Μετάφραση: Άχμαντ Μ.Ελντίν – أحمد بن محيي الدين

الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد

Ο Ύψιστος καταγράφει στο Κοράνι βασικές, γενικές, εντολές και απαγορεύσεις. Διαβάζουμε στην Σούρα αλ Αναάμ, εδάφια: 151-153:

قُلْ تَعَالَوْا أَتْلُ مَا حَرَّمَ رَبُّكُمْ عَلَيْكُمْ ۖ أَلَّا تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئًا ۖ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا ۖ وَلَا تَقْتُلُوا أَوْلَادَكُم مِّنْ إِمْلَاقٍ ۖ نَّحْنُ نَرْزُقُكُمْ وَإِيَّاهُمْ ۖ وَلَا تَقْرَبُوا الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ ۖ وَلَا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ ۚ ذَٰلِكُمْ وَصَّاكُم بِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ

وَلَا تَقْرَبُوا مَالَ الْيَتِيمِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّىٰ يَبْلُغَ أَشُدَّهُ ۖ وَأَوْفُوا الْكَيْلَ وَالْمِيزَانَ بِالْقِسْطِ ۖ لَا نُكَلِّفُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا ۖ وَإِذَا قُلْتُمْ فَاعْدِلُوا وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَىٰ ۖ وَبِعَهْدِ اللَّهِ أَوْفُوا ۚ ذَٰلِكُمْ وَصَّاكُم بِهِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ

وَأَنَّ هَٰذَا صِرَاطِي مُسْتَقِيمًا فَاتَّبِعُوهُ ۖ وَلَا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَن سَبِيلِهِ ۚ ذَٰلِكُمْ وَصَّاكُم بِهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ

«Πες: «Ελατέ να σας απαγγείλω αυτά που ο Κύριος σας απαγόρευσε για σας: «Να μην συνεταιρίζεται με Αυτόν κανέναν και τίποτα. Να συμπεριφερθείτε στους γονείς σας με καλοσύνη. Να μην σκοτώνετε τα παιδιά σας (με φόβο) για την φτώχεια, θα σας προμηθεύσουμε ό,τι χρειάζεστε για τη συντήρηση τη δική σας κι εκείνων. Να μην πλησιάζετε τις ανηθικότητες (αμαρτίες), είτε φανερές είτε κρυφές. Να μην σκοτώνετε τη ψυχή που ο Αλλάχ έχει απαγορέψει, εκτός για δίκαιους λόγους (όταν το ορίζει ο νόμος). Μ’ αυτά σας υποχρεώνει Αλλάχ, έτσι ώστε να λογικευτείτε.

Να μην πλησιάζετε την περιουσία των ορφανών, εκτός με τους καλούς τρόπους (και για καλούς σκοπούς) μέχρι την ηλικία της ευθύνης και της καλής διοίκησης (από μεριά τους). Να μετράτε και να ζυγίζετε με (πλήρη) δικαιοσύνη. Καμία ψυχή δεν επιβαρύνουμε με φορτίο που δεν  μπορεί να σηκώσει. Κι όταν μιλάτε (μαρτυράτε), να μιλάτε δίκαια, έστω κι αν αφορά κάποιον κοντινό συγγενή σας. Και να εκπληρώσετε τη συνθήκη που έχετε με τον Αλλάχ. Με αυτά, σας υποχρεώνει ο Αλλάχ για να θυμάστε».

Και πράγματι, αυτός είναι ο ίσιος δρόμος Μου, που οδηγεί κι ακολουθείστε τον. Μην παίρνετε άλλους (πλάγιους) δρόμους διότι θα σας απομακρύνουν από το δρόμο Του. Μ’ αυτά υποχρεώνει ο Αλλάχ για να γίνετε ευσεβείς.» {Κοράνι 6:151-153}

Σχολιάζει ο Σέηχ Άμπντουραχμάν Ίμπν Νάσιρ ασ-Σάαντι, στο Ταφσίρ του: 

يقول تعالى لنبيه صلى الله عليه وسلم: { قُلْ } لهؤلاء الذين حرَّموا ما أحل الله: { تَعَالَوْاْ أَتْلُ مَا حَرَّمَ رَبُّكُمْ عَلَيْكُمْ } تحريماً عاماً شاملاً لكل أحد، محتوياً على سائر المحرمات، من المآكل والمشارب والأقوال والأفعال. { أَلاَّ تُشْرِكُواْ بِهِ شَيْئاً } أي: لا قليلاً ولا كثيراً. وحقيقة الشرك بالله: أن يعبد المخلوق كما يعبد الله، أو يعظم كما يعظم الله، أو يصرف له نوع من خصائص الربوبية والإلهية، وإذا ترك العبد الشرك كله صار موحداً، مخلصاً لله في جميع أحواله، فهذا حق الله على عباده، أن يعبدوه ولا يشركوا به شيئاً. ثم بدأ بآكد الحقوق بعد حقه فقال: { وَبِٱلْوَالِدَيْنِ إِحْسَاناً } من الأقوال الكريمة الحسنة، والأفعال الجميلة المستحسنة، فكل قول وفعل يحصل به منفعة للوالدين أو سرور لهما، فإن ذلك من الإحسان، وإذا وجد الإحسان انتفى العقوق. { وَلاَ تَقْتُلُوۤاْ أَوْلاَدَكُمْ } من ذكور وإناث { مِّنْ إمْلاَقٍ } أي: بسبب الفقر وضيقكم من رزقهم، كما كان ذلك موجوداً في الجاهلية القاسية الظالمة، وإذا كانوا منهيين عن قتلهم في هذه الحال وهم أولادهم، فنهيهم عن قتلهم لغير موجب، أو قتل أولاد غيرهم من باب أولى وأحرى. { نَّحْنُ نَرْزُقُكُمْ وَإِيَّاهُمْ } أي: قد تكفلنا برزق الجميع، فلستم الذين ترزقون أولادكم، بل ولا أنفسكم، فليس عليكم منهم ضيق. { وَلاَ تَقْرَبُواْ ٱلْفَوَاحِشَ } وهي: الذنوب العظام المستفحشة، { مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ } أي: لا تقربوا الظاهر منها والخفي، أو المتعلق منها بالظاهر، والمتعلق بالقلب والباطن. والنهي عن قربان الفواحش أبلغ من النهي عن مجرد فعلها، فإنه يتناول النهي عن مقدماتها ووسائلها الموصلة إليها. { وَلاَ تَقْتُلُواْ ٱلنَّفْسَ ٱلَّتِي حَرَّمَ ٱللَّهُ } وهي: النفس المسلمة، من ذكر وأُنثى، صغيرٍ وكبير، بَر وفاجر، والكافرة التي قد عصمت بالعهد والميثاق. { إِلاَّ بِٱلْحَقِّ } كالزاني المحصن، والنفس بالنفس، والتارك لدينه المفارق للجماعة. { ذٰلِكُمْ } المذكور { وَصَّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ } عن الله وصيته، ثم تحفظونها، ثم تراعونها وتقومون بها. ودلت الآية على أنه بحسب عقل العبد يكون قيامه بما أمر الله به. { وَلاَ تَقْرَبُواْ مَالَ ٱلْيَتِيمِ } بأكل، أو معاوضة على وجه المحاباة لأنفسكم، أو أخذ من غير سبب. { إِلاَّ بِٱلَّتِي هِيَ أَحْسَنُ } أي: إلا بالحال التي تصلح بها أموالهم، وينتفعون بها. فدل هذا على أنه لا يجوز قربانها والتصرف بها على وجه يضر اليتامى، أو على وجه لا مضرة فيه ولا مصلحة، { حَتَّىٰ يَبْلُغَ } اليتيم { أَشُدَّهُ } أي: حتى يبلغ ويرشد، ويعرف التصرف، فإذا بلغ أشده، أُعطي حينئذ مالُه، وتصرف فيه على نظره. وفي هذا دلالة على أن اليتيم – قبل بلوغ الأشُد – محجور عليه، وأن وليه يتصرف في ماله بالأحظ، وأن هذا الحجر ينتهي ببلوغ الأشُد.

{ وَأَوْفُواْ ٱلْكَيْلَ وَٱلْمِيزَانَ بِٱلْقِسْطِ } أي: بالعدل والوفاء التام، فإذا اجتهدتم في ذلك، فـ { لاَ نُكَلِّفُ نَفْساً إِلاَّ وُسْعَهَا } أي: بقدر ما تسعه، ولا تضيق عنه. فمَنْ حرص على الإيفاء في الكيل والوزن، ثم حصل منه تقصير لم يفرط فيه ولم يعلمه، فإن الله عفو غفور. وبهذه الآية ونحوها استدل الأصوليون، بأن الله لا يكلف أحداً ما لا يطيق، وعلى أن من اتقى الله فيما أمر، وفعل ما يمكنه من ذلك، فلا حرج عليه فيما سوى ذلك. { وَإِذَا قُلْتُمْ } قولاً تحكمون به بين الناس، وتفصلون بينهم الخطاب، وتتكلمون به على المقالات والأحوال { فَٱعْدِلُواْ } في قولكم بمراعاة الصدق في من تحبون ومن تكرهون، والإنصاف، وعدم كتمان ما يلزم بيانه، فإن الميل على مَنْ تكره بالكلام فيه أو في مقالته من الظلم المحرم. بل إذا تكلم العالم على مقالات أهل البدع، فالواجب عليه أن يعطي كل ذي حق حقه، وأن يبيِّن ما فيها من الحق والباطل، ويعتبر قربها من الحق وبُعدها منه. وذكر الفقهاء أن القاضي يجب عليه العدل بين الخصمين في لحظه ولفظه. { وَبِعَهْدِ ٱللَّهِ أَوْفُواْ } وهذا يشمل العهد الذي عاهده عليه العباد من القيام بحقوقه والوفاء بها، ومن العهد الذي يقع التعاقد به بين الخلق. فالجميع يجب الوفاء به، ويحرم نقضه والإخلال به. { ذٰلِكُمْ } الأحكام المذكورة { وَصَّـٰكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ } ما بينه لكم من الأحكام، وتقومون بوصية الله لكم حق القيام، وتعرفون ما فيها من الحكم والأحكام. ولما بيّن كثيراً من الأوامر الكبار، والشرائع المهمة، أشار إليها وإلى ما هو أعم منها، فقال: { وَأَنَّ هَـٰذَا صِرَاطِي مُسْتَقِيماً } أي: هذه الأحكام وما أشبهها، مما بينه الله في كتابه ووضحه لعباده، صراط الله الموصل إليه وإلى دار كرامته، المعتدل السهل المختصر. { فَٱتَّبِعُوهُ } لتنالوا الفوز والفلاح، وتدركوا الآمال والأفراح { وَلاَ تَتَّبِعُواْ ٱلسُّبُلَ } أي: الطرق المخالفة لهذا الطريق { فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَن سَبِيلِهِ } أي: تضلكم عنه وتفرقكم يميناً وشمالاً، فإذا ضللتم عن الصراط المستقيم، فليس ثم إلا طرق توصل إلى الجحيم. { ذٰلِكُمْ وَصَّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ } فإنكم إذا قمتم بما بيّنه الله لكم علماً وعملاً صرتم من المتقين وعباد الله المفلحين، ووحد الصراط وأضافه إليه لأنه سبيل واحد موصل إليه، والله هو المعين للسالكين على سلوكه.

Ο Αλλάχ ο Ύψιστος καλεί τον Προφήτη Μουχάμαντ, να πει σε αυτούς που έχουν απαγορέψει αυτά που ο Αλλάχ έχει επιτρέψει. Να του πει: «Ελατέ να σας απαγγείλω αυτά που ο Κύριος σας απαγόρευσε για σας», δηλαδή, μια γενική απαγόρευση από τον Αλλάχ. Μια απαγόρευση που περιέχει επίσης (απαγορεύσεις) σχετικά με τροφές, ποτά, δηλώσεις και πράξεις. «Να μην συνεταιρίζεται με Αυτόν κανέναν και τίποτα», δηλαδή, να μην διαπράξετε Σίρκ (πολυθεϊσμό, παγανισμό, ειδωλολατρία) σε καμία μορφή του, είτε μεγάλης μορφής είτε μικρής.

Και Σίρκ είναι όταν κάτι κτιστό, το δημιουργημένο, λατρεύεται με τρόπο που πρέπει να λατρευτεί μόνο ο Αλλάχ, η κάτι κτιστό – δημιουργημένο γίνεται σεβαστό με τρόπο που μόνο ο Αλλάχ αξίζει (και τίποτα άλλο), η όταν μια πράξη/δήλωση αποσκοπεί να παρουσιάσει το κτιστό – δημιουργημένο ως άξιο για λατρεία, πράγμα που αποδίδεται (η λατρεία) αποκλειστικά και μόνο στον Αλλάχ.

Όταν το άτομο απέχει από όλες τις μορφές Σίρκ, τότε είναι μονοθεϊστής (Μουαάχιντ), σε όλα τα θέματα του και στην συμπεριφορά του, και γίνεται πραγματικός υπηρέτης του Αλλάχ. Συνεπώς, είναι βασικό δικαίωμα του Αλλάχ, που έχει από τους ανθρώπους, να τον λατρεύουν με αποκλειστικότητα και να μην συνεταιρίζουν  μαζί Του τίποτα ούτε να εξομοιώνουν τίποτα με Αυτόν. 

Αφού ο Αλλάχ περιέγραψε τα δικά του δικαιώματα, στη συνέχεια περιγράφει τα δικαιώματα των άλλων, ξεκινώντας με τα δικαιώματα αυτών που ακολουθούν. «Να συμπεριφερθείτε στους γονείς σας με καλοσύνη», δηλαδή, να τους σέβεστε και να τους συμπεριφέρεστε καλοσυνάτα όταν τους μιλάτε και όταν πράττετε (για το καλό τους). Κάθε πράξη και κάθε δήλωση που φέρνει χαρά στους γονείς, θεωρείται καλοσύνη προς αυτούς. Επίσης, η παρουσία της καλής συμπεριφοράς, που δείχνει σεβασμό στον γονιό, ακυρώνει και κάθε πιθανότητα ανυπακοής προς αυτούς.

«Να μην σκοτώνετε τα παιδιά σας», τους γιους και τις κόρες σας, « (με φόβο) για την φτώχεια», δηλαδή, φοβάστε την απουσία του φαγητού, έτσι όπως φοβόντουσαν λόγω φτώχειας  οι άραβες της προ Ισλαμικής εποχής. Και γίνεται κατανοητό ότι όταν απαγορεύεται αυτή η εγκληματική ενέργεια για τέτοιες τραγικές στιγμές, τότε απαγορεύεται και για τις υπόλοιπες λιγότερο δύσκολες στιγμές. Η αυστηρή αυτή απαγόρευση ισχύει και για τα παιδιά των άλλων. 

«θα σας προμηθεύσουμε ότι χρειάζεστε για τη συντήρηση τη δική σας κι εκείνων», δηλαδή, ο Αλλάχ είναι Αυτός που παρέχει συντήρηση και προμήθειες σε όλη την κτίση. Δεν είστε εσείς που παρέχετε στα παιδιά σας, για την ακρίβεια, δεν είστε σε θέση να παρέχεται συντήρηση και προμήθειες στον ίδιο σας τον εαυτό, συνεπώς δεν σας προκαλούν φτώχεια  τα παιδιά σας.

«Να μην πλησιάζετε τις ανηθικότητες (αμαρτίες)», δηλαδή, τα λεγόμενα Φαουάχις (ανηθικότητες και αμαρτίες που σχετίζονται με το παράνομο σεξ), και κάθε μεγάλη αμαρτία (αλ Καμπάιρ). «είτε φανερές είτε κρυφές», δηλαδή, μην έρχεστε κοντά σε αμαρτίες, είτε διαπράττονται φανερά, είτε κρυφά, είτε είναι αμαρτίες του σώματος, είτε της καρδιάς. Και η απαγόρευση που δηλώνει «μην πλησιάζετε – μην έρχεστε κοντά» είναι πιο αποτελεσματική και δυνατή από την απαγόρευση του τύπου «μην κάνετε αμαρτίες», διότι η πρώτη εντολή ακυρώνει εξαρχής την αιτία.

«Να μην σκοτώνετε τη ψυχή που ο Αλλάχ έχει απαγορέψει», αναφέρεται στην ζωή του πιστού Μουσουλμάνου, άνδρα, γυναίκα, παιδί, αμαρτωλού η ενάρετου. Επίσης, δεν επιτρέπεται ο θάνατος του άπιστου ο οποίος έχει συνθήκη ειρήνης με τους Μουσουλμάνους. «εκτός για δίκαιους λόγους», δηλαδή, εκτός αν το ορίζει ο νόμος για εγκλήματα (μοιχεία, αποστασία, δολοφονία, κτλ) που επιφέρουν την θανατική ποινή (δικάζονται αυστηρά από αρμόδια δικαστήρια, σε Μουσουλμανική χώρα, και εκτελούνται μόνο από τα αρμόδια όργανα)

«Μ’ αυτά σας υποχρεώνει Αλλάχ, έτσι ώστε να λογικευτείτε», έτσι ώστε να κατανοήσετε το θέλημα του Αλλάχ, να το προστατέψετε, να το υπακούσετε και να το καθιερώσετε.

«Να μην πλησιάζετε την περιουσία των ορφανών», έτσι ώστε να την καταχραστείτε, να αποζημιωθείτε, η να πάρετε τον πλούτο άδικα. «εκτός με τους καλούς τρόπους», δηλαδή, παρά μόνο για να τον καλυτερεύσετε. Να επενδύσετε για λογαριασμό τους και να τους ωφελήσετε οικονομικά. Το εδάφιο αυτό αποδεικνύει ότι η χρήση του πλούτου τους, με τρόπο που θα τους ζημιώσει, δεν επιτρέπεται. «μέχρι την ηλικία της ευθύνης», δηλαδή μέχρι το ορφανό ενηλικιωθεί και είναι σε θέση να διαχειριστεί την περιουσία του. Όταν το ορφανό φτάσει σε αυτήν την ηλικία και ενηλικιωθεί, πρέπει να του δοθεί η περιουσία του και να του επιτραπεί να την χρησιμοποιήσει όπως επιθυμεί. Και αυτό αποδεικνύει ότι το ορφανό, πριν την ενηλικίωση, δεν του επιτρέπεται να έχει πρόσβαση στην περιουσία του. Επίσης, μας δείχνει ότι ο κηδεμόνας του, οφείλει να κάνει σωστή χρήση της περιουσίας έτσι ώστε να βγει κερδισμένο το ορφανό. Όταν το ορφανό ενηλικιωθεί, τότε παύει να ισχύει και η κηδεμονία.

«Να μετράτε και να ζυγίζετε με (πλήρη) δικαιοσύνη», να προσπαθείτε όσο καλύτερα μπορείτε να ζυγίζετε με δικαιοσύνη (μην κλέβετε), «Καμία ψυχή δεν επιβαρύνουμε με φορτίο που δεν  μπορεί να σηκώσει», τους αναθέτουμε πράγματα και καταστάσεις που μπορούν να διαχειριστούν και να φέρουν εις πέρας. Δεν επιβαρύνουμε κανέναν με φορτίο που δεν μπορεί να σηκώσει, με κάτι που δεν έχει δύναμη η με κάτι που δεν μπορεί να ελέγξει. Όποιος με ειλικρίνεια προσπαθεί να είναι δίκαιος στο ζύγισμα, δίχως να επιδιώκει σκόπιμα την αδικία, και άθελα του αδικεί, δίχως να το γνωρίζει, τότε ο Αλλάχ θα τον συγχωρέσει, και ο Αλλάχ είναι Ευσπλαχνικός προς τους υπηρέτες του. Οι λόγιοι έχουν συμπεράνει από αυτό το εδάφιο, ότι ο Αλλάχ δεν διατάζει κάτι που είναι πέρα από την ικανότητα του ατόμου. Γιαυτο και όποιος με ειλικρίνεια και με προσπάθεια, αγωνίζεται να τηρήσει την εντολή του Αλλάχ, και κάνει κάποια λάθη, άθελα του, τότε δεν του καταλογίζεται αμαρτία.

«Κι όταν μιλάτε (μαρτυράτε), που αφορά μια εκδίκαση μεταξύ ατόμων, η όταν ασκείτε κριτική στις δηλώσεις των ανθρώπων, τότε «να μιλάτε δίκαια», δηλαδή, να τηρείται τα βασικά στοιχεία της δικαιοσύνης με άτομα που είτε συμπαθείτε είτε όχι. Ο μεσολαβητής, σε περίπτωση που αντιπαθεί την μια ομάδα, από τις δυο που έρχονται σε σύγκρουση, οφείλει να είναι αντικειμενικός και δίκαιος και δεν του επιτρέπεται να μεροληπτήσει. Όταν σχολιάζονται τα λόγια και οι πεποιθήσεις  των αιρετικών (άχλουλ Μπίνταα), ο λόγιος οφείλει να είναι δίκαιος και να περιγράψει με δικαιοσύνη τι είναι το ορθό και τι είναι το λάθος στις δηλώσεις και τα πιστεύω τους. Οι νομολόγοι αναφέρουν, ότι ο δικαστής οφείλει να αποδίδει δικαιοσύνη ακόμα και στον τόνο της φωνής του και στο πως κοιτάει όταν μεσολαβεί και δικάζει ανάμεσα σε δυο ομάδες (η άτομα) που συγκρούονται.

«Και να εκπληρώσετε τη συνθήκη που έχετε με τον Αλλάχ», η οποία είναι ο όρκος που Αλλάχ πήρε από τους υπηρέτες του, σχετικά με την εκπλήρωση των δικαιωμάτων Του. Επίσης, η συνθήκη αυτή περιέχει τις συμφωνίες που έχουν οι άνθρωποι μεταξύ τους. Είναι υποχρεωτικό να τηρούνται οι συμφωνίες και απαγορεύεται η παραβίαση τους.

«Με αυτά, σας υποχρεώνει ο Αλλάχ για να θυμάστε», όλες αυτές τις εντολές που έχει ορίσει ο Αλλάχ για εσάς. Οφείλετε να τις εκπληρώσετε και να κατανοήσετε την σοφία που περιέχουν. 

Αφού ο Αλλάχ ολοκληρώνει την περιγραφή των βασικών, μεγάλων και σημαντικών εντολών, έπειτα μας τραβάει την προσοχή σε κάτι που είναι ακόμα πιο γενικό, λέγοντας «αυτός είναι ο ίσιος δρόμος Μου», αυτές και άλλες παρόμοιες εντολές και διαταγές, τις οποίες ο Αλλάχ έχει αναφέρει στα Βιβλία Του (αποκαλύψεις), είναι το ορθό μονοπάτι. Είναι εύκολο, μετριοπαθές και σύντομο μονοπάτι, για να κερδίσεις την ευχαρίστηση του Αλλάχ και να έρθεις κοντά του. Οδηγεί στον παράδεισο.  «κι ακολουθείστε τον», έτσι ώστε να είστε επιτυχημένοι, να εκπληρώσετε αυτά που θέλετε. «Μην παίρνετε άλλους (πλάγιους) δρόμους», μην περπατάτε σε μονοπάτια που εναντιώνονται στο ορθό μονοπάτι του Αλλάχ. «διότι θα σας απομακρύνουν από το δρόμο Του», οι άλλοι δρόμοι, θα σας αποπροσανατολίσουν από το ορθό μονοπάτι του Αλλάχ, με αποτέλεσμα να πλανηθείτε σε δρόμους που βρίσκονται δεξιά και αριστερά από τον ίσιο δρόμο. Και όταν πλανηθείτε από τον ίσιο δρόμο, τότε αυτό που σας μένει είναι μόνο οι δρόμοι αυτοί που θα σας οδηγήσουν στην κόλαση. «Μ’ αυτά υποχρεώνει ο Αλλάχ για να γίνετε ευσεβείς», και αυτό διότι όταν είστε υπάκουοι στις εντολές που έχει ορίσει ο Αλλάχ για εσάς, με δηλώσεις και πράξεις, τότε θα γίνετε πραγματικά οι ενάρετοι και επιτυχημένοι υπηρέτες του. Ο Αλλάχ περιγράφει το ορθό μονοπάτι στον ενικό αριθμό, ως το δικό του μοναδικό μονοπάτι. Το μονοπάτι που οδηγεί σε Αυτόν. Και είναι Αυτός που θα βοηθήσει και θα στηρίξει αυτούς που θα το ακολουθήσουν.

Πηγή: Από το Ταφσίρ (Κορανική επεξήγηση και σχολιασμό) του Ιμάμη Άμπντουραχμάν Ίμπν Νάσιρ ασ-Σάαντι, τόμος 1, σελ. 623-625

Άχμαντ Μ.Ελντίν

Διπλωματούχος Ισλαμικής Θεολογίας

Τζαμί «Σάλαφ ους Σάλιχ» (Αρ Ραχμάν)

IslamForGreeks.org – AhmadEldin.blog

والحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وآله وصحبه

Categories: ΚΟΡΑΝΙ

Tags: Απαγορεύσεις, Κοράνι, εντολές