατά την ανατροπή του κυβερνήτη, είναι εξαιρετικά μεγαλύτερο συγκριτικά με την παραμονή του στην ηγεσία»

Όλοι οι Ουλαμά των Σάλαφ (ενάρετων Μουσουλμάνων προκατόχων) συμφωνούν με συναίνεση ότι απαγορεύεται η εναντίωση με επαναστάσεις και εξεγέρσεις προς τον Μουσουλμάνο κυβερνήτη ακόμα και είναι από τους χειρότερους τυράννους. {Μουκάντιμα αρ Ρισάλα, του Ιμάμη Ίμπν Άμπου Ζάηντ αλ Καηραουάνι, σελ. 176}

Η επανάσταση δεν φέρνει καμία ποιοτική αλλαγή και καμία καλυτέρευση. Το αντίθετο, οδηγεί σε αιματοχυσίες, σφαγές, εμφυλίους, καταστροφές και πολλά άλλα παρόμοια. Ο μεγάλος Ιμάμης, ο Χάσαν αλ Μπάσρι, εύστοχα παρατήρησε:

«εάν ο κόσμος έκανε υπομονή με τους άδικους κυβερνήτες του τότε δεν θα αργούσε να έρθει η διέξοδος από τον Αλλάχ. Όμως ο κόσμος βιάζεται με το ξίφος και καταλήγει να μένει με αυτό (δηλ να σκοτώνεται). Μα τον Αλλάχ οι επαναστάτες δεν φέρνουν καλό ούτε για μια μόνο ημέρα» {Ταμπακάτ αλ Κούμπρα, του Ίμπν Σάαντ}

Αυτήν την Σούννα (το να κρατάμε υπομονή με τους κυβερνήτες) δυστυχώς όχι μόνο την έχουμε ξεχάσει αλλά την έχουμε αντικαταστήσει με διάφορες κομουνιστικές/μαρξιστικές (δηλαδή αθεϊστικές) θεωρίες, τις επαναστάσεις και τις εξεγέρσεις. Η επανάσταση και η εξέγερση είναι μεθοδολογία κουμμουνιστική – αθεϊστική, των κουφάρ, και όχι Ισλαμική όπως ξεκάθαρα είδαμε από το Κοράνι, την Σούννα και από τους σχολιασμούς των Ουλεμά.

Τι ισχύει για την κριτική προς τον κυβερνήτη;

Ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم είπε:

«Όποιος θέλει να συμβουλέψει τον κυβερνήτη, τότε να μην το κάνει δημόσια. Να τον οδηγήσει σε ένα μέρος ιδιωτικό (και να τον συμβουλέψει). Εάν αποδεχτεί την συμβουλή τότε αυτό είναι υπέρ του, και αν δεν την δεχτεί τότε έκανε το χρέος του (αυτός που τον συμβούλεψε)». {Μούσναντ του Ίμάμ Άχμαντ, χαντιθ νο. 15359 και ας Σούννα,νο.1097 – Σαχίχ, αυθεντικό}

Διαβάζουμε επίσης σε αυθεντική ρήση τον Προφήτη صلى الله عليه وسلم να λέει:

«Από τις πιο σπουδαίες μορφές Τζιχάντ είναι να λες την αλήθεια στο πρόσωπο ενός άδικου κυβερνήτη» {Σαχίχ αλ Τζάμι’ι ασ-σαγίρ, από τον Άμπου Σαίντ αλ Χουντρι}

Στο πρόσωπο του κυβερνήτη, δηλαδή ιδιωτικά και όχι δημόσια.

Από τις ρήσεις αυτές προκύπτει ότι το να ασκείς δημόσια κριτική στον κυβερνήτη/ηγέτη δεν επιτρέπεται στο Ισλάμ για τον λόγο ότι αυτό φέρνει αναρχία, χάος και ταράζει τις ισορροπίες της κοινωνίας, όπως έχει αποδειχτεί πολλές φόρες (με το καλύτερο παράδειγμα τους αιρετικούς «Αδελφούς Μουσουλμάνους») στις Ισλαμικές χώρες. Αν θέλεις να πεις κάτι στον κυβερνήτη για να διορθωθεί τότε επικοινωνείς μαζί του με τρόπο ιδιωτικό (όχι δημόσια). Δεν απαγορεύεται να διορθώσεις το λάθος του, απαγορεύεται ο δημόσιος τρόπος και η δημόσια κριτική η οποία μπορεί να φέρει ταραχές, συγκρούσεις και βία.

Όλες αυτές οι πρόσφατες επαναστάσεις στις αραβικές χώρες (Συρία, Τυνήσια, Λιβύη, Ιράκ κτλ) πρόεκυψαν από την λανθασμένη αυτή σκέψη που εκφράζεις, την δημόσια κριτική (πορείες στους δρόμους) στον κυβερνήτη με την δικαιολογία ότι είναι άδικος προς τον λαό. Και είδαμε όλοι που κατέληξαν αυτές οι κοινωνίες (στο να αφανιστούν και να σφαγιάζονται). Να ενθαρρύνεις λοιπόν το σωστό, αλλά να το κάνεις και με τον σωστό τρόπο, σύμφωνα με την Σούννα.

Απαντήσαμε λοιπόν το ερώτημα που θέσαμε στην θεματολογία μας με σαφήνεια και κάθε λεπτομέρεια. Αποδομήσαμε την σαθρή μεθοδολογία του κουμμουνισμού, του μαρξισμού και του λενινισμού και ταυτόχρονα απαντήσαμε στα «Ισλαμιστικά» κινήματα που υιοθετούν αυτήν την μεθοδολογία, η οποία μάλιστα είναι υπεύθυνη για την λεγομένη «αραβική άνοιξη» που έριξε στο χάος και την καταστροφή αρκετές Μουσουλμανικές χώρες. Για την ακρίβεια το παράδειγμα της «αραβικής άνοιξης» επιβεβαιώνει με απόλυτο τρόπο δυο πράγματα: 1) την Σούννα του Προφήτη μας σχετικά με την στάση του Μουσουλμάνου απέναντι στην ηγεσία και 2) ότι η ιδεολογία της επανάστασης και της εξέγερσης δεν ενδείκνυται για την καλυτέρευση των πραγμάτων.

Άχμαντ Μ.Ελντίν

Διπλωματούχος Ισλαμικής Θεολογίας

Τζαμί «Σάλαφ ους Σάλιχ» (Αρ Ραχμάν)

IslamForGreeks.org – AhmadEldin.blog

Categories: Μουσουλμάνοι

Tags: στάση, τυραννία, Ηγεσία, Μουσουλμάνοι, κυβέρνηση