الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد 

Ο Όμαρ Ίμπν αλ Χαττάμπ αναφέρει σε αυθεντική ρήση:

عَنْ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ أَنَّ رَجُلًا عَلَى عَهْدِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ اسْمُهُ عَبْدَ اللَّهِ وَكَانَ يُلَقَّبُ حِمَارًا وَكَانَ يُضْحِكُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَكَانَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَدْ جَلَدَهُ فِي الشَّرَابِ فَأُتِيَ بِهِ يَوْمًا فَأَمَرَ بِهِ فَجُلِدَ فَقَالَ رَجُلٌ مِنْ الْقَوْمِ اللَّهُمَّ الْعَنْهُ مَا أَكْثَرَ مَا يُؤْتَى بِهِ فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لَا تَلْعَنُوهُ فَوَاللَّهِ مَا عَلِمْتُ إِنَّهُ يُحِبُّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ

“Την εποχή του Προφήτη صلى الله عليه وسلم υπήρχε ένας άνδρας με το όνομα Αμπντάλλαχ με παρατσούκλι «ο γάιδαρος» και ήταν ένα άτομο που έκανε τον Προφήτη να γελάει (με αστεία). Ο Προφήτης τον είχε μαστιγώσει για κατανάλωση αλκοόλ. Μια ημέρα συνελήφθη (πάλι) για κατανάλωση αλκοόλ και ο Προφήτης διέταξε και πάλι το μαστίγωμα του. Κάποιος, ανάμεσα στο πλήθος, που ήταν μάρτυρας της τιμωρίας, είπε: «Είθε ο Αλλάχ να τον καταραστεί, πόσες και πόσες φορές έχει έρθει (πιαστεί για κατανάλωση αλκοόλ με αποτέλεσμα να τιμωρηθεί). Ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم γύρισε και του είπε: Μην τον καταριέσαι, ορκίζομαι στον Αλλάχ, γνωρίζω καλά ότι αγαπάει τον Αλλάχ και τον Απόστολο Του” {Μπουχάρι, νο.6398)

Η ρήση αυτή αποτελεί απόδειξη ότι το μεγάλο αμάρτημα δεν ακυρώνει την πίστη του ατόμου (όπως υποστηρίζουν οι κακόδοξοι Χαριτζήτες). Επίσης μας δείχνει ότι το άτομο το οποίο διαπράττει ένα μεγάλο αμάρτημα δεν ακυρώνεται η αγάπη του για τον Ύψιστο και τον Προφήτη του.

Αυτό όμως που πρέπει να παρατηρηθεί και να σημειωθεί είναι η σημαντικότητα της ορθόδοξης Δογματικής (ακίντα) και πως εξιλεώνει αμαρτίες. Ο Αλλάμα Σέηχ Σάλιχ αλ Φαουζάν στην επεξήγηση του Κιτάμπ ατ Ταουχίντ αναφέρει με σχολιασμό το χαντίθ λέγοντας:

«Αυτές είναι αμαρτίες αλλά η ακίντα του (δόγμα/πίστη) είναι σωστή. Η επιθυμία και τα πάθη μπορεί να υπερισχύσουν (στο άτομο), όπως και ο σατανάς να τον καταβάλλει η οι κακές παρέες με τις οποίες κάθεται (να τον παρασύρουν) με αποτέλεσμα να πέσει στο αμάρτημα. Το σημαντικό όμως είναι η ακίντα (δόγμα). Είναι σωστή η λάθος; Από το αμάρτημα έχεις την δυνατότητα να μετανοήσεις και να ζητήσεις συγχώρεση (από τον Αλλάχ) εφόσον αναγνωρίσεις το λάθος σου. Κανείς δεν είναι αλάθητος εκτός από τον Προφήτη. Το άτομο αμαρτάνει και μετανοεί. Αμαρτάνει είτε από απροσεξία είτε από τα πάθη του, αλλά στο τέλος μετανοεί. Ο Προφήτης είπε: «Όλοι είναι αμαρτωλοί και ο καλύτερος αμαρτωλός είναι αυτός που μετανοεί.» 

Συνεπώς το ορθό δόγμα (ακίντα) εξιλεώνει τις αμαρτίες. Στην περίπτωση όμως που στην πίστη υπάρχουν αιρέσεις και κακοδοξίες, τότε αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο.

Ο Ιμάμης Ίμπν ουλ Κάγιεμ رحمه الله είπε:

قُبُورُ فُسَّاقِ أَهْلِ السُّنَّةِ رَوْضَةٌ مِنْ رِيَاضِ الْجَنَّةِ، وَقُبُورُ عُبَّادِ أَهْلِ الْبِدَعِ حُفْرَةٌ مِنْ حُفَرِ النَّارِ، وَالتَّمَسُّكُ بِالسُّنَّةِ يُكَفِّرُ الْكَبَائِرَ، كَمَا أَنَّ مُخَالَفَةَ السُّنَّةِ تُحْبِطُ الْحَسَنَاتِ، وَأَهْلُ السُّنَّةِ إنْ قَعَدَتْ بِهِمْ أَعْمَالُهُمْ قَامَتْ بِهِمْ عَقَائِدُهُمْ، وَأَهْلُ الْبِدَعِ إذَا قَامَتْ بِهِمْ أَعْمَالُهُمْ قَعَدَتْ بِهِمْ عَقَائِدُهُمْ

«Οι τάφοι των κακοποιών (αμαρτωλών) από τους οπαδούς της Σούννα είναι κήποι από τους κήπους του Παραδείσου. Οι τάφοι των αιρετικών είναι χαντάκια από τα χαντάκια της Κόλασης. Η τήρηση της Σούννα εξιλεώνει για τις μεγάλες αμαρτίες έτσι όπως η εναντίωση στη Σούννα ακυρώνει τις καλές πράξεις. Και σε περίπτωση που οι οπαδοί της Σούννα ολιγωρούν στις ενάρετες πράξεις τότε ενισχύονται στο κομμάτι της πίστης (Ακίντα – δόγμα). Και σε περίπτωση που οι αιρετικοί ενισχύονται με ενάρετες πράξεις, τότε ολιγωρούν στο κομμάτι της πίστης (Ακίντα – δόγμα)»

Πηγή: «Ι’λαάμ αλ Μουακαήν αν Ράμπιλ Α’λαμήν», τόμος 3, σελ.329 

Ο μεγάλος Ιμάμης αναφέρεται στην σπουδαιότητα της τήρησης της Σούννα. Δεν υποτιμάται ούτε υποβιβάζεται η σοβαρότητα της αμαρτίας. Παρολαυτα, ο οπαδός της Σούννα, αυτός που εφαρμόζει δηλαδή την προφητική παράδοση και μεθοδολογία, και ζητά συγχώρεση για τα αμαρτήματα του, με την άδεια του Αλλάχ θα συγχωρεθεί και θα σωθεί. Και αυτό γιατί η Σούννα λειτουργεί εξιλεωτικά για τον πιστό, ιδιαίτερα στο κομμάτι της Ορθόδοξης δογματικής που κατέχει, και αυτό λόγω της Σούννα.

Από την άλλη όμως, ο οπαδός της αίρεσης (μπίνταα – νεωτερισμών) είναι καταδικασμένος ακόμα και αν έχει πολλές ενάρετες πράξεις στο ενεργητικό του. Και αυτό γιατί η αίρεση και ο νεωτερισμός που εισάγει στην θρησκεία και την κατανόηση της του ακυρώνει τις καλές πράξεις, και τις ακυρώνει επειδή ο νεωτερισμός αλλοιώνει την θρησκεία και την αλήθεια της. Η θρησκεία του Ισλάμ είναι τελειοποιημένη και δεν χρειάζεται νέες προσθήκες, έτσι όπως δεν χρειάζεται αφαιρέσεις. Ο πιστός καλείται να τηρεί την αποκάλυψη με την κατανόηση του Αποστόλου και των μαθητών του. Και αυτό είναι υπέρ αρκετό γιαυτον.

Άχμαντ Μ.Ελντίν

Διπλωματούχος Ισλαμικής Θεολογίας

Τζαμί «Σάλαφ ους Σάλιχ» (Αρ Ραχμάν)

IslamForGreeks.org – AhmadEldin.blog

Categories: ΙΣΛΑΜ, Μουσουλμάνοι

Tags: χαντίθ, Δόγμα, ακίντα, αλκοολικός, αμαρτίες, δογματική