Αναδημοσίευση
Άχμαντ Ελντίν
بـسـم الله والحـمـد لله والـصلاة والـسـلام عــلى رسـول الله، وبـعـد
Σε προηγούμενα άρθρα είδαμε την σπουδαιότητα της επίκλησης (ντουά) και πως αυτή σχετίζεται με το Ταουχίντ (Μονοθεϊσμό). Η επίκληση είναι η ουσία της λατρείας και δεν επιτρέπεται να αποδίδεται και να κατευθύνεται σε κανέναν παρά μόνο στον Ύψιστο. Ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم είπε: «Η επίκληση είναι (η ουσία της) λατρεία» {Άμπου Νταούντ 1479, Ατ Τιρμιδί 3372}
Ο Ύψιστος λέει:
«Και όταν επιβιβαστούν στο καράβι (για ταξίδι στη θάλασσα) επικαλούνται τον Αλλάχ αφοσιωμένοι με ειλικρίνεια προς Αυτόν. Όταν όμως τους σώσει (αποβιβάζοντας τους) στη στεριά, να τους, που δίνουν μερίδιο (λατρείας) σε άλλους (ψεύτικες θεότητες)» {Κοράνι 29:65}
Διαβάζουμε επίσης
«Κι αν σας πιάσει το κακό (ο κίνδυνος) στη θάλασσα, αυτούς που επικαλείστε δεν μπορούν να σας σώσουν και χάνονται, εκτός απο Αυτόν (Αλλάχ). Όταν όμως σας σώσει (ο Αλλάχ) – (επαναφέροντας σας) στη στεριά, απομακρύνεστε απο Αυτόν. Πολύ αχάριστος είναι ο άνθρωπος» {Κοράνι 17:67}
Όταν ο κίνδυνος έρχεται ο άνθρωπος επικαλείται τον Δημιουργό του και η επίκληση γίνεται με κάθε ειλικρίνεια. Όταν όμως σωθεί, αμέσως ξεχνά και με αχαριστία απομακρύνεται από τον Ύψιστο, ευχαριστεί ψεύτικες θεότητες που δεν μπορούν να τον βλάψουν η να τον ωφελήσουν και αποδίδει άδικα συνεταίρους με τον Ύψιστο διαπράττοντας πολυθεϊσμό και ειδωλολατρία.
Σε αυτό το σημείο, για να γίνει πλήρως αντιληπτό στον κάθε ένα από μας, ας δούμε ένα γεγονός, ως παράδειγμα, που βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη όσο γράφεται αυτό το άρθρο. Πρόκειται για το επιβατικό πλοίο Νόρμαν Ατλάντικ το οποίο έπιασε φωτιά με αποτέλεσμα να σκοτωθούν ορισμένοι, άλλοι να σωθούν, ενώ άλλοι αγνοούνται.
Μια διασωθείσα από το φλεγόμενο πλοίο σε κάμερα τηλεοπτικού καναλιού, καθώς περιέγραφε τον κίνδυνο που αντιμετώπισε, δόξασε και ευχαρίστησε, όχι τον Ύψιστο, αλλά την μητέρα του Ιησού που «την έσωσε».
«…όταν όμως τους σώσει (αποβιβάζοντας τους) στη στεριά, να τους, που δίνουν μερίδιο (λατρείας) σε άλλους (ψεύτικες θεότητες)» {Κοράνι 29:65}
Νομίζω ότι δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα για να κατανοήσουμε αυτού του είδους το Σίρκ. «…Πολύ αχάριστος είναι ο άνθρωπος» {Κοράνι 17:67}
Το να επικαλείσαι το οτιδήποτε η τον οποιοδήποτε, περά από τον Δημιουργό, είναι πολυθεϊσμός. Διότι όταν επικαλείσαι κάποιον η κάτι, είτε είναι «άγιος», είδωλο, αντικείμενο, προφήτες, ουράνια σώματα, ζώα, πνεύματα, αγγέλους, ανθρώπους, τότε έμμεσα η άμεσα τον λατρεύεις. Πως είναι δυνατόν να επικαλούμαστε λύσεις στα προβλήματα μας και στις ανάγκες μας από «αγίους», πνεύματα, αγγέλους όταν οι ίδιοι είναι δημιουργήματα; Πως είναι δυνατόν να επικαλούμαστε κάτι η κάποιον πέρα από τον Δημιουργό των πάντων για ότι μας αφορά;
Ο Ύψιστος λέει:
«Αυτά που λατρεύετε, αντί τον Αλλάχ, δεν έχουν τη δύναμη να σας συντηρήσουν (να ικανοποιήσουν τις ανάγκες σας). Γι’ αυτό αναζητείστε τη συντήρηση προς τη μεριά του Αλλάχ, να Τον υπηρετείτε και να Του είστε ευγνώμονες! Σ’ Αυτόν θα επιστρέψετε.» {Κοράνι 29:16-17}
Και
«…Μήπως σας ακούνε όταν (τους) επικαλείστε η μήπως σας ωφελούν ή σας βλάπτουν; Είπαν: “(Όχι) αλλά βρήκαμε τους πατέρες μας να κάνουν το ίδιο (που τώρα κάνουμε εμείς).» {Κοράνι 26: 72-74}
وصلى الله وسلم على نبينا محمد وآله وصحبه
Δείτε επίσης:
- Εισαγωγή στον Ισλαμικό Μονοθεϊσμό (Ταουχίντ)
- Η ικεσία προς τον Αλλάχ και πως σχετίζεται με το Ταουχίντ (Μονοθεϊσμό)
- Η σπουδαιότητα της επίκλησης
- Σίρκ (Πολυθεϊσμός – Ειδωλολατρία): Το ασυγχώρητο αμάρτημα
Categories: ΙΣΛΑΜ