Άχμαντ Μ.Ελντίν
بـسـم الله والحـمـد لله والـصلاة والـسـلام عــلى رسـول الله، وبـعـد
Η αρετή της ενότητας
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την σπουδαιότητα και την σημαντικότητα της ενότητας που οφείλουν να έχουν μεταξύ τους οι Μουσουλμάνοι. Το να είναι ενωμένοι σαν αδέλφια. Ο Ύψιστος λέει:
وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّـهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا
«Και κρατηθείτε γερά όλοι σας με το σχοινί του Αλλάχ (το Ισλάμ) και μη διασπασθείτε» {Κοράνι 3:103}
وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ تَفَرَّقُوا وَاخْتَلَفُوا مِن بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ
«Και, μη μοιάσετε καθόλου μ’εκείνους, που αποσπάστηκαν κι έπεσαν σε φιλονικίες, ύστερα από τα καθαρά σημεία που αποκαλύφθηκαν σε αυτούς» {Κοράνι 3:105}
إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيَعًا لَّسْتَ مِنْهُمْ فِي شَيْءٍ ۚ إِنَّمَا أَمْرُهُمْ إِلَى اللَّـهِ ثُمَّ يُنَبِّئُهُم بِمَا كَانُوا يَفْعَلُونَ
«Εσύ δεν είσαι σε τίποτε μ’ εκείνους που διαιρούν, τη θρησκεία τους και προκαλούν σ’ αυτήν αιρέσεις. Η υπόθεση τους βρίσκεται στον Αλλάχ, που στο τέλος θα τους αναγγείλει την αλήθεια για όλα όσα έκαναν» {Κοράνι 6:159}
شَرَعَ لَكُم مِّنَ الدِّينِ مَا وَصَّىٰ بِهِ نُوحًا وَالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ وَمَا وَصَّيْنَا بِهِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ وَعِيسَىٰ ۖ أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَلَا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ ۚكَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكِينَ مَا تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ ۚ اللَّـهُ يَجْتَبِي إِلَيْهِ مَن يَشَاءُ وَيَهْدِي إِلَيْهِ مَن يُنِيبُ
«Νομοθέτησε για σας την ίδια θρησκεία που είχε συστήσει στο Νώε, -και που σου την έχουμε στείλει εμπνέοντας σε – (την ίδια) που είχαμε συστήσει σχετικά με τον Αβραάμ, στον Μωυσή, και στον Ιησού. (Δηλαδή) να παραμένετε – σταθερά – στη Θρησκεία και να μη χωριστείτε σ’ αυτή (σε αιρέσεις). Γι’ αυτούς που αποδίδουν συνεταίρους (στον Αλλάχ) σκληρός είναι (ο δρόμος) στον οποίο τους προσκαλείτε. Ο Αλλάχ διαλέγει για τον Εαυτό Του, όποιον θέλει, και οδηγεί στον Εαυτό Του εκείνον που μετανοεί». {Κοράνι 42:13}
Απαγορεύεται ξεκάθαρα λοιπόν για τον Μουσουλμάνο να διαιρείται στην θρησκεία και να διασπάται με τα αδέλφια του. Πρέπει να είναι ενωμένος, μια ομάδα, μια Ούμμα, κάτω από το Ταουχίντ. Όπως λέει ο Ύψιστος στην σουρα αλ Ανμπιγιά:
إِنَّ هَـٰذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ
«Στ’ αλήθεια αυτό το έθνος σας αποτελεί και ένα και μόνο έθνος (Ούμμα) κι Εγώ είμαι ο Κύριος σας. Γι’ αυτό να υπηρετείτε Εμέ (κι όχι άλλον» {Κοράνι 21:92}
Ο Αλλάχ δεν έχει αφήσει την θρησκεία του να ορίζεται από τον καθένα, την έχει συγκεκριμενοποιήσει από το Κοράνι και την Σούννα. Και όσο γιαυτους που καλούν στην πλανεμένη ένωση (οικουμενισμός) με λόγια του τύπου «ελατέ να ενωθούμε σε αυτά που συμφωνούμε και ας αφήσουμε αυτά που διαφωνούμε» τότε αυτό σίγουρα είναι ένας λόγος άστοχος και αιρετικός. Διότι η ένωση πρέπει να γίνει καθώς πρέπει και έτσι όπως ορίζει ο Αλλάχ, δηλαδή πάνω στο Ταουχίντ και στην Σούννα του Προφήτη, με την κατανόηση των Σάλαφ ους Σάλιχ (πρωτορθόδοξων Μουσουλμάνων), και όχι ένωση στην αίρεση, στην πλάνη, στην αμαρτία και με μεθοδολογίες ξένες προς το Ισλάμ.
Γιαυτο και οφείλουμε να είμαστε ενωμένοι και αγαπημένοι κάτω από το Βιβλίο του Αλλάχ και την Σούννα του Προφήτη του. Και σε περίπτωση που διαφωνήσουμε τότε να επιστρέψουμε στις βάσεις μας, στο Κοράνι και την Σούννα. Δεν αφήνουμε τις διαφορές μας, αλλά τις αναλύουμε και τις εκθέτουμε στις πηγές της πίστης έτσι ώστε να αναιρέσουμε κάθε είδους διαφωνίας και κόντρας.
فَإِن تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِن كُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۚ ذَٰلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا
«Αν διαφωνήσετε σε κάτι, αναφέρετε το στον Αλλάχ (το Κοράνιο) και στον Απεσταλμένο, (Σούννα) αν πράγματι πιστεύετε στον Αλλάχ και την Έσχατη Μέρα. Είναι το καλύτερο και το πιο κατάλληλο τέλος για τελική απόφαση» {Κοράνι 4:59}
Ότι είναι αληθινό και στέκεται με απόδειξη το δεχόμαστε και το εφαρμόζουμε και ότι δεν έχει αποδείξεις και δεν τεκμηριώνεται από το Κοράνι και την Σούννα το εγκαταλείπουμε.
Η «άρρωστη» ενότητα
Ο Ύψιστος λέει:
وَلَا تَلْبِسُوا الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَكْتُمُوا الْحَقَّ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ
«Και μην ανακατεύετε την Αλήθεια με τη ψευτιά, ούτε ν’ αποκρύπτετε την Αλήθεια ενώ τη γνωρίζετε» {Κοράνι 2:42}
Το κορανικό χωρίο αυτό στέκεται ως μια από τις πολλές αποδείξεις που δείχνει την υποχρέωση στο να παρουσιάζεται η αλήθεια και να ξεχωρίζεται από το ψέμα. Ο Αλλάχ προειδοποιεί τους πιστούς:
α) να μην ανακατεύουν την αλήθεια και το ψέμα μαζί
β) να μην κρύβουν την αλήθεια.
Πρέπει να διαχωρίζουν την αλήθεια από το ψέμα και να την παρουσιάζουν στους συνανθρώπους τους. Αυτό είναι μια εξαιρετική ωφέλεια στα εξής άτομα:
1) Σε αυτούς που αναζητούν καθοδήγηση
2) Σε αυτούς που έπεσαν στην πλάνη, την αίρεση και τις κακοδοξίες, έτσι ώστε να επιστρέψουν στο ορθό μονοπάτι
3) Σε αυτούς που εχθρεύονται την αλήθεια με το να ακολουθούν τις επιθυμίες τους, τις απόψεις τους, και τα «θέλω» τους.
Ο Αλλάχ αποκάλυψε τα εδάφια του, τις εντολές του, και έστειλε τον Απόστολο του, τον Μουχάμαντ صلى الله عليه وسلم έτσι ώστε το ψέμα να διαχωριστεί και να απομακρυνθεί εντελώς από την αλήθεια. Και πως γίνεται αυτό στην πράξη; Με το να διαχωρίζεται εντελώς η μεθοδολογία των πλανεμένων, αιρετικών και κακόδοξων από την μεθοδολογία των Ορθοδόξων Μουσουλμάνων (Άχλου Σούννα) και κατ’ επέκταση ο κάφιρ (ο μη πιστός) και ο μουμπντάνταα (αιρετικός – αυτός που επινοεί) να διαχωρίζεται από τον πιστό και τον Ορθόδοξο (Μουσουλμάνο) .
Ο διαχωρισμός αυτός, που δέχεται έντονη πολεμική από ορισμένους αδαείς νεωτεριστές/οικουμενιστές Μουσουλμάνους, ήταν ακριβώς και η ουσία του μηνύματος των Προφητών και των Απεσταλμένων. Να διαχωρίσουν την αλήθεια από το ψέμα και ως προς την πράξη να διαχωριστούν οι πλανεμένοι από αυτούς που επιθυμούν να καθοδηγηθούν. Σήμερα όμως, δυστυχώς, και κυρίως λόγω άγνοιας, υπάρχουν αυτοί που καλούν στην ενοποίηση του λάθους με την αλήθεια, της βρωμιάς με την καθαριότητα, του απαγορευμένου και του επιτρεπτού. Και πως είναι δυνατόν να δείξει ανεκτικότητα κάποιος όταν ο Δημιουργός τόνισε:
وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ ۚ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَيُطِيعُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ
«Οι πιστοί, άνδρες και γυναίκες υποστηρίζονται μεταξύ τους, επιτάσσουν ό,τι είναι δίκαιο, κι απαγορεύουν ό,τι είναι κακό, τηρούν τακτική προσευχή εφαρμόζουν τακτική ελεημοσύνη, κι υπακούουν στον Αλλάχ και τον Απόστολο Του» [Κοράνι 9:71]
Επίσης:
وَلْتَكُن مِّنكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ ۚ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ
«Κι ας ξεπηδήσει από σας ένας λαός που αναγγέλλει ποιο είναι το καλό, και να κελεύει ποιο είναι το σωστό, και να απαγορεύει το κακό. Αυτοί είναι εκείνοι που θα πετύχουν την ευτυχία» [Κοράνι 3:104]
Ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم είπε: «Όποιος δει ένα κακό/λάθος οφείλει να το αλλάξει με τα χέρια του, εάν δεν μπορεί τότε με την γλώσσα του και εάν δεν μπορεί τότε (έστω) με την καρδιά του και αυτό είναι αδύναμη πίστη» (Μούσλιμ νούμερο 49)
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Μουσουλμάνοι πρέπει να είναι ενωμένοι μεταξύ τους όπως διατάζει ο Προφήτης μας صلى الله عليه وسلم . Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα ενωθούμε με το λάθος η την αίρεση και τον οπαδό της. Ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم είπε: «Όποιος καινοτομεί/επινοεί (κάνει αίρεση) η όποιος βοήθα και προστατεύει τον αιρετικό, τότε η κατάρα του Αλλάχ, των αγγέλων του και όλης της ανθρωπότητας ας είναι πάνω του» [Μπουχάρι 12/41 και Μούσλιμ 9/140]
Ο λόγιος των αχαντίθ, ο Σουφιάν αθ-Θαουρη είπε για τον λύκο (σατανά) που περιμένει την αστοχία του ανθρώπου: «Η αίρεση είναι πιο αγαπητή στον Σατανά από ότι η αμαρτία διότι από την αμαρτία μπορείς να ζητήσεις συγχώρεση όχι όμως και από την αίρεση (διότι δεν αναγνωρίζεις την αίρεση όπως την αμαρτία για να μετανοήσεις)» [από τον αλ λα’αλικάη, νούμερο 238]
Γλυκύτητα και αυστηρότητα
Πολλοί νεωτεριστές κάνουν λόγο για το στοιχείο της συμπεριφοράς και πολλές φορές κατηγορούν τους ορθόδοξους Μουσουλμάνους αποκαλώντας τους αυστηρούς. Τι σημαίνει όμως καλή συμπεριφορά και τι πραγματικά αναζητούν οι νεωτεριστές; Καλή συμπεριφορά σημαίνει:
1) Κάλεσμα προς το ορθό
2) Εμποδίζοντας το παράνομο
3) Προσφέροντας γνώση. Να τονιστεί το σημείο ότι όλα αυτά που αναφέρουμε προϋποθέτουν γνώση (ειδίκευση) και καλή συμπεριφορά στο κάλεσμα.
Όμως ορισμένοι από τους αδαείς, που έχουν υποστεί αυτήν την νεωτερική πλύση εγκεφάλου, δεν κατανοούν ότι το να εμποδιστεί το λάθος α) είναι στοιχείο της καλής συμπεριφοράς και β) ίσως, ορισμένες φορές, να χρειαστεί όχι ο «γλυκός» λόγος με το χαμόγελο αλλά ο απότομος, πάντα με στοιχεία και στις δυο περιστάσεις (και φυσικά αυτό ισχύει γιαυτόν που επιμένει στην αστοχία του και στην πλάνη του). Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτή ήταν η μεθοδολογία του Προφήτη μας صلى الله عليه وسلم και γενικά των Προφητών μας.
Η βάση είναι ο καλός/όμορφος λόγος, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι σε όλες τις περιστάσεις πρέπει να είναι έτσι. Διότι υπάρχουν στιγμές που ο καλός λόγος με το χαμόγελο και η υπομονή πρέπει να υπερτερήσουν, ενώ άλλες στιγμές η αυστηρότητα και η εγκατάλειψη είναι τα στοιχεία που θα ωφελήσουν τον παραβάτη.
Υπάρχει άραγε καμία αμφιβολία, όταν το βλέπουμε ακόμα και ως εμπειρία, για την εγκυρότητα αυτού του μοντέλου, που όχι απλά το βλέπουμε ως παιδαγωγική μέθοδο αλλά ακόμα μαρτυρείται από το Κοράνι και τα αυθεντικά αχαντίθ; Μην ξεχνάμε επίσης ότι ακόμα και αν υπάρχει το ευγενικό στοιχείο στην συμβουλή και στο κάλεσμα, οι αδαείς, το θεωρούν απαραίτητα αυστηρό μόνο και μόνο διότι περιέχει διόρθωση και εμποδίζεται η παρανομία τους (δογματική, θεολογική, μεθοδολογική). Γιαυτό ακριβώς, παρατηρείται εγωισμός ο οποίος υπερισχύει της ταπεινότητας, ρίχνοντας την κατηγορία της «αυστηρότητας» η της δήθεν υπερβολής.
Καλούμε στην ένωση την ποιοτική και την επιδιώκουμε. Μια ένωση που έχει για οδηγό το Κοράνι και την Σούννα. Όχι μια πλανεμένη έκδοση ένωσης που σκοπό έχει τα συμφέροντα, την αύξηση ατόμων και μελών, με οδηγό της επιθυμίες και τα θέλω της μάζας.
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد
Categories: Μουσουλμάνοι