الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد
Λέει ο Ύψιστος:
وَوَضَعْنَا عَنكَ وِزْرَكَ
«Και σε απαλλάξαμε από το βάρος σου» {Κοράνι 94:2}
Δηλαδή, στο απομακρύναμε, σε συγχωρέσαμε, το αγνοήσαμε. Το βάρος: δηλαδή τις αμαρτίες (τα λάθη) σου.
الَّذِي أَنقَضَ ظَهْرَكَ
«Βάρος που βάραινε τη πλάτη σου» {Κοράνι 94:3}
Ο Αλλάχ συγχώρεσε τις αμαρτίες και τα λάθη του Προφήτη صلى الله عليه وسلم, σε ολοκληρωτικό επίπεδο. Το αποτέλεσμα: Συγχώρεσε τα λάθη του και εξήγησε ότι αυτά τα λάθη «βάραιναν» την πλάτη του, δηλαδή ήταν κουραστικές και δύσκολες γιαυτόν.
Γιαυτό λοιπόν, εάν ισχύει αυτό για τις αμαρτίες/λάθη του Προφήτη, τότε τι ισχύει για τις αμαρτίες και τα λάθη των άλλων. Οι αμαρτίες μας βαραίνουν τις πλάτες μας (την ψυχή μας).
Οι αμαρτίες μας είναι σκληρές πάνω μας, κουραστικές, αλλά συμπεριφερόμαστε η νομίζουμε ότι δεν κουβαλάμε τίποτα. Και αυτό δείχνει την αδύναμη πίστη μας και την έλλειψη κατανόησης. Ζητάμε από τον Αλλάχ να μας καλύψει με την συγχώρεση Του.
Σε ορισμένες ρήσεις (αχαντίθ) αναφέρεται ότι ο πιστός, όταν διαπράττει μια αμαρτία, τότε νιώθει ότι τον πλακώνει ένα βουνό στο κεφάλι του. Ο υποκριτής, όταν διαπράττει αμαρτία, νιώθει απλά μια μύγα που στάθηκε στην μύτη του και την απομακρύνει, δηλαδή δεν τον ενδιαφέρει.
Ο πιστός ανησυχεί για τις αμαρτίες του, δίνει σημασία έτσι ώστε να απαλλαχτεί από αυτές μέσω μετάνοιας και αναζητώντας συγχώρεση η πράττοντας ενάρετες πράξεις έτσι ώστε να του σβηστούν οι συνέπειες/ίχνη των αμαρτιών του.
Και εσύ, αν ανακαλύψεις ότι η καρδιά σου είναι απρόσεκτη με τις αμαρτίες (δεν δίνεις σημασία), τότε να γνωρίζεις ότι η καρδιά αυτή είναι άρρωστη (πνευματικά). Διότι δεν είναι δυνατόν για την καρδιά αυτή που είναι ζωντανή (με πνευματική υγεία) να είναι ευχαριστημένη και ήρεμη με την αρρώστια, και η αρρώστια της καρδιάς είναι οι αμαρτίες.
Όπως είπε και ο Ιμάμ Αμπντάλλαχ Ίμπν αλ Μουμπάρακ, είθε ο Αλλάχ να τον ελεήσει:
«Βλέπω ότι οι αμαρτίες σκοτώνουν την καρδιά και φέρνουν εξευτελισμό με το να είσαι εθισμένος σε αυτές. Και το να εγκαταλείπεις τις αμαρτίες, δίνει ζωή στην καρδιά. Και είναι καλύτερο για την ψυχή σου να την παρακούς (στο λάθος/αμαρτία).”
Όπως και να έχει, είναι υποχρεωτικό για εμάς, και κατευθύνω αυτήν την δήλωση σε εμένα πρώτα και ζητώ από τον Αλλάχ να με βοηθήσει, πριν του ζητήσω να βοηθήσει και εσάς. Κατευθύνω αυτά τα λόγια στον εαυτό μου πρώτα πριν από εσάς. Και ελπίζω ο Αλλάχ να μας βοηθήσει όλους.
Είναι υποχρεωτικό για εμάς να νοιαζόμαστε για τις ψυχές μας και να τις λογαριάζουμε (με αυτοκριτική στα λάθη μας). Εάν ο έμπορος δεν μπορεί να κοιμηθεί (από το άγχος) μέχρι να επανεξετάσει το εμπόρευμα του, τις πωλήσεις, τι ξόδεψε και τι κέρδισε, τότε σίγουρα είναι υποχρεωτικό για τον έμπορο της μετά θάνατον ζωής να νοιάζεται περισσότερο, διότι το εμπόρευμα (της μετά θάνατον ζωής) είναι σπουδαιότερο.
Σε τι ωφελεί άραγε το επίγειο εμπόρευμα; Οι περισσότερες ωφέλειες, αν τους ωφελούν, φέρνουν ζημιά στο σώμα. Αυτό το (επίγειο) εμπόρευμα, προκαλεί άγχος και στρες. Εάν χάσει το εμπόρευμα, του προκαλείται θλίψη και στρες. Και στην χώρα του φοβάται από τους κλεφτές και του ληστές, και του προκαλείται περισσότερο άγχος.
Όμως, στο εμπόριο της επόμενης ζωής, ισχύει το αντίθετο. Λέει ο Ύψιστος:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَىٰ تِجَارَةٍ تُنجِيكُم مِّنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ
تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِكُمْ وَأَنفُسِكُمْ ۚ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ
يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَيُدْخِلْكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ۚ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ
«Ω εσείς που πιστεύετε. Να σας υποδείξω ένα είδος εμπορίου που θα σας σώσει από μια επώδυνη τιμωρία;. Να πιστεύετε στον Αλλάχ και στον Απόστολο Του και να αγωνίζεστε για χάρη του Αλλάχ, με τις περιουσίες σας και με τον εαυτό σας τον ίδιο. Αυτό είναι το καλύτερο για σας, αν μόνο το γνωρίζατε. Θα συγχωρήσει τις αμαρτίες σας και θα μπείτε σε κήπους που κάτω τους τρέχουν τα ποτάμια, και σε ωραίες κατοικίες μέσα σε κήπους. Αυτό είναι ένα σπουδαίο επίτευγμα» {Κοράνι 61:10-12}
Ασφάλεια από την τιμωρία, συγχώρεση αμαρτιών και είσοδος στον παράδεισο, δηλαδή αιώνιοι κήποι. Και όμορφες κατοικίες, κατασκευασμένες με ομορφιά και από όμορφα υλικά. Νομίζετε ότι το υλικό που χρησιμοποιείται για την κατασκευή των κατοικιών του παραδείσου, είναι το τσιμέντο και το χαλίκι; Όχι. Όπως είπε και ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم
«Δυο παράδεισοι με χρυσαφένια σκεύη και κάθε τι να αποτελείται από χρυσό. Και δυο παράδεισοι με ασημένια σκεύη και κάθε τι να αποτελείται από ασήμι»
Ορκίζομαι στον Αλλάχ, εάν το άτομο παρέμενε σε στάση προσκυνήματος (σάτζντα), από την στιγμή της εφηβείας του μέχρι και τον θάνατο του, τότε αυτό θα ήταν ένα πολύ μικρό τίμημα γιαυτόν τον σπουδαίο θησαυρό. Και αν δεν υπήρχε καμία άλλη ανταμοιβή, παρά μόνο η σωτηρία από την φωτιά (της Κόλασης), τότε αυτό θα ήταν υπέρ αρκετό.
Μερικές φορές το άτομο αναλογίζεται και εύχεται να μην είχε γεννηθεί ποτέ, η να δηλώνει ευχαριστημένος μόνο με την σωτηρία από την φωτιά. Πάρτε το παράδειγμα του Όμαρ Ίμπν αλ Χατάμπ رضي الله عنه, όταν είπε: «μακάρι να ήμουν ένα ξεριζωμένο δένδρο, μακάρι η μητέρα μου να μην με είχε γεννήσει». Και αυτό διότι το άτομο φοβάται (για την κατάσταση του).
Νομίζει ότι είναι ασφαλής τώρα, διότι προσεύχεται, νηστεύει, δίνει ελεημοσύνη, κάνει Χάτζ, τιμά τους γονείς και άλλα παρόμοια. Όμως μπορεί να υπάρχει στην καρδιά του, και ζητάμε από τον Αλλάχ να μας προστατεύει, να υπάρχει στην καρδιά του μια μορφή κακίας που θα τον οδηγήσει σε ένα κακό τέλος. Και αναζητάμε καταφύγιο στον Αλλάχ. Όπως είπε και ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم
«Πράγματι, κάποιος από εσάς θα κάνει τις πράξεις των κατοίκων του παραδείσου, σε σημείο να μην υπάρχει άλλη απόσταση μεταξύ του ατόμου και του παραδείσου, παρά μόνο η απόσταση που είναι όμοια με το μήκος των χεριών του».
Δηλαδή, αναφέρεται στο χρονικό διάστημα πριν τον θάνατο του, και δεν εννοεί το διάστημα των πράξεων του, και αυτό διότι οι πράξεις του είναι άκυρες. Και οι πράξεις αυτές που κάνει, που είναι όμοιες με αυτές των κατοίκων του παράδεισου, είναι πράξεις που φαινομενικά παρουσιάζονται έτσι (ως ενάρετες) ενώ στην πραγματικότητα είναι από τους κατοίκους της φωτιάς, έτσι όπως καταγράφεται σε άλλη αυθεντική ρήση. Και η πρόταση: «μέχρι να μην υπάρχει άλλη απόσταση μεταξύ του ατόμου και του παραδείσου, παρά μόνο η απόσταση που είναι όμοια με το μήκος των χεριών του», δεν σημαίνει ότι οι πράξεις αυτές τον οδηγούν κοντά στον παράδεισο. Σημαίνει ότι παραμένει σε αυτήν την κατάσταση για ένα μικρό χρονικό διάστημα, έπειτα πράττει τις πράξεις των κατοίκων της φωτιάς και καταλήγει σε αυτήν (την Κόλαση). Και αυτό γίνεται, διότι οι πράξεις του γίνονται για χάρη του κόσμου (λόγω επίδειξης).
Όπως είπε και ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم :
«Πράγματι, το άτομο θα κάνει τις πράξεις των κατοίκων του παραδείσου, σύμφωνα με αυτό που φαίνεται στους ανθρώπους, ενώ (στην πραγματικότητα) είναι από τους κατοίκους της φωτιάς»
Όταν κάποιος διαβάζει αυτά τα κείμενα, φοβάται για τον εαυτό του. Φοβάται έτσι ώστε να μην επιδεικνύεται. Φοβάται να εντυπωσιαστεί με τον εαυτό του. Φοβάται να είναι αλαζονικός προς τον Αλλάχ με τις πράξεις του.
Γιαυτο και ζητάμε από τον Αλλάχ τον Ύψιστο, να προστατέψει εμάς και εσάς από το κακό των πράξεων μας. Ω Αλλάχ, αναζητάμε καταφύγιο σε Εσένα από το κακό της ψυχής μας, και από το κακό των πράξεων μας, αναζητάμε την συγχώρεση Σου και σε Εσένα στρεφόμαστε με μετάνοια.
Πηγή: Από την εξαιρετική συμβουλή του Αλλάμα Σέηχ Ίμπν Ουθαημήν
Άχμαντ Μ.Ελντίν
Διπλωματούχος Ισλαμικής Θεολογίας
Ιμάμης στο Τζαμί «Σάλαφ ους Σάλιχ» (Αρ Ραχμάν)
IslamForGreeks.org – AhmadEldin.blog
Categories: Μουσουλμάνοι
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.